Ο ήρωας ηγέτης της Γαλλικής αντίστασης και οι «ΜΑΚΙ» της κατοχής

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Η γαλλική αντίσταση κατά των Γερμανών στην Κατοχή, έμεινε στην ιστορία ως η πιο αποτελεσματική στα χρόνια που οι ναζί είχαν απλώσει το σκοτάδι στην Ευρώπη.

Το ίδιο και ο ηγέτης της που μνημονεύεται με απόλυτο σεβασμό, αφού ένωσε όλες τις ομάδες με τίμημα την ίδια του την ζωή…

Ο Ζαν Μουλέν ( Jean Moulin), 20 Ιουνίου 1899 - 8 Ιουλίου 1943), ήταν Γάλλος ανώτατος κρατικός λειτουργός και ηγετική μορφή της Γαλλικής Αντίστασης, διετέλεσε πρώτος Πρόεδρος

Υπήρξε σχεδόν μυθικό πρόσωπο και ως ένας από τους κύριους ήρωες και μάρτυρες του Αγώνα.

Βασανίστηκε από τον Γερμανό αξιωματικό Κλάους Μπάρμπι ενώ ήταν υπό κράτηση στη Γκεστάπο και πέθανε στο τρένο που τον μετέφερε στη Γερμανία πριν περάσει τα σύνορα. Ο θάνατός του καταγράφηκε στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μετς.

αφού σπούδασε νομικά στο Μονπελιέ, εισήλθε στη δημόσια διοίκηση. Διορίσθηκε νομάρχης στους νομούς Αβερόν (1937-1939) και Ερ-ε-Λουάρ (1939-1940).

Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν το νομό του τον Ιούνιο 1940, αρνήθηκε να υπογράψει έγγραφο που κατηγορούσε άδικα για φρικαλεότητες που φέρονταν να διαπράχθηκαν από τον γαλλικό στρατό, συγκεκριμένα τους Σενεγαλέζους ακροβολιστές, και προσπάθησε να αυτοκτονήσει κόβοντας τον λαιμό του με σπασμένο γυαλί.

Η κυβέρνηση του Βισύ τον έθεσε σε διαθεσιμότητα.

Τότε, ήρθε σε επαφή με τα αντιστασιακά κινήματα της μη κατεχόμενης ζώνης της Γαλλίας, προσχώρησε στη Γαλλική Αντίσταση και διέφυγε στην Αγγλία, όπου εντάχθηκε στην υπηρεσία του στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλ.

ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Επέστρεψε στη Γαλλία την 1η Ιανουαρίου 1942, πέφτοντας με αλεξίπτωτο στο Σαλόν-ντε-Προβάνς.

Έπαιξε ηγετικό ρόλο στην οργάνωση των Μακί (Γάλλοι αντάρτες που πολεμούσαν τους Γερμανούς) και στην ανάπτυξη του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης, το οποίο συντόνιζε τη δράση των αντιστασιακών ομάδων στη νότια Γαλλία και εξασφάλισε την πίστη τους στο ελεύθερο γαλλικό κίνημα του Ντε Γκωλ.

Ο Μουλέν έγινε ο πρώτος πρόεδρος αυτού του συμβουλίου τον Μάιο του 1943.

Έπεισε τους αρχηγούς των τριών μεγάλων αντιστασιακών ομάδων, «Μάχη», «Ελευθερία» και «Ελεύθεροι Σκοπευτές», να ενωθούν σε έναν στρατό.

Ως πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης οργάνωσε την αντιστασιακή δράση.

Οι οργανωτικές του ικανότητες και οι πολιτικές του δεξιότητες τον έκαναν θρυλική προσωπικότητα.

Τον Ιούνιο του 1943, ωστόσο, η Γκεστάπο τον συνέλαβε στο Καλυΐρ, κοντά στη Λυών, πιθανότατα κατόπιν κατάδοσης, κατά τη διάρκεια συνάντησης με άλλους αντιστασιακούς.

Οδηγήθηκε στην έδρα της Γκεστάπο στη Λυών, όπου σύντομα οι Γερμανοί εξακρίβωσαν ότι ήταν ο «Μαξ», ο αρχηγός της Γαλλικής Αντίστασης. Υπεβλήθη σε φρικτά βασανιστήρια, χωρίς ο Κλάους Μπάρμπι να καταφέρει να του αποσπάσει αποκαλύψεις.

Πέθανε στο τρένο κατά τη διάρκεια της μεταγωγής του στη Γερμανία, στις 8 Ιουλίου 1943.

Οι μεταθανάτιες τιμές υπήρξαν συγκινητικές.

Το 1964, ένα κενοτάφιο αφιερώθηκε σ' αυτόν στο Πάνθεον, όπου βρίσκονται οι τάφοι των μεγάλων μορφών της Γαλλικής Δημοκρατίας, και οι «θεωρούμενες στάχτες του Ζαν Μουλέν» μεταφέρθηκαν εκεί.

Η ομιλία του συγγραφέα και υπουργού Αντρέ Μαλρώ για τον Ζαν Μουλέν είναι από τις πιο διάσημες ομιλίες στη γαλλική ιστορία.

Πολλά μνημεία έχουν ανεγερθεί και πολλές οδοί, πάρκα και πλατείες φέρουν το όνομά του, διαιωνίζοντας τη μνήμη του.

Το γαλλικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Γαλλίας τιμά τον Μουλέν ως σύμβολο της αντίστασης στη Γαλλία και πρότυπο ευγένειας, ηθικής ορθότητας και πατριωτισμού.

Το 2015, ο Ζαν Μουλέν ήταν το πέμπτο πιο δημοφιλές όνομα για γαλλικό σχολείο, και από το 2016 είναι το τρίτο πιο δημοφιλές γαλλικό όνομα οδών.

Το πανεπιστήμιο Λυών  και ένας σταθμός του μετρό στο Παρίσι έχουν επίσης πάρει το όνομά του.

ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΤΩΝ ΜΑΚΙ

Οι Μακί ( Maquis) ήταν ομάδες ανταρτών της Γαλλικής Αντίστασης κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Γαλλίας στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αρχικά, απαρτίζονταν από νέους, ως επί το πλείστον της εργατικής τάξης, άνδρες που είχαν διαφύγει στα βουνά και στα δάση για να αποφύγουν την εγγραφή στην «Υποχρεωτική Υπηρεσία Εργασίας» της κυβέρνησης του Βισύ για την παροχή καταναγκαστικής εργασίας στη Γερμανία.  Για να αποφύγουν τη σύλληψη και την απέλαση στη Γερμανία, οργανώθηκαν όλο και περισσότερο σε ενεργές ομάδες αντίστασης.

Ο αριθμός τους εκτιμάται μεταξύ 25.000 και 40.000 το φθινόπωρο του 1943 και περίπου 100.000 τον Ιούνιο του 1944.

Ο όρος Μακί αναφέρεται σε μια μορφή μεσογειακής βλάστησης, ένα είδος πυκνού θάμνου που ονομάζεται μακί, και ακόμη περισσότερο στην κορσικανική έκφραση «πήρε το μακί» ("Piglia a machja"), που σημαίνει ότι κάποιος κατέφυγε στα δάση για να αποφύγει τις αρχές κατά τις διάφορες ένοπλες αντιστάσεις που έγιναν στην Κορσική καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας ή τις αντεκδικήσεις λόγω μιας βεντέτας.

Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ

Οι περισσότερες αντιστασιακές ομάδες Μακί έδρασαν στις ορεινές περιοχές της Βρετάνης, του Μασίφ Σαντράλ, των Άλπεων και της Νότιας Γαλλίας. Χρησιμοποιούσαν τεχνικές ανταρτοπόλεμου και έκαναν επιθέσεις στη Γαλλική πολιτοφυλακή και στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Οι Μακί βοήθησαν συστηματικά στη διάσωση αεροπόρων των Συμμαχικών δυνάμεων των οποίων τα αεροπλάνα καταρρίφθηκαν, στη διάσωση Εβραίων και καταζητούμενων από το καθεστώς του Βισύ και τους Γερμανούς.

Αυτή η μορφή αντίστασης ήταν πιο διαδεδομένη όπου το έδαφος προσφέρονταν, κυρίως στο νότο, στο κέντρο και στα ανατολικά της Γαλλίας, και γενικά οι αγωνιστές βασίζονταν στη συμπάθεια των τοπικών πληθυσμών, των απομονωμένων αγροκτημάτων και των μικρών χωριών.

Καθώς πλησίαζε η απόβαση στη Νορμανδία στις 6 Ιουνίου 1944, και ειδικά μετά την απόβαση στην Προβηγκία στις 15 Αυγούστου, οι Μακί, των οποίων ο αριθμός αυξήθηκε πολύ λόγω των γεγονότων, δραστηριοποιήθηκαν ιδιαίτερα για να επιβραδύνουν τις κινήσεις του γερμανικού στρατού, καθυστερώντας την άφιξη των γερμανικών ενισχύσεων.

Τον Μάρτιο του 1944, όταν ο γερμανικός στρατός συνειδητοποίησε αυτό το φαινόμενο, ξεκίνησε μια εκστρατεία καταστολής, συμπεριλαμβανομένων αντιποίνων στις περιοχές όπου η Αντίσταση ήταν πιο ενεργή.

Οι αντάρτες που συνελήφθησαν τότε, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν ή απελάθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, από τα οποία επέστρεψαν πολύ λίγοι.

Οι ομάδες Μακί διαλύθηκαν από τον Σαρλ ντε Γκωλ όταν απελευθερώθηκε η Γαλλία.

Οι Γαλλικές Δυνάμεις Εσωτερικού (FFI) συγχωνεύτηκαν με τον γαλλικό στρατό.

Παρόλο που ο Μακί χρησιμοποιούσαν ό,τι όπλα μπορούσαν να προμηθευτούν, οι ομάδες που συνεργάζονταν με την Ελεύθερη Γαλλία εφοδιάζονταν σε μεγάλο βαθμό από αεροπορικές ρίψεις όπλων και εκρηκτικών από τη Βρετανική SOE. Οι Μακί χρησιμοποιούσαν επίσης γερμανικά όπλα που κατάφερναν να αποσπάσουν καθ 'όλη τη διάρκεια της κατοχής, καθώς και όπλα της Γαλλικής πολιτοφυλακής, η οποία ήταν καλά εξοπλισμένη από το γαλλικό κράτος, και ήταν στόχος μαζικών ενεργειών όπου ήταν δυνατόν.

Εκτός από τον εξοπλισμό, όταν μια ομάδα Αντίστασης δεν είχε εξειδικευμένο στρατιωτικό προσωπικό στις τάξεις της (σπάνια), βασίζονταν επίσης στη βρετανική SAS και σε άλλες ειδικές μονάδες επιχειρήσεων για να τους διδάξουν πώς να χρησιμοποιούν εκρηκτικά και άλλες συσκευές.

Ήδη από το 1943, οι Βρετανοί έστειλαν στους Μακί πράκτορες, όπλα και πυρομαχικά μέσω των Επιχειρήσεων Ειδικών Αποστολών (SOE) που δημιουργήθηκαν το 1940 από τον Ουίστον Τσώρτσιλ.

Οι Αμερικανοί, μέσω του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS), έστελναν επίσης πράκτορες στη Γαλλία, σε συνεργασία με τη SOE.

Πληροφορίες

Cobb, Matthew (2009) The Resistance: The French Fight Against the Nazis London: Simon and Schuste.

Crowdy, Terry. French Resistance Fighter: France's Secret Army.

Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας.

The post Ο ήρωας ηγέτης της Γαλλικής αντίστασης και οι «ΜΑΚΙ» της κατοχής appeared first on Militaire.gr.