Στην ‘’λευκή παγίδα’’ του Καζάν

Είναι μάλλον σπάνια η συγκυρία κάποιος που ασχολείται με την Ευρωλίγκα να πάει στο Καζάν και να μην το πετύχει χιονισμένο και κάτασπρο. Λόγω εποχής βλέπετε… Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός κάνει το δεύτερο ταξίδι της ιστορίας του στην Ευρωλίγκα στη μακρινή κατάλευκη γωνιά της Ρωσικής επικράτειας. Την πρώτη φορά όλα πήγαν κατ΄ ευχήν. Στις 2 Φεβρουαρίου του 2017 οι ερυθρόλευκοι άλωσαν το Μπάσκετ Χολ του Καζάν με ένα άνετο 90-75 που συνοδεύτηκε με ένα από τα καλύτερα παιχνίδια

στην καριέρα του Γιώργου Πρίντεζη. Είχε σκοράρει 20 πόντους με ¾ τρίποντα, κατέβασε 3 ριμπάουντς, μοίρασε 4 ασίστ και μάζεψε 28 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης. Ο Ερικ Γκριν που εκείνα τα φεγγάρια είχε αυξημένο χρόνο συμμετοχής, παίζοντας και για τον τραυματία Βασίλη Σπανούλη είχε προσθέσει άλλους 25 πόντους σε 34 λεπτά συμμετοχής. Λίγους μήνες αργότερα η Ούνικς θα ‘’υποβιβαζόταν’’ στο Eurocup, μια διαδρομή που έχει συνηθίσει να κάνει σαν ασανσέρ τα τελευταία χρόνια και ο Ολυμπιακός θα έπαιζε στο τελευταίο φάιναλ φορ της ιστορίας του στην Πόλη.

Η Ούνικς είχε τελειώσει τη σεζόν ισόβαθμη στην τελευταία θέση της βαθμολογίας με την Αρμάνι και ένα ελάχιστα κολακευτικό ρεκόρ (8-22)στην πρώτη χρονιά εφαρμογής του νέου φορμάτ της διοργάνωσης. Στον πάγκο της καθόταν ο Εβγκένι Πασούτιν που είχε πάρει τη σκυτάλη από τον Αργύρη Πεδουλάκη που δεν μακροημέρευσε στην πόλη και την παρέδωσε στον Δημήτρη Πρίφτη. Συνδετικός κρίκος όλων αυτών ο Κώστας Καϊμακόγλου, μόνιμος κάτοικος του Καζάνα από το 2012 που πλέον ανήκει στο προπονητικό επιτελείο του Βέλιμιρ Περάσοβιτς.

Η σημερινή Ούνικς είναι με απόσταση μια διαφορετική ομάδα από εκείνη που έκανε βρεφικά βηματάκια στην Ευρωλίγκα. Προσθέτει στη λάμψη της διοργάνωσης ένα σύνολο που έχει στο ρόστερ του τους περισσότερους πρώην επαγγελματίες του ΝΒΑ από κάθε άλλη ομάδα της Ευρωλίγκα. Ο Αιζάια Κάναν που ηγείται της περιφέρειας είναι το κλειδί του παιχνιδιού της, το ‘’μαύρο πρόβατο’’ του ΝΒΑ Ο-Τζέι Μέιο έχει βραδιές που δείχνει το ταλέντο του και άλλες που χάνεται και μοιάζει αόρατος, ο Χεζόνια προσφέρει μπόλικη τρέλα αλλά και το πληθωρικό all around παιχνίδι του, ο Λορένζο Μπράουν εύκολα μπορεί ν διεκδικήσει τον τίτλο ενός εκ των πλέον βελτιωμένων παικτών στη φετινή Ευρωλίγκα, ενώ ακόμη και ο λιγότερο διαφημισμένος Τζαρέλ Μπράντλεϊ έχει ένα μικρό παρελθόν στο ΝΒΑ. Κι΄όμως ο πιο χρήσιμος ξένος της Ούνικς είναι ο μοναδικός που δεν έχει πατήσει ούτε ένα λεπτό τα παρκέ του ΝΒΑ. Ο Τζον Μπράουν κάνει κατάθεση ψυχής σε κάθε παιχνίδι, είναι μακράν το πιο χρήσιμο αμυντικό πολύ-εργαλείο στα χέρια του Περάσοβιτς αφού μαρκάρει σχεδόν πέντε θέσεις και μπολιάζει την ομάδα με γερές δόσεις πάθους και ενέργειας. Αν και πρωτάρης στην Ευρωλίγκα κάνει σχεδόν τα πάντα μέσα στο παρκέ και….συμφέρει. Στα 29 του χρόνια δείχνει να έχει ανεβάσει σε άλλο επίπεδο το παιχνίδι του που τον οδήγησε από την Ιταλία όπου έπαιξε για τρεις διαφορετικές ομάδες στο Καζάν, επιλογή του Δημήτρη Πρίφτη πριν από μια διετία.

Το μυστήριο του πράγματος έχει να κάνει με το πόσο ετερόκλητη μοιάζει η σύνθεση και το παζλ της Ούνικς. Πρώην ΝΒΑers, ένας εργάτης Αμερικάνος, ένας άναρχος αγωνιστικά Κροάτης και μερικοί ρολίστες Ρώσοι έχουν καταφέρει αντί να διαλυθούν πολύ γρήγορα να βρίσκονται με το ένα πόδι στην οκτάδα, ρεκόρ 7-5 και να έχουν τεράστιες φιλοδοξίες για τη φετινή χρονιά. Ακόμη πιο περίεργο ότι ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς, γνωστός για τις σκληρές τακτικές του και την αυστηρή πειθαρχία που επιβάλλει στις ομάδες του κατάφερε να ελέγχει αυτό το παράξενο μάζεμα παικτών που πριν από δύο μήνες έμοιαζε με τιτανικό άνευ κατεύθυνσης. Μετά την ταπεινωτική ήττα στην Πόλη από τη Φενέρ με 80-41 η Ούνικς μεταμορφώθηκε ολοκληρωτικά σε μια ομάδα που παίζει σκληρή άμυνα, δέρνει αλύπητα τους αντιπάλους της και τα αποτελέσματα το δείχνουν: Μετά το κάζο της Πόλης κέρδισε έξι από τα 8 επόμενα παιχνίδια της, τρέχει ένα αήττητο σερί 4 αγώνων και σε αυτό το διάστημα μόνο η Βιλερμπάν κατάφερε να σκοράρει περισσότερους από 80 πόντους εναντίον της.