Ο Γερμανός που βύθισε το θωρηκτό «HMS ROYAL OAK»

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί αξιωματικοί των υποβρύχιων, έγραψαν την δική τους ιστορία.

Ανεδείχθησαν σε φόβο και τρόμο για τους συμμάχους με τα αλλεπάλληλα πλήγματα που επέφεραν στα πλοία που μετέφεραν στρατεύματα και υλικό και για ένα μεγάλο διάστημα, κυριάρχησαν στις ρότες του Ατλαντικού ωκεανού.

Νέοι σε ηλικία, μορφωμένοι, γόνοι οικογενειών της υψηλής τάξης οι περισσότεροι, επέδειξαν πονηρία, θάρρος και αποτελεσματικότητα και κάποιοι από αυτούς έγιναν εθνικοί ήρωες στην πατρίδα τους.

Οι πιο πολλοί ωστόσο είχαν τραγικό τέλος

Κάποιοι μετά τους τορπιλισμούς, επέδειξαν ανθρωπισμό και συνέδραμαν τους ναυαγούς.

Άλλοι όμως όχι μόνο τους άφησαν να πνιγούν, αλλά τους πολυβολούσαν ενώ κολυμπούσαν ανάμεσα στα συντρίμμια, τα πετρέλαια και τις φωτιές!

Αυτοί ήταν οι αμετανόητοι ναζί, οι εγκληματίες πολέμου…

ΤΟ ΠΛΗΓΜΑ ΣΤΟ ΣΚΑΠΑ ΦΛΟΟΥ

Ο Υποπλοίαρχος Γκίντερ Πρίεν (Günther Prien, 16 Ιανουαρίου 1908, πιθανόν 7 Μαρτίου 1941) ήταν ένας από τους πλέον γνωστούς κυβερνήτες γερμανικών υποβρυχίων κατά τη Μάχη του Ατλαντικού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος τιμήθηκε με το Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού με Φύλλα Δρυός. 

Υπό τη διακυβέρνησή του το υποβρύχιο U-47 βύθισε περισσότερα από 30 συμμαχικά σκάφη, συνολικής χωρητικότητας 200.000 τόνων.

 Η σημαντικότερη βύθιση που πέτυχε ο Πρίεν ήταν αυτή του βρετανικού θωρηκτού “Ρόγιαλ Όακ” (HMS Royal Oak) όταν αυτό βρισκόταν αγκυροβολημένο στον Ναύσταθμο του Βρετανικού Μητροπολιτικού Στόλου του Σκάπα Φλόου.

Το U-47 απέπλευσε πάλι από το Κίελο στις 8 Οκτωβρίου 1939 για τη δεύτερη περιπολία του. 

Αυτή επρόκειτο να διαρκέσει λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα, καθώς επέστρεψε στις 17 Οκτωβρίου.

 Ήδη, ο Ναύαρχος Καρλ Ντένιτς σχεδίαζε να στείλει κάποια υποβρύχια να κτυπήσουν το Σκάπα Φλόου, αν και κάτι τέτοιο το θεωρούσε ιδιαίτερα παράτολμο, όχι όμως ακατόρθωτο. Ο Πρίεν άρπαξε την ευκαιρία: 

Τη νύκτα της 13ης Οκτωβρίου το υποβρύχιό του κατάφερε να περάσει ανάμεσα στις ακτές των Ορκάδων και να εισδύσει στο Ναύσταθμο του Βρετανικού Μητροπολιτικού Στόλου στο Σκάπα Φλόου. 

Ο Πρίεν είδε τότε στο περισκόπιό του το περίγραμμα του βρετανικού θωρηκτού HMS Royal Oak.

 Η πρώτη τορπίλη που κτύπησε το σκάφος του προκάλεσε ελαφρές μόνο ζημιές στην καρένα, ενώ οι ναυτικοί που βρίσκονταν σε αυτό νόμισαν πως κάτι είχε εκραγεί στο σκάφος, χωρίς να υποπτευθούν ότι δέχονταν επίθεση από γερμανικό υποβρύχιο. 

Αυτό έδωσε τη χρονική δυνατότητα στον Πρίεν να ετοιμάσει και δεύτερο κύμα από τορπίλες. 

Μετά από είκοσι λεπτά τρεις τορπίλες χτυπούσαν ξανά το Ρόαγιαλ Όακ, το οποίο έγειρε αρχικά στο πλάι και βυθίστηκε μέσα σε 13 λεπτά, παρασύροντας στο βυθό περίπου τα δύο τρίτα του πληρώματός του: 

Από τους συνολικά 1.400 άνδρες χάθηκαν οι 833.

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ ΝΑΖΙ

Η επιστροφή του σκάφους στο Κίελο υπήρξε θριαμβευτική: 

Ο Πρίεν και το πλήρωμά του έγιναν δεκτοί με επευφημίες στο Μπρεμερσχάφεν και ο κυβερνήτης του U-47 έγινε ο πρώτος αναγνωρισμένος “άσσος” του υποβρυχίου πολέμου, ενώ απέκτησε και το προσωνύμιο “Ο ταύρος του Σκάπα Φλόου”. Παρασημοφορήθηκε με το Σιδηρό Σταυρό πρώτης τάξεως, ολόκληρο το πλήρωμα έλαβε τον Σιδηρό Σταυρό δευτέρας τάξεως, ενώ ένα μήνα αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου 1939 έγινε δεκτός, μαζί με το πλήρωμά του, από τον ίδιο το Χίτλερ, ο οποίος του απένειμε το Σταυρό των Ιπποτών (Ritterkreuz), αποτελώντας τον πρώτο από τους μόλις 7.137 παραλήπτες αυτής της διάκρισης. 

Ο Ουίλιαμ Σίρερ, ο οποίος τότε βρισκόταν ως πολεμικός ανταποκριτής στο Βερολίνο έγραψε στο βιβλίο του “Berlin Diary, 1934 – 1941”:

«Ο πλοίαρχος Πρίεν κυβερνήτης του υποβρυχίου ήρθε με ανάλαφρο βήμα στην αίθουσα συνεντεύξεων του Υπουργείου Προπαγάνδας σήμερα το απόγευμα, ακολουθούμενος από το πλήρωμά του, νεαρά αγόρια 18, 19 και 20 ετών. 

Ο ίδιος είναι περίπου 30, κανονικός, επηρμένος, φανατικός Εθνικοσοσιαλιστής και εμφανώς ικανός. 

Στην εισαγωγή του, ο εκπρόσωπος τύπου του Χίτλερ Όττο Ντίτριχ καθύβριζε συνεχώς τους Άγγλους, αποκαλώντας τον κ. Τσώρτσιλ ψεύτη.

 Ο Πρίεν μας εξήγησε πώς είχε καταφέρει να περάσει το φράγμα του βυθού σχεδόν χωρίς καμία δυσκολία.

 Χωρίς να αναφέρει κάτι τέτοιο, αποκόμισα την εντύπωση ότι πρέπει να είχε ακολουθήσει κάποιο σκάφος, πιθανότατα κάποιο ναρκαλιευτικό, που εκείνη τη στιγμή έμπαινε στο Ναύσταθμο.

 Η βρετανική αμέλεια ήταν όντως τρομακτική.»

Στις 16 Ιανουαρίου 1933 Πρίεν ο εντάχθηκε στο Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό (τότε Reichsmarine, αργότερα μετονομάστηκε σε Kriegsmarine) ως απλός ναύτης.

Οι προαγωγές του ήταν συνεχείς: το 1933 Επικελευστής (Fähnrich zur See), το 1935 Αρχικελευστής (Oberfähnrich zur See), το 1937 Ανθυποπλοίαρχος (Oberleutnant zur See).

 Στις 17 Δεκεμβρίου 1938 τέθηκε σε υπηρεσία το υποβρύχιο U-47 (υποβρύχιο τύπου VIIB) και η διακυβέρνησή του ανατέθηκε στον Πρίεν, ενώ την 1η Φεβρουαρίου 1939 προάχθηκε σε Υποπλοίαρχο (Kapitänleutnant).

 Το ίδιο έτος και λίγο πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου νυμφεύτηκε την ως τότε μνηστή του Ίνγκεμποργκ (Ingeborg).

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ

Το U-47 συνέχισε την περιπολία του στον Ατλαντικό και στις 5 Δεκεμβρίου εντοπίζει 12 σκάφη συνοδευόμενα από τρία αντιτορπιλικά.

 Πρόκειται για τη νηοπομπή ΟΒ46. 

Ο Πρίεν εκτοξεύει τρεις τορπίλες, οι οποίες κτυπούν και βυθίζουν το βρετανικό φορτηγό Navasota, 8.975 τόνων. 

Από τους 82 επιβαίνοντες χάνονται 37 (μεταξύ των οποίων ο πλοίαρχος), 37 περισυλλέγονται από το αντιτορπιλικό HMS Escapade και 8 από το βρετανικό φορτηγό Clan Farquhar.

Ο Πρίεν παραμονεύει τη λεία του. 

Την επόμενη, 6 Δεκεμβρίου, κτυπά και βυθίζει το Νορβηγικό τάνκερ Britta, 6.214 τόνων. Χάνονται 6 ναυτικοί, οι υπόλοιποι 25 περισυλλέγονται από τη βελγική τράτα Memlinc.

Επόμενο θύμα του U-47 είναι το Ολλανδικό φορτηγό / επιβατηγό σκάφος Tajandoen, 8.159 τόνων, το οποίο βυθίζεται στις 8 του μήνα. 

Νεκροί/αγνοούμενοι συνολικά έξι.

Τελευταίο υποψήφιο θύμα του U-47 ήταν ένα “θαυμάσιο σκάφος περίπου 4.000 τόνων”, το οποίο έπλεε εν συσκοτίσει.

 Ο Πρίεν εξαπέλυσε μια τορπίλη εναντίον του, χωρίς να το πετύχει και, όταν μια πόρτα άνοιξε στο συσκοτισμένο σκάφος αποφάσισε να μη συνεχίσει την καταδίωξή του.

Το υποβρύχιο επέστρεψε στο Κίελο στις 18 Δεκεμβρίου 1939. 

Ο Πρίεν έγραψε εσφαλμένα ότι βύθισε τα πιο πάνω σκάφη αλλά έσφαλε σημαντικά στον υπολογισμό του τονάζ: 

Το σύνολό τους ανερχόταν σε 23.168 τόνους, ενώ αναγράφονταν 31.000. 

Ανέγραψε επίσης ότι βύθισε το “Νόρφολκ” χωρίς αυτό να έχει συμβεί.

Το U-47 απεπλευσε από το Κίελο στις 3 Ιουνίου 1940 και τρεις μέρες αργότερα περισυλλέγει το πλήρωμα ενός γερμανικού αεροσκάφους που καταρρίφθηκε στον Ατλαντικό.

 Η περιπολία αποδεικνύεται ιδιαίτερα αποδοτική, καθώς το σκάφος βυθίζει, κατά χρονολογική σειρά, τα σκάφη Balmoral Wood (Ην. Βασίλειο, φορτηγό 5.834 τόνων στις 14/6), San Fernando (Ην. Βασίλειο, τάνκερ 13.056 τόνων στις 21/6), Catherine (Παναμάς, φορτηγό 1,885 τόνων στις 24/6), M/S Lenda (Νορβηγία, φορτηγό 4.005 τόνων στις 27/6, Leticia (Ολλανδία, τάνκερ 2.580 τόνων στις 27/6), Empire Toucan (Ην. Βασίλειο, 4.127 τόνων στις 29/6), Γεώργιος Κυριακίδης (Ελλάδα, φορτηγό 4.201 τόνων στις 30/6) και με την τελευταία τορπίλη του το Arandora Star, (Ην. Βασίλειο, μετασκευασμένο σε φορτηγό κρουαζιερόπλοιο, 15.501 τόνων στις 2/7).

 Στις 6 Ιουλίου το U-47 επιστρέφει στο Κίελο έχοντας εγγράψει στο ενεργητικό του τη βύθιση οκτώ σκαφών συνολικού εκτοπίσματος 66.597 τόνων.

Η ΔΕΚΑΤΗ ΜΟΙΡΑΙΑ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑ

Η αναχώρηση για την περιπολία αυτή καθυστέρησε μερικές ημέρες, καθώς στο δοκιμαστικό πλου διαπιστώθηκαν μερικές μικρές αβαρίες που χρειάζονταν επισκευή. Έτσι, η αναχώρηση έγινε στις 20 Φεβρουαρίου 1941 ενώ στο πλήρωμα είχε προστεθεί ο υποψήφιος κυβερνήτης υποπλοίαρχος φον Σνουρμπάιν (von Schnurbein), πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση του δικού του σκάφους.

Τέσσερα ακόμη σκάφη προστέθηκαν στον κατάλογο βυθίσεων του U-47:

 Στις 26 Φεβρουαρίου βυθίζονται τα Kasongo (Βέλγιο, φορτηγό 5.254 τόνων), Diala (Ην. Βασίλειο, τάνκερ 8.106 τόνων) και M/S Rydboholm (Σουηδία, τάνκερ 3.197 τόνων), Borglund (Νορβηγία, φορτηγό 3.636 τόνων). 

Και τα τέσσερα αυτά σκάφη ήταν τμήματα της νηοπομπής ΟΒ-280, όπως και το Holmelea (Ην. Βασίλειο, φορτηγό 4.223 τόνων, που βυθίστηκε στις 28 του μήνα.

 Στις 7 Μαρτίου ο Πρίεν κτυπά με τορπίλη το βρετανικό φαλαινοθηρικό Terje Viken 20.638 τόνων, προξενώντας του ζημίες χωρίς όμως να το βυθίσει (το σκάφος κτυπήθηκε αργότερα και από το U-99 του Κρέτσμερ και ακινητοποιήθηκε χωρίς να βυθιστεί.

 Οι Βρετανοί το βύθισαν οι ίδιοι μια εβδομάδα αργότερα.

Το κτύπημα του Terje Viken ήταν το τελευταίο ίχνος του U-47. 

Το αρχηγείο των υποβρυχίων το καλεί μάταια, χωρίς να λαμβάνει απάντηση.

 Τελικά δίνεται από το αρχηγείο ως “αγνοούμενο σκάφος”.

 Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι κτυπήθηκε από το αντιτορπιλικό HMS Wolverine με βόμβες βάθους και βυθίστηκε [35], ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές αναφέρεται ότι κτυπήθηκε από τις δικές του τορπίλες, οι οποίες είχαν αποπροσανατολιστεί.

 Ο Πρίεν και το πλήρωμά του (συνολικά 44 ακόμη άτομα) χάθηκαν στη θάλασσα.

 Ήταν 7 Μαρτίου 1941.

Πληροφορίες

Rainer Busch, Hans-Joachim Röll: «Der U-Boot-Krieg, 1939-1945» 

Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας

The post Ο Γερμανός που βύθισε το θωρηκτό «HMS ROYAL OAK» appeared first on Militaire.gr.