Η ιστορία ενός... restart

Η αρχή του εφετινού Ολυμπιακού δεν ήταν εύκολη. Με πολλούς νέους παίκτες στο ρόστερ και μετά από μια εντελώς αποτυχημένη ως προς τους στόχους και την εικόνα σεζόν, ήταν αναγκαία η επανεκκίνηση.

Αυτή ήρθε με έναν προπονητή-στοίχημα. Τέτοιο ήταν και ο Σίλβα, τέτοιο ήταν και ο Ζαρντίμ, τέτοιο ήταν άλλωστε και ο Βαλβέρδε για το ελληνικό κοινό που στην πλειοψηφία του χωρίς να έχει ιδέα για τη δουλειά και τη φιλοσοφία κάποιου τον μηδενίζει… εξ όψεως.

Από τις πρώτες ημέρες του καλοκαιριού στην προετοιμασία, ακόμη και σε ημέρες ηττών όπως αυτή από τη Γκενκ, ο κόσμος γκρίνιαζε κι έφερνε την… καταστροφή. Οι παίκτες όμως ήταν ήρεμοι και ευχαριστημένοι. Όχι από το σκορ (προφανώς) αλλά από την καθημερινότητά τους. Τη φιλοσοφία και τη δουλειά που έκαναν στο γήπεδο με τον Μαρτίνς. Σε μια περίοδο που ακολούθησε την χειρότερη ίσως από πλευράς θεάματος, αποτελεσμάτων και εν τέλει δουλειάς στο Ρέντη, ο Μαρτίνς έβαλε κανόνες. Επέβαλε πειθαρχία, το κυριότερο όμως κέρδισε τους παίκτες του. Δε τους κέρδισε μετά την πρόκριση με τη Μίλαν. Τους είχε κερδίσει από τον Ιούλιο…

Η χρονιά του Ολυμπιακού δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πετυχημένη από τη στιγμή που δεν έχει τίτλο.
Η εικόνα του όμως, σε σχέση πάντα με ότι παρουσίαζε την προηγούμενη, δείχνει πως σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο, η επανεκκίνηση έγινε.

Ο Ολυμπιακός έχει περισσότερους βαθμούς σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του τελευταίου πρωταθλήματος που κατέκτησε. Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ ήταν πιο έτοιμος με κορμό και έτοιμη ομάδα από πέρυσι έκρινε επί της ουσίας τον τίτλο.

Οι «ερυθρόλευκοι» απέκτησαν εφέτος και κάτι που τους έλειπε τα τελευταία χρόνια. Ηγέτη.

Ο τίτλος ανήκει στον Κώστα Φορτούνη από όποια πλευρά κι αν το δει κάποιος. Είτε συνολικής εικόνας του στον αγωνιστικό χώρο, είτε επιρροής στο παιχνίδι της ομάδας του, είτε αριθμών. Ο αρχηγός των Πειραιωτών έχει τρία βασικά στοιχεία εφέτος. Τα είχε και άλλες φορές κατά περιόδους, όχι όμως σε αυτό το επίπεδο και ίσως όχι ταυτόχρονα.

Συνέπεια
Έχει παρουσιάσει πολύ καλό αγωνιστικό πρόσωπο σε ροή αγώνων στη χρονιά και στο σύνολό της με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η δουλειά που έκανε σε ατομικό επίπεδο πριν την προετοιμασία, το γεγονός ότι δούλεψε πολύ και αξιοποιήθηκε σωστά από τον Μαρτίνς και βέβαια η γενικότερη εικόνα των αποδυτηρίων του Ολυμπιακού που καμία σχέση δεν είχαν με την προηγούμενη χρονιά, βοήθησαν και τον Φορτούνη να δείξει ποιος είναι και τι ακριβώς μπορεί να κάνει.

Αποτελεσματικότητα
Με 10 γκολ σε 59 τελικές προσπάθειες έβαλε ψηλά τον δείκτη αποτελεσματικότητας στο σκοράρισμα. Βρίσκει δίχτυα μία φορά ανά έξι τελικές συνδυάζοντας επιθετική βοήθεια με.. οικονομία σε τελικές.

Ομαδικότητα
Προέκταση όσων αναφέραμε πριν η ομαδικότητα. Έφτασε τις 8 ασίστ παράλληλα με τα 10 γκολ που έχει πετύχει. Αν αναλογιστεί κάποιος ότι στο πρώτο μισό της σεζόν ο Ολυμπιακός δεν ήταν αποτελεσματικός στην τελική προσπάθεια, αντιλαμβάνεται ότι ο αριθμός θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερος.

Ένα ακόμη στοιχείο που δείχνει την διαφορετικότητα του εφετινού Κώστα Φορτούνη είναι η παρουσία του στην Εθνική ομάδα. Στα τελευταία παιχνίδια έδειξε κι εκεί ηγετικά στοιχεία και η απόδοσή του είναι καταλυτική για το επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Δεδομένα στον Πειραιά ΔΕΝ είναι ικανοποιημένοι αφού έμειναν εκτός στόχων νωρίς. Δεδομένα επίσης έγιναν λάθη (όπως αυτό στη διαχείριση του ρόστερ στον θεσμό του κυπέλλου απέναντι στη Λαμία). Εκ του αποτελέσματος όλοι ασκούν κριτική. Επί της ουσίας ο Μαρτίνς έχει δώσει ευκαιρίες και αξιοποιήσει στον μεγαλύτερο βαθμό και με δικαιοσύνη το ρόστερ που είχε στα χέρια του. Ρόστερ με πολλές αλλαγές και με προτεραιότητα να ξαναγίνει ομάδα. Κάτι που είχε… ξεχάσει την προηγούμενη σεζόν.

Βλέποντας τη δουλειά και την εξέλιξη του ποδοσφαίρου του, ο Ολυμπιακός έκανε άλματα (έστω και χωρίς στόχο) τη σεζόν που τελειώνει.

Υ.Γ. Ο πρώτος (ίσως και μόνος κάποιες φορές) απόλυτος υποστηρικτής αυτής της δουλειάς ήταν και είναι ο Κριστιάν Καρεμπέ. Έχει επίσης σημαντικό μερίδιο στην εφετινή αγωνιστική μεταμόρφωση…