Σλούκας: Λογική και συναίσθημα

Τα ερυθρόλευκα μεθεόρτια της κατάκτησης του πρωταθλήματος δεν ήταν ακριβώς μακράς διαρκείας, πιθανώς γιατί ο τίτλος ήταν λίγο-πολύ μια δεδομένη υπόθεση βάσει διαφοράς δυναμικότητας. Το γλέντι κράτησε μία ημέρα ως ότου το πρώτο καλοκαιρινό σίριαλ ξεκίνησε να ξετυλίγεται: αυτό της παραμονής του Κώστα Σλούκα. Η επετηρίδα κανονικά προέβλεπε Βεζένκοφ, όμως εκείνοι οι μυστήριοι του ΝΒΑ έχουν κάτι κανόνες περί απαγόρευσης προσφορών μέχρι τον Ιούλιο, οπότε

η μπίλια έκατσε στον Έλληνα πόιντ γκαρντ και το ρολόι γύρισε οκτώ χρόνια πίσω, τότε που ο Σλούκας σκεφτόταν την αποχώρηση που τελικά έκανε πράξη.

Εδώ και λίγες ημέρες ξεκίνησε το showdown, μια άτυπη αντιπαράθεση μεταξύ του προπονητή και του παίκτη που εκφράστηκε με αναλυτικές ή μη δηλώσεις. Τα πρώτα σημάδια ήταν φυσικά εκεί για όποιον ήθελε να τα δει και να τα ερμηνεύσει: από τις δηλώσεις σε ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ ως το τρίτο παιχνίδι κόντρα στη Φενέρ, ήταν εκεί. Έγραφα πριν 1.5 μήνα: “έχω την εντύπωση πως ο φετινός Ολυμπιακός, το αποτέλεσμα του τριετούς πρότζεκτ του προπονητή και της διοίκησης, πιθανώς να έχει φέτος την τελευταία του ευκαιρία να διεκδικήσει την Ευρωλίγκα με αυτό το γκρουπ […] Επιπλέον οι ανανεώσεις των Φαλ, Μακίσικ, Γουόκαπ και πιθανώς του Λαρεντζάκη το καλοκαίρι δίνουν πράγματι συνέχεια στην ομάδα, έχω την αίσθηση όμως πως η υπόθεση Σλούκα δεν αποκλείεται να αποδειχθεί αρκετά πιο περίπλοκη”.Το σενάριο είναι πολυπαιγμένο, ο σταρ δεν τα βρίσκει με τον κόουτς. Πάμε όμως λίγο βαθύτερα.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει με το μέρος του δύο κομβικούς παράγοντες. Πρώτος και σημαντικότερος, τα αποτελέσματα. Ο δικός του Ολυμπιακός έφτασε ένα σουτ μακριά από το να επαναλάβει το τριπλ κράουν του 1997 σε απείρως δυσκολότερες συνθήκες, έθελξε με τον τρόπο παιχνιδιού του, τον συνδύασε με μνημειώδη σταθερότητα και αποτελεσματικότητα και όλα αυτά με έναν ρεαλιστικό για το κλαμπ προϋπολογισμό. Με δύο λόγια, είναι πιο ισχυρός από ποτέ – αυτό καλό είναι να το λαμβάνουμε υπ΄ όψιν. Δεύτερον, η ελληνοποίηση του Τόμας Γουόκαπ αφαιρεί από τον Σλούκα ένα πανίσχυρο διαπραγματευτικό χαρτί, ειδικά αν ο Βεζένκοφ αποχωρήσει για το ΝΒΑ αλλά και ανεξαρτήτως αυτού. Με τους Παπανικολάου (που λογικά θα παραμείνει), Λαρεντζάκη, Λούντζη και Γουόκαπ στον κορμό των γηγενών, ο Σλούκας είναι φυσικά απαραίτητος, αλλά όχι στον βαθμό που θα ήταν αν οι εναπομείναντες ήταν τρεις και όχι τέσσερις. Έτσι, στο μυαλό του κόουτς υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια και χωρίς τον 33χρονο πόιντ γκαρντ – και αυτό το ξέρει καλά και ο παίκτης. Τα όσα αποθεωτικά είχε να πει ο κόουτς στην καταπληκτική συνέντευξη στο Sport24 και τον Παντελή Διαμαντόπουλο για τον Τόμας Γουόκαπ δεν ήταν απαραιτήτως μομφές προς τον Σλούκα, αλλά μια σαφής διακήρυξη προθέσεων και αρχών από έναν άνθρωπο που ξέρει πως μπορεί να μην βάλει σταγόνα νερό στο κρασί του αν δεν το επιθυμεί.

Τα αντίστοιχα επιχειρήματα της πλευράς Σλούκα είναι αρκετά πιο συζητήσιμα, τόσο που κάποιος μπορεί να ερμηνεύσει την στάση του παίκτη ως εγωιστική. Ήθελε να παίζει περισσότερο, αυτό το έχει πει ξεκάθαρα. Δεν τον βόλευε η πεντάδα της δεύτερης περιόδου, που θεωρούσε πως δεν είχε την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά που θα εξυπηρετούσαν τον δικό του τρόπο παιχνιδιού. Χωρίς να μπει κανείς στην υποκειμενική συζήτηση για το πόσο ευσταθούν όλα αυτά, η διαλογική του παίκτη αδυνατίζει από το ίδιο το αποτέλεσμα της χρονιάς: ο Ολυμπιακός υπήρξε επιτυχημένος και παραλίγο απόλυτος θριαμβευτής με έναν τρόπο που δεν ήταν του γούστου του Σλούκα. Με άλλα λόγια, πόσο καλύτερος θα ήταν με τον τρόπο που ο παίκτης θα ήθελε;

Σε αυτό το σημείο είναι χρήσιμο να γίνει ένας διαχωρισμός που έχει να κάνει με τον ψυχισμό του εκάστοτε παίκτη. Υπάρχουν ελάχιστα πράγματα που είναι πιο ενοχλητικά από το να νιώθει κανείς ότι δεν τον εκτιμούν αρκετά. Σαν κάποιος που δούλεψε στον βαθμό που του επέτρεψε να ξεπεράσει τις προσδοκίες που υπήρχαν για αυτόν μια δεκαετία πίσω (όταν θεωρούνταν λιγότερο σημαντικός/πολύτιμος από τον Μάντζαρη), ο Σλούκας δεν φαίνεται διατεθειμένος να ζήσει ξανά με αυτό το αγκάθι στο μυαλό. Προσοχή: αυτό δεν έχει να κάνει με μια ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας (αν εν πάσει περιπτώσει κάτι τέτοιο υπάρχει), αλλά με το συναίσθημα που κινητοποιεί τον καθένα μας και εν προκειμένω τον Σλούκας στην τελευταία παραγωγική τριετία της καριέρας του. Όση λογική και να προσπαθήσει να τρυπώσει εκεί, ένας φαινομενικά ψυχρός αλλά κατά βάση ιδιαίτερα συναισθηματικός άνθρωπος σαν αυτόν θα αποφασίσει όχι φυσικά με βάσει το οικονομικό κριτήριο, αλλά με το αν την επόμενη τριετία θα αισθάνεται όσο σημαντικός θέλει προκειμένου να είναι ήρεμος μέσα στο δέρμα του.

Από θέση εξωτερικού παρατηρητή, η πρόβλεψη λέει πως δύσκολα οι δύο πλευρές θα βρουν τα σημεία σύγκλισης που θα τους επιτρέψουν να συνεχίσουν μαζί, κυρίως γιατί καμία δεν νιώθει πως έχει αρκετούς λόγους να μπει σε διαδικασία παραχωρήσεων και συμβιβασμών. Ο Μπαρτζώκας προσανατολίζεται στην απόκτηση ενός Αμερικανού point guard και στην μετακόμιση του Σλούκα στο «2», έχοντας φυσικά έτοιμο το plan B της ζωής χωρίς αυτόν. Από την άλλη ο παίκτης θα βρει μάλλον εύκολα τον επόμενο σταθμό της καριέρας του στον οποίο θα έχει την ευκαιρία να παραμείνει στο τοπ επίπεδο. Επιπλέον είναι χρήσιμο να θυμάται κανείς πως το έχει κάνει ήδη μία φορά, όταν δεν ήταν ούτε κοντά στο status που έχει τώρα.