«Βασίλισσα» στη Γκουαδαλαχάρα

Το 2016 η Γκαρμπίνιε Μουγκουρούθα είχε πανηγυρίσει στο Παρίσι την κατάκτηση του Roland Garros, ενώ το 2017 ο θρίαμβος στον τελικό του Wimbledon επί της Σερένα Γουίλιαμς είχε στείλει μήνυμα κυριαρχίας στο γυναικείο τένις. Ήταν νούμερο 1 για τέσσερις μήνες, ολοκλήρωσε τη σεζόν στο νούμερο 2, όμως τα χρόνια που ακολούθησαν θόλωσαν τις προσδοκίες και την εικόνα της Ισπανίδας.

Τις χρονιές που ακολούθησαν περιορίστηκε στην 18η, την 36η

Αν πριν από δύο μήνες, με την ολοκλήρωση του US Open υποστήριζε κανείς ότι θα ολοκλήρωνε τη σεζόν στο νούμερο 3 ενδεχομένως θα χαρακτηριζόταν υπερβολικός. Πολύ περισσότερο δε, μετά την ήττα στο πρώτο ματς στη Γκουαδαλαχάρα…

Η Ισπανίδα μέσα σε τρεις ημέρες κλήθηκε να νικήσει δύο φορές την Ανέτ Κόνταβεϊτ, που έτρεχε αήττητο σερί δώδεκα αγώνων κι έδειχνε η πιο φορμαρισμένη τενίστρια στον κόσμο από το Σεπτέμβριο και μετά.

Και τα κατάφερε… την πρώτη για να μείνει ζωντανή και να προκριθεί στα ημιτελικά, τη δεύτερη για να πάρει στα χέρια της το τρόπαιο «Μπίλι Τζιν Κινγκ».

Στο Μεξικό η Μουγκουρούθα αναγεννήθηκε αγωνιστικά. Πίστεψε ξανά στον εαυτό της και τις δυνατότητες της, ξαναπήρε την τύχη της ως τενίστρια στα χέρια της.

Δύο ακόμη σημαντικοί παράγοντες στους τελικούς της WTA για την Ισπανίδα ήταν από τη μια η επιρροή της Κοντσίτα Μαρτίνες ως προπονήτρια, από την άλλη η ώθηση που της προσέφερε το κοινό. Ήταν η αγαπημένη του καθώς γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής της στη Λατινική Αμερική και τη Βενεζουέλα.

Το 2021 κλείνει με υπέροχο τρόπο για την Γκαρμπίνιε Μουγκουρούθα και της παρέχει την καλύτερη ψυχολογική και πνευματική υποστήριξη ενόψει της νέας σεζόν. Το μόνο που καλείται να κάνει η ίδια είναι να αποφύγει τη διαδρομή του παρελθόντος…