Ο πιλότος «καμικάζι» που έσωσε με τη ζωή του τα Ιωάννινα

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Ήταν μόλις 25 ετών.

Πολεμούσε για την Ελλάδα, την ελευθερία και την εθνική αξιοπρέπεια.

Πιλότος στην πρώτη γραμμή του μετώπου.

Τα ιταλικά βομβαρδιστικά είχαν περάσει την ελληνοαλβανική μεθόριο και κατευθύνονταν στα Ιωάννινα προκειμένου να βομβαρδίσουν και να καταστρέψουν την πολη.

Οι εχθροί είχαν 15 σύγχρονα αεροπλάνα και ο ελληνικός σχηματισμός αποτελείτο από τρία…

Ως αρχηγός πήγε μπροστά και μπήκε πρώτος στην μάχη.

Κατέρριψε ένα και στην συνέχεια για να αποκρούσει την επίθεση έπεσε σαν… «καμικάζι» πάνω στο επόμενο…

Ήταν ήρωας!

Υποσμηναγός Ιωάννης Σακελλαρίου.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΘΕΡΕΣ

Ο υποσμηναγός Ιωάννης Σακελλαρίου γεννήθηκε το 1915 στα Βίλια Αττικής.

Τον Νοέμβριο του 1935 αποφοίτησε από τη Σχολή Αεροπορίας με τον βαθμό του ανθυποσμηναγού.

Με την κήρυξη του πολέμου τοποθετήθηκε στην 21η Μοίρα Διώξεως.

Στις 2 Νοεμβρίου 1940, ως αρχηγός σχηματισμού, ανέλαβε την καταδίωξη ιταλικών βομβαρδιστικών, τα οποία είχαν στόχο την πόλη των Ιωαννίνων.

Ήταν μία άνιση μάχη στον αέρα.

Αρχηγός σχηματισμού τριών αεροπλάνων διώξεως P.Z.L. (ΠΕ-ΖΕΤ-ΕΛ), απογειώθηκε από το Αεροδρόμιο των Τρικάλων, έχοντας αριστερά του τον Υποσμηναγό I. Κατσαρό και δεξιά του τον Επισμηνία Χρ. Παπαδόπουλο με κατεύθυνση, την περιοχή βορείως των Ιωαννίνων.

Ενώ πετούσαν πάνω από τη Ζίτσα και σε ύψος 3000 μέτρα, αντελήφθησαν 5 εχθρικά βομβαρδιστικά, χωρίς τη συνοδεία καταδιωκτικών εκείνες τις στιγμές.

H έκπληξη όμως ήρθε ύστερα από ελάχιστα λεπτά της ώρας, όταν εμφανίσθηκε σμήνος διώξεως με αεροπλάνα Fiat, τα οποία πρώτος αντελήφθη ο Υποσμηναγός I. Κατσαρός και ειδοποίησε τον Σμηναγό I. Σακελλαρίου, όχι όμως και τον Επισμηνία Χρ. Παπαδόπουλο, του οποίου ο ασύρματος ήταν εκτός ενεργείας.

Τα 10 περίπου εχθρικά καταδιωκτικά διαμοιράστηκαν ανάλογα και ενεπλάκησαν σε αερομαχίες με τα 3 Ελληνικά (αναλογία 3 προς 1) και όπως ήταν φυσικό και επόμενο, ο άνισος αυτός αγώνας κατέληξε στην κατάρριψη των αεροπλάνων I.Σακελλαρίου και Χρ. Παπαδόπουλου, ώστε και οι δυό τους να βρουν τραγικό θάνατο στα βουνά της περιοχής Ζίτσας.

O Υποσμηναγός I. Κατσαρός, που κι αυτός είχε εμπλακεί σε λυσσώδη αερομαχία με 3 εχθρικά, επίσης Fiat, αφού έβαλε το αεροπλάνο του δύο φορές σε περιδίνηση, ύστερα από αλλεπάλληλους ελιγμούς, κατόρθωσε να διαφύγει και με χαμηλή πτήση επέστρεψε στη βάση του, όπου ανέφερε τα δυσάρεστα συμβάντα στο Διοικητή της Μοίρας.

Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, ετίμησε με ηθικές αμοιβές, τόσο τους φονευθέντες, Σμηναγόν I. Σακελλαρίου και Επισμηνία

Χρ. Παπαδόπουλο, όσο και τον επιζήσαντα Υποσμηναγό I. Κατσαρό με το εξής αιτιολογικό:

Διότι εξετέλεσαν πολεμικάς αποστολάς,

Μετ- εξαιρετικής τόλμης και αυτοθυσίας, υπερβαινούσας κατά πολύ, την εκτέλεσιν του καλώς εννοουμένου καθηκοντός των.

ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

«Τα 10 περίπου εχθρικά καταδιωκτικά διαμοιράστηκαν ανάλογα και ενεπλάκησαν σε αερομαχίες με τα 3 Ελληνικά (αναλογία 3 προς 1).

Ο υποσμηναγός Ιωάννης Σακελλαρίου αφού  καταρρίπτει  ένα  ιταλικό,  κυνηγάει με πάθος ένα ακόμη αεροπλάνο και το ρίχνει συντρίμμια στην γη.

Τότε μανιασμένο το σμήνος των Ιταλών κυκλώνει τον Έλληνα αετό.

Δεν έχει όμως άλλα πυρομαχικά ο Σακελλαρίου.

Έχει όμως το αεροπλάνο του.

Ορμάει και πέφτει πάνω  στο εχθρικό  αεροπλάνο.

Αυτή ήταν η τελευταία πτήση του αείμνηστου Σμηναγού I.Σακελλαρίου.

Ο  άνισος  αγώνας  τελειώνει.

Τα  εχθρικά  αεροπλάνα  καταρρίπτουν  και  το αεροσκάφος  του   Χρ. Παπαδόπουλου  στα βουνά της περιοχής  Ζίτσας.»

Σύμφωνα με μαρτυρία  η κ. Αλεξάνδρα, έχει ζωντανά στη μνήμη της τις στιγμές της κατάρριψης του ελληνικού αεροπλάνου:

«Ήταν μεσημέρι.

Είμαστε στα χωράφια και μαζεύαμε καλαμπόκια.

Από πάνω μας πετούσαν για πολλή ώρα αεροπλάνα.

Ήταν τρία ή τέσσερα.

Πολεμούσαν στον αέρα.

Είμαστε φοβισμένοι, παρακολουθούσαμε τι γινόταν.

Εγώ ήμουν 18 χρόνων.

Ξαφνικά είδαμε ένα από τα αεροπλάνα να βγάζει άσπρους και μετά μαύρους καπνούς.

Μετά πήγαινε σαν φτερό στον άνεμο.

Το χάσαμε από τα μάτια.

Ακούστηκε μεγάλος κρότος πίσω από το μοναστήρι.

Έτρεξα να δω τι έγινε.

Εκεί ήταν και το σπίτι της αδελφής μου.

Τα φτερά του αεροπλάνου που είχε πέσει ήταν μέσα στο αυλάκι, σε έναν βάλτο. Γίνονταν εκρήξεις.

Στην αρχή, όσοι μαζευτήκαμε εκεί, ήρθαν πολλοί από τον κάμπο, δεν ξέραμε εάν είναι ελληνικό, δικό μας το αεροπλάνο, ή ιταλικό.

Λίγο αργότερα ήρθαν και στρατιώτες.

Είπαν ότι το αεροπλάνο ήταν ελληνικό.

«Δικό μας, δικό μας» όλοι φώναζαν!

Οι φαντάροι, όταν σταμάτησαν οι εκρήξεις, σήκωσαν το σώμα το πιλότου μέσα από τα συντρίμμια και τα ρούχα που φορούσε πήραν φωτιά.

Νομίζω το παλικάρι ήταν ακόμη ζωντανό, ψυχορραγούσε.

Τον τύλιξαν με αλεξίπτωτο και με μία κουβέρτα.

Μετά τον έφεραν στο χωριό.

Εδώ τον θάψαμε τον λεβέντη….»

ΕΧΑ ΧΩΡΙΟ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ

Ταυτισμένο με τη θυσία του ήρωα πιλότου Ιωάννη Σακελλαρίου, ο οποίος σκοτώθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1940, είναι το μικρό χωριό Σακελλαρικό της Ζίτσας.

Η ηπειρώτικη γη που δέχτηκε το νεκρό σώμα του, το χωριό Κουτρουλάδες, προκειμένου να τιμήσει τη θυσία του, ώστε να μη σκεπάσει η σκόνη της λήθης τον ηρωικό θάνατό του, λίγο αργότερα, με απόφαση των κατοίκων του, μετονομάστηκε σε Σακελλαρικό.

Όλα τα χρόνια από τη θυσία του ηρωικού πιλότου τιμά με τριήμερες εκδηλώσεις ο δήμος Ζίτσας, όπου  παρίσταται αντιπροσωπεία από τη γενέτειρά του.

Σμηναγός ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ του Αριστοτέλους: Γεννήθηκε στα Βίλλια Αττικής το 1915. Στις 2 Νοεμβρίου 1940 το σκάφος του χτυπήθηκε από τα εχθρικά πυρά και κατέπεσε στη Ζίτσα Ιωαννίνων με αποτέλεσμα το θάνατο του χειριστή.

Επισμηνίας ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ του Ιωάννου:

Γεννήθηκε στην Παραλία Βοιωτίας το 1918. Σκοτώθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1940 κατά τη διάρκεια της αερομαχίας μεταξύ 3 ελληνικών και 15 ιταλικών αεροοσκαφών πάνω από τα Ιωάννινα

Πληροφορίες 

Γ.Ε.Α

The post Ο πιλότος «καμικάζι» που έσωσε με τη ζωή του τα Ιωάννινα appeared first on Militaire.gr.