Kριτσανιστά κολοκυθάκια τηγανιτά με το μυστικό κουρκούτι της Σωσώς

Στα περισσότερα ψητά και τηγανιτά φαγητά, από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, λάτρευα την τραγανή υφή και αντιπαθούσα σφόδρα τις μαλθακές εκτελέσεις που μου έβγαζαν συνειρμικά «προχειράντζα» και αμέλεια. Είμαι από τους οπαδούς της λογικής ότι η υφή αποτελεί ισότιμο παράγοντα απόλαυσης με την γεύση και έτσι πάντα λάτρευα τις κριτσανιστές εμπειρίες σε οτιδήποτε μπορεί δυνητικά να βγει τραγανό.Τα κολοκυθάκια τηγανιτά είναι απ’ τους αγαπημένους μου ελληνικούς μεζέδες και ελπίζω να μην διαβάζει την δημόσια ομολογία μου ο αγαπητός μου follower του pandespani, γαστρεντερολόγος Δρ. Καλλιμάνης, αν και λόγω γκουρμέ περγαμηνών μπορεί και να μου το συγχωρέσει… Πάντως, αυτό το απλούστατο θεωρητικά φαγητό σπανίως μπορείς να το απολαύσεις όπως πρέπει, ήτοι με τραγανή υφή απ’ έξω που να μην κουβαλά ποσότητες λαδιού και να διατηρείται τουλάχιστον για το δεκάλεπτο του τσιμπήματος, ενώ ταυτόχρονα να νιώθεις τη φρεσκάδα της γεύσης απ’ το ίδιο το κολοκύθι από μέσα. Συχνά στις ταβέρνες έρχονται παπαριασμένα και θλιβερά μαλθακά κολοκύθια σε πιάτα με υπόστρωμα από περισσεύματα λαδιού απ’ την κουτάλα (μα καλά, δεν έχουν τρυπητές και χαρτί;) ή στις καλύτερες των περιπτώσεων, κάποια τραγανά αλλά λαδερά μέχρι θανάτου, τα οποία σε διάστημα dt μετατρέπονται σε ανοργασμικές διατροφικές βόμβες.Τη λύση όμως την βρήκα, ελέω θείας Σωσώς, εκ Κιβερίου Αργολίδας ορμώμενης. Στο οικογενειακό εξοχικό λοιπόν, στην Πελοπόννησο, φέτος βάλαμε κολοκυθιές στο μποστάνι και έτσι, πριν λίγο καιρό, μαζέψαμε κάτι υπέροχα οικόσιτα κολοκυθάκια και πολλούς ανθούς (θηλυκούς -αυτοί που βγαίνουν πάνω στα κολοκύθια- και αρσενικούς -αυτοί που έχουν μίσχο και βγαίνουν απ’ τον κορμό της κολοκυθιάς), που με την αγαπητή Fyllosophie ορεγόμασταν να τα φάμε τηγανιτά με ουζάκι στη βεράντα δίπλα στη θάλασσα, ως εισαγωγικό σε σαρδέλες στη σχάρα. Ευτυχώς πριν εφαρμόσουμε τις αμφιβόλου αποτελέσματος συνταγές της πόλης, παρενέβη η θεία Σωσώ, πολυπράγμων και χιουμορίστας άπαιχτη, η οποία άλλωστε είναι και υπεύθυνη για το μποστάνι, και μας έμαθε τα κόλπα…Ένα απλό μυστικό με το κουρκούτι να αποτελεί το πρώτο στάδιο της διαδικασίας και το αλεύρωμα το δεύτερο και το αποτέλεσμα έγραψε… Λίγες μέρες μετά, repetition στην πόλη με δοκιμαστή την Pandespani όπου πήραμε και την τελική έγκριση και η συνταγή –αν και πολύ απλή- «έπρεπε» να ανέβει. Ομολογώ ότι χάρη στη Σωσώ και τα μυστικά της, το τελευταίο διάστημα έχουμε απολαύσει τόσο τα κολοκυθάκια όσο και τους κολοκυθανθούς του κήπου μας στην απόλυτα κριτσανιστή εκδοχή τους, καταφέρνοντας να εισπράξουμε όλη την γεύση της πρώτης ύλης. Το ότι δεν είναι το ελαφρύτερο των μεζέδων το γνωρίζουμε και το παρακάμπτουμε οικειοθελώς χωρίς δεύτερες σκέψεις γιατί το αποτέλεσμα πραγματικά αξίζει. Παρεμπιπτόντως την ίδια διαδικασία ακολουθήσαμε και με onion rings (δαχτυλίδια από κρεμμύδι) και βγήκαν εξίσου υπέροχα….Υλικά ( για 4-6 άτομα)300 γρ. κολοκυθάκια και κολοκυθανθοί150 γρ. αλεύρι (θα περισσέψει, αλλά για να υπάρχει περιθώριο)1 κουτάκι μπίρα100 ml ελαιόλαδο100 ml σπορέλαιο (ή καλαμποκέλαιο κ.λπ