«Έπαιξε» στην άμμο κι έγινε διεθνής

Πρωτίστως κέρδισε τον σεβασμό του εαυτού του και αφου ένιωσε πως τα κατάφερε στο βαθμό που ήθελε τότε, πέταξε ψηλά.. Πιο ψηλά από το σημείο, που μπορούν οι πολλοί. Γιατί ο Νίκος Μανούρας, δεν έκτισε παλάτια στην άμμο, παρότι το άθλημα που έχει επιλέξει να απονείμει δικαιοσύνη, παίζεται μόνον στις παραλίες!

Αλλά στην άμμο βρέθηκε για να… «επιλύσει» τις διαφορές όλων όσοι προτίμησαν να φύγουν από τα μεγάλα σαλόνια των πράσινων αγωνιστικών χώρων, όπου έπαιζαν ποδόσφαιρο και να επιλέξουν τα συγκεκριμένα γήπεδα! Όπως γίνεται αντιληπτό το άθλημα αυτό είναι ένας συνδυασμός πολλών παραμέτρων,

ενώ, όποιος καταφέρνει να ανακαλύψει την ομορφιά και τη διασκέδαση, που αυτονόητα προσφέρει, τότε έχει κάνει ένα ακόμη βήμα προς την αθλητική ευτυχία. Και αθλητική ευτυχία χωρίς επιτυχία, είναι όπως ένα φαγητό χωρίς αλάτι!

Το ποδόσφαιρο λοιπόν της άμμου, έχει τους δικούς του δεδομένους πρωταγωνιστές, που εκτός των ποδοσφαιριστών είναι και οι διαιτητές. Χωρίς τους τελευταίους δεν μπορεί να ξεκινήσει ένας ποδοσφαιρικός αγώνας κι αυτό είναι λογικό. Όπως λογικό ήταν από τη στιγμή που παρουσίασε τεράστιο ενδιαφέρον, η ΦΙΦΑ να υποχρεώσει τις Ομοσπονδίες – μέλη της, να το εντάξουν στα αθλήματά τους. Ενώ παράλληλα, δημιούργησε και θέσεις διεθνών διαιτητών. Η χώρα μας έχει την τιμή μεταξύ άλλων να υπερηφανεύεται πως στις τάξεις της, έχει ικανούς και άξιους διαιτητές, που όχι μόνον πληρούν τις προϋποθέσεις, αλλά με το ταλέντο τους, έχουν να επιδείξουν τεράστιες επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ένας λοιπόν από αυτούς που σφυρίζουν σε ευρωπαϊκές – παγκόσμιες διοργανώσεις και επάξια εκπροσωπούν τη χώρα μας, είναι και ο Νίκος Μανούρας.

Ο τελευταίος, ανέβηκε στο δικό του τρένο της καταξίωσης και δείχνοντας το ταλέντο του, υποχρέωσε τους «ειδικούς» να αναγνωρίσουν την αξία του και αυτοδίκαια να τον ονομάσουν διεθνή διαιτητή ποδοσφαίρου στην άμμο! Είναι η δεύτερη χρονιά, που ο Τρικαλινός διεθνής διαιτητής , διατηρεί τον τιμητικό αυτό τίτλο, και αυτό λέει πολλά. Πρωτίστως δείχνει πως η επιλογή του, δεν ήταν τυχαία και δευτερευόντως αλλά έχοντας επίσης μεγάλη αξία, είναι πως ο ίδιος, προσπαθεί σε κάθε αγώνα, που ορίζεται είτε σε ντόπιο επίπεδο είτε σε διεθνές, να δίνει τον καλύτερό του εαυτό!

Γνωρίζει πως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο γι αυτό ακριβώς και δεν αφήνει τίποτε εγκαταλελειμμένο στη τύχη του. Φροντίζει να είναι κάθε μέρα σε φόρμα και προσπαθεί με κάθε μέσον να ενημερώνεται για τις διεθνείς εξελίξεις. Αυτή η επιμέλειά του και η αφοσίωσή του, τον γεμίζουν με αυτοπεποίθηση και δυναμισμό… Στοιχεία που του επιτρέπουν να σφυρίζει πιο άνετα και κυρίως κόβοντας το πεπόνι στη μέση. Η σφυρίχτρα πάντα αποτελούσε μια πρόκληση για τον Έλληνα διεθνή διαιτητή και γι αυτό το λόγο, όταν επέλεξε να τη βάλει στο στόμα του και να σφυρίζει τις όποιες παραβάσεις διαπίστωνε σε έναν αγώνα, το έκανε με υπευθυνότητα και κυρίως αγάπη για το άθλημα και το θεσμό.

Σεμνός και ταπεινός, έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αθλήματος και ο ίδιος να βάλει το δικό του λιθαράκι στην ανάπτυξη του αθλήματος . Η παρουσία του είναι σημαντική και ουσιαστική σε κάθε αγώνα, που καλείται να δώσει τα διαπιστευτήριά του, ενώ όσο περνά ο καιρός, γίνεται σαν το παλιό καλό κρασί! Γεμάτος με διαιτητικές αρετές αλλά και εμπειρίες, είναι εκείνος που μεταξύ άλλων, θα γίνει ο μελλοντικός δάσκαλος των επόμενων διαιτητικών γενεών και συνεχιστής ενός ιδιόρρυθμου αλλά ενδιαφέροντος αθλήματος. Ήταν ανάμεσα σε εκείνους που σε πρόσφατη εκδήλωση που έγινε, εκ μέρους της ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, παρέλαβε το σήμα του διεθνή διαιτητή ποδοσφαίρου στην άμμο, δικαιώνοντας τον ίδιο, αλλά κι όλους όσοι πίστεψαν στο ταλέντο του…

Αλέξανδρος Κωτάκης για το sportime.gr.