Γιάννης Καλατζόπουλος

Τελικά, διαπιστώνω ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να πεις δυο λόγια για ένα βιβλίο που έγραψες, παρά να γράψεις το ίδιο το βιβλίο. Είναι περίπου σα να προσπαθείς να θυμηθείς και να εξηγήσεις ένα όνειρο που είδες. Όταν μάλιστα το βιβλίο σου έχει γενικό τίτλο Θέατρο για παιδιά και… έξυπνους μεγάλους, και ήδη έχει κυκλοφορήσει σε τρεις τόμους, οι δυσκολίες πολλαπλασιάζονται.

Στο παιδί δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα, όταν, ας πούμε, στην Ειρήνη βλέπει τον Τρυγαίο να πετάει στον ουρανό καβάλα

σ’ ένα «σκατοζούζουνο», ούτε όταν τα Πουλιά χτίζουν επί σκηνής μια πολύχρωμη παιδική χαρά, την ονειρεμένη Νεφελοκοκκυγία. Αντίθετα, ως ηθοποιός έχω αντιμετωπίσει συχνά τη λογική των ενήλικων θεατών να ορθώνεται βλοσυρός λογοκριτής απέναντι στη φαντασία και την ποίηση.

Αυτό που ίσως θα μπορούσα να εκμυστηρευτώ στους ενήλικες (γονείς, εκπαιδευτικούς, θεατρόφιλους) που θα ενδιαφερθούν γι’ αυτή την έκδοση –κάπως σαν ελαφρυντικό για το θράσος μου να διασκευάσω για παιδιά τόσο μεγαλόπνοα έργα– είναι ότι όλες μου τις διασκευές, απ’ τον Αριστοφάνη και τον Σαίξπηρ μέχρι τον Λόρκα και τον Τζέιμς Μπάρι, παιδιά μού τις έχουν εμπνεύσει.

Βλέποντας τη μικρούλα, τότε, κόρη μου να πετάει θυμωμένη την κούκλα της κι ύστερα να την παίρνει τρυφερά στην αγκαλιά της και να την παρηγορεί, σκέφτηκα τον Κύκλο με την κιμωλία. Παρατηρώντας στα Κάστρα, στη Θεσσαλονίκη, δυο τσιγγανόπουλα να κοιτάζουν μαγεμένα ένα τεράστιο, κατάμαυρο αδέσποτο σκυλί να λιάζεται σ’ ένα οικόπεδο, αγκαλιά με μια γατούλα βελούδινη και πάλλευκη, είδα μπροστά μου ολοζώντανους τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Το ξυπόλυτο κοριτσάκι από μια μακρινή χώρα που χόρευε με τη σκιά του στην Πλατεία Βικτωρίας, μου άνοιξε τον δρόμο για τον Πίτερ Παν και ο μπόμπιρας με το πλαστικό σπαθί που ορμούσε να… τιμωρήσει την κούνια που τον έριξε κάτω, έγινε στα μάτια μου ο ανυπόταχτος ιππότης του Θερβάντες.

{jb_quote}Ως ηθοποιός έχω αντιμετωπίσει συχνά τη λογική των ενήλικων θεατών να ορθώνεται βλοσυρός λογοκριτής απέναντι στη φαντασία και την ποίηση.{/jb_quote}

Ανεβάζοντας στη συνέχεια αυτά τα έργα, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω στην πράξη πόσο αληθινά μεγάλοι είναι αυτοί οι συγγραφείς, αφού κατορθώνουν να επικοινωνούν τόσο αποτελεσματικά με το παιδικό κοινό, το αυστηρό αλλά απροκατάληπτο, το ευαίσθητο αλλά και δύσπιστο, το κοινό που ακόμα δεν έχει υποστεί την «επεξεργασία» που εξοικείωσε εμάς τους ενήλικες με τη συμβατικότητα του βίου μας και με τη θεατρική σύμβαση επομένως.

Έτσι, όταν οι Εκδόσεις Φίλντισι αποφάσισαν να εκδώσουν αυτές τις διασκευές, το υλικό που παρέδωσα δεν ήταν, όπως συμβαίνει συνήθως, κείμενα που κείτονται στο χαρτί περιμένοντας τη φαντασία του αναγνώστη να τα σηκώσει όρθια. Ήταν καράβια που είχαν ήδη οργώσει τους ωκεανούς των παιδικών ψυχών, είχαν αναμετρηθεί με τις θύελλες και με τις άπνοιες του ταλέντου των ηθοποιών, με τις συμπληγάδες του ταμείου και των δημοσίων σχέσεων, με τα πειρατικά των κερδοσκόπων του θεάματος. Και τώρα έρχονταν ν’ αράξουν, προσωρινά, στο απάνεμο λιμανάκι των σελίδων ενός βιβλίου, μέχρι να ξαναφύγουν για καινούργιες περιπέτειες, με άλλους καπετάνιους, άλλους ναύτες, άλλους ανέμους, για άλλους ανεξερεύνητους παρθένους κόσμους.

Σε κάθε σελίδα και αυτού του 3ου βιβλίου με γενικό τίτλο Θέατρο για παιδιά και… έξυπνους μεγάλους, εκτός απ’ τις ιδέες και το πάθος που εκφράζει κάθε έργο, ο αναγνώστης, αν είναι τυχερός και κάπως πιο προσεκτικός, θ’ ακούσει τις κουβέντες που κάναμε στην πρόβα, το λαχάνιασμα ύστερα από την πέμπτη επανάληψη κάποιας δύσκολης χορογραφίας, το θρόισμα της αυλαίας που ανοίγει, τα γέλια των παιδιών, την εκκωφαντική σιωπή της σκέψης τους και τον συγχρονισμένο χτύπο των καρδιών πάνω και κάτω απ’ τη σκηνή.

Σας είπα πως θα ακολουθήσει και 4ο βιβλίο; Α, βέβαια!

Θέατρο για παιδιά και… έξυπνους μεγάλους
3ο βιβλίο
Γιάννης Καλατζόπουλος
Φίλντισι
224 σελ.
ISBN 978-618-5738-03-7
Τιμή €14,84