Οι γαλλικές εκλογές και η παρακμή της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας – Γράφει ο Δημήτρης Απόκης

Η Γαλλία δεν είναι μια τυχαία χώρα στην Ευρώπη. Επίσης είναι μια χώρα η οποία συνδέεται άρρηκτα με την αστική φιλελεύθερη δημοκρατία και τους ιδεολογικούς προβληματισμούς της. Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών την περασμένη Κυριακή, δυστυχώς, απέδειξε τη βαθιά κρίση που διέρχεται η φιλελεύθερη αστική δημοκρατία στην Ευρώπη και στη Δύση ευρύτερα, αλλά και το πόσο αποκομμένες είναι οι πολιτικές ηγεσίες από την καθημερινότητα και τα προβλήματα των απλών πολιτών.

Του Δημήτρη Γ. Απόκη *

Ο Γάλλος

Πρόεδρος και υποψήφιος για επανεκλογή, Εμμανουέλ Μακρόν, θα ήταν δικαιολογημένο να πει κανείς ότι από το σύνολο των ηγεσιών της Δύσης, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί την καλύτερη των περιπτώσεων. Άλλωστε, μετά τον υπερεκτιμημένο σε όλα τα επίπεδα, πλην του επικοινωνιακού, πρώην Αμερικανό Πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα, τον Μεσσία του συστήματος, ο κ. Μακρόν, είναι το νέο συστημικό ίνδαλμα.

Παρόλα αυτά, στον πρώτο γύρο των Προεδρικών εκλογών, που αποτελεί και την καθαρή προτίμηση των πολιτών, ο κ. Μακρόν, έλαβε περίπου το 28%, με πάνω από το 70% των Γάλλων, να επιλέγουν να ψηφίσουν, κάποιον άλλο υποψήφιο. Όχι μόνο αυτό, αλλά σε απόσταση αναπνοής βρέθηκε στη δεύτερη θέση, η Μαρίν Λεπέν, μια υποψήφια, η οποία έχει πολύ βαρύ αρνητικό φορτίο και με δεδομένο ότι είναι αρκετά χρόνια στην πολιτική, αντίπαλος του Μακρόν και στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές στο δεύτερο γύρο.

Ακόμα και στην τρίτη θέση, πίσω από Μακρόν και Λεπέν, που θα κονταροχτυπηθούν για μια ακόμη φορά στο δεύτερο γύρο, βρέθηκε ο υποψήφιος της άκρας αριστεράς Μελανσόν.

Εκεί λοιπόν που θα περίμενε κανείς, να επικρατήσει προβληματισμός και σοβαρή αντιμετώπιση ενός αποτελέσματος που σαφώς δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά με το πώς έχει καταντήσει η φιλελεύθερη αστική δημοκρατία στην Ευρώπη και όχι μόνο, τι είδαμε.

Οι αποκομμένες από την πραγματικότητα ευρωπαϊκές ελίτ και οι θιασώτες της κουλτούρας της ακύρωσης, πανηγύρισαν την με κτυποκάρδι οριακή πρωτιά του Μακρόν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, λες και επρόκειτο για νέα γαλλική επανάσταση.

Η ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση όμως είναι η στρατηγική αντιμετώπισης της Λεπέν, ενόψει του δεύτερου γύρου. Αντί ο Γάλλος Πρόεδρος και το επιτελείο του, αλλά και οι πολιτικές, ακαδημαϊκές, και στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, ελίτ να ψαχτούν, να κοιτάξουν στον καθρέπτη και να δουν τι έχουν κάνει λάθος, επέστρεψαν στη γνωστή συνταγή. Η Λεπέν, είναι ακροδεξιά, προωθεί το ρατσισμό, τον εθνικισμό, το λαϊκισμό, και το καινούργιο και πολύ της μόδας στις δύσκολες ημέρες που διανύουμε, είναι φίλη και υποστηρικτής του εγκληματία Πούτιν.

Τι δεν κατάλαβαν και συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν, είτε διότι είναι ανίκανοι είτε εσκεμμένα; Οι Γάλλοι πολίτες, κατά κύριο λόγο, δεν στηρίζουν την Λεπέν και δεν ψήφισαν Μελανσόν, σε πρωτόγνωρα επίπεδα, διότι ασπάζονται πλήρως τις θέσεις και τις ιδέες τους. Άλλωστε, έστειλαν στα αζήτητα και τα παραδοσιακά αστικά κόμματα των Σοσιαλιστών και των Ρεπουμπλικάνων (παραδοσιακή γαλλική δεξιά).

Οι απλοί πολίτες στη Γαλλία και όχι μόνο, έχουν πλέον χάσει την υπομονή τους με το σύστημα που κυβερνά στην πλειοψηφία των δυτικών χωρών. Ειδικά για την αλλού χρυσοκάνθαρη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, που αποκαλεί τον εαυτό της Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι απλά δεν ασχολούνται, στην πραγματικότητα είναι εξοργισμένοι για την ανικανότητά της να διαμορφώσει μια πολιτική αντιμετώπισης των ουσιαστικών προβλημάτων των ευρωπαίων πολιτών.

Ειδικά μάλιστα, όταν με αφορμή την παράνομη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, ακούει όλο αυτό το σύστημα να επικαλείται με βαρύγδουπες δηλώσεις, αρχές και αξίες, τις οποίες μέχρι πριν λίγες εβδομάδες, απαξίωνε, πολεμούσε και λοιδορούσε.

Η Λεπέν και η κάθε Λεπέν, στο σύνολο των δυτικών χωρών είναι αυτή που είναι. Το ίδιο και ο Όρμπαν, ο Μελανσόν, και όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται έξυπνα, τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών. Η αποτυχία της επίφασης φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας, που επικρατεί σήμερα στο σύνολο, σχεδόν, της Δύσης, ευθύνεται για την ραγδαία άνοδο και ενίσχυση αυτών των περιπτώσεων. Τα ίδια έγιναν και στην Αμερική, και ήρθε ο Τράμπ. Και ποια ήταν η απάντηση του συστήματος; Η ενίσχυση των άκρων της άλλης πλευράς και τελικά ο διχασμός της μεγαλύτερης δημοκρατίας του κόσμου.

Η οποιαδήποτε Λεπέν και όμοιες περιπτώσεις,  δεν αντιμετωπίζονται με σλόγκαν στα κοινωνικά δίκτυα και βαρύγδουπες δηλώσεις για αρχές και αξίες, που αυτοί που τις κάνουν, δεν γνωρίζουν και στην πραγματικότητα δεν υποστηρίζουν.

Αντιμετωπίζονται μόνο με την επιστροφή στις πραγματικές αξίες και αρχές της δυτικής αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας. Όπου ο ηγέτης και η πολιτική, ασχολείται με το να επιλύσει τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη, με την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, της εθνικής ασφάλειας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας. Με την αποδοχή της πλειοψηφίας και το σεβασμό της μειοψηφίας. Και όχι με τη προάσπιση, τον εξωραϊσμό και την ηρωοποίηση των άκρων, με επιβολή των απόψεων των λίγων έναντι των πολλών, με τακτικές τρομοκράτησης και απαξίωσης αυτού που είναι φυσιολογικό και πλειοψηφικά αποδεκτό.

Ο κόμπος έχει φτάσει στο κτένι και η έκρηξη είναι κοντά. Ο Πούτιν με την παράνομη εισβολή στην Ουκρανία, άναψε ένα φυτίλι που σιγοκαίει. Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, είναι μια ακόμη σοβαρή ένδειξη ότι η πορεία για την ανάφλεξη έχει ξεκινήσει. Η συνεχιζόμενη παρακμή και απαξίωση της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, εάν δεν αναστραφεί, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε έντονο διχασμό και ανάφλεξη στους δρόμους των μητροπολιτικών πόλεων της Ευρώπης.

Η σταθερότητα του δυτικού κόσμου και του διεθνούς συστήματος αντιμετωπίζει θανάσιμη απειλή που δεν λύνεται με selfie και κούφια λόγια με στόχο την δημοσιότητα των 15 λεπτών.

* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, ειδικός σε θέματα Αμερικανικής Πολιτικής. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και του The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον, μέλος του The International Institute for Strategic Studies του Λονδίνου, και υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο. 

The post Οι γαλλικές εκλογές και η παρακμή της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας – Γράφει ο Δημήτρης Απόκης appeared first on The President.