«Πράσινη» οδήγηση: χρήσιμες συμβουλές για να μειώσετε την κατανάλωση καυσίμου

«Πράσινη» μετακίνηση σημαίνει αφήνουμε το αυτοκίνητο στην άκρη και χρησιμοποιούμε είτε τα Μέσα Μεταφοράς, είτε το ποδήλατό μας είτε πάμε με τα πόδια.

Οι «αμετανόητοι» οδηγοί μπορούν τουλάχιστον να ακολουθήσουν τις παρακάτω απλές συμβουλές οικονομικής οδήγησης προκειμένου να περιορίσουν την κατανάλωση καυσίμου του αυτοκινήτου τους, να προστατεύσουν την

—Ελέγξτε τα ελαστικά σας

Τα ελαστικά πρέπει να φουσκώνονται όταν είναι κρύα και με την ενδεδειγμένη από τον κατασκευαστή του αυτοκινήτου πίεση, αν και αρκετοί κατασκευαστές αναγράφουν την σωστή πίεση όταν αυτά είναι ζεστά. Η αυξομείωση της πίεσης είναι απαραίτητη όταν το φορτίο του αυτοκινήτου μεταβάλλεται (αν και κάτι τέτοιο πρέπει να υποδεικνύεται τόσο από τον κατασκευαστή του οχήματος όσο και του ελαστικού). Η υπερβολική ή μικρότερη πίεση αυξάνει την φθορά των ελαστικών, μειώνει την πρόσφυσή τους, ταλαιπωρεί της αναρτήσεις, μειώνει τον χρόνο ζωής τους, αυξάνει την τριβή με τον δρόμο και, φυσικά, την κατανάλωση καυσίμου. Το συστηματικό «καβάλημα» των πεζοδρομίων καταστρέφει την μορφολογία και του πέλματος και των πλαϊνών αλλά την ζυγοστάθμιση. Στην αγορά υπάρχουν τύποι ελαστικών που συμβάλλουν στην μείωση της κατανάλωσης καυσίμων.

Επίσης: όσο πιο καινούργια είναι τα ελαστικά τόσο το καλύτερο.

Κατά μέσον όρο τα ελαστικά μετά από 50.000 χιλιόμετρα χάνουν σταδιακά τις ιδιότητες τους, ακόμη και αν δεν φαίνονται ιδιαίτερα φθαρμένα. Βέβαια, αυτό ποικίλει ανάλογα με την χρήση και συμβαίνει λόγω των καταπονήσεων των υλικών κατασκευής τους.

Το αλάτι που πέφτει στους χιονισμένους δρόμος και το αλάτι από την άμμο των παραλιών επιταχύνουν την φθορά του ελαστικού. Οι υψηλές ταχύτητες, εκτός από επικίνδυνες, συμβάλλουν στην ταχεία φθορά των ελαστικών.

Η μέγιστη διάρκεια ζωής των συνηθισμένων τύπων ελαστικών αφορά την χρήση τους σε σωστό οδόστρωμα και στα ανώτατα επιτρεπόμενα από τον κατασκευαστή όρια ταχύτητας. Πολλά βουλκανιζατέρ προσφέρουν άζωτο για το φούσκωμα των ελαστικών.

Τα ελαστικά, εκτός από εξωτερικά, φθείρονται και εσωτερικά, λόγω των οξειδώσεων που προκαλεί το οξυγόνο. Το άζωτο χρησιμοποιείται κατά κόρον στα αγωνιστικά ελαστικά και πλέον είναι αρκετά προσιτό και στα συμβατικά. Τα μόρια του αζώτου είναι μεγαλύτερα από αυτά του οξυγόνου και η ρυθμός απώλειας αέρα από το ελαστικό είναι μικρότερος. Επίσης, το άζωτο επηρεάζεται λιγότερο από τον ατμοσφαιρικό αέρα στις μεταβολές θερμοκρασίας και η πίεση των ελαστικών αυξομειώνεται λιγότερο.

Πολλοί οδηγοί αλλάζουν ελαστικά τοποθετώντας μεγαλύτερα (συνήθως πιο φαρδιά), θέλοντας το όχημά τους να αποκτήσει καλύτερο «κράτημα» λόγω αυξημένης πρόσφυσης. Η ενέργεια αυτή όχι μόνο συμβάλλει δραματικά στην αύξηση της κατανάλωσης, αλλά μπορεί να αποβεί και ολέθρια για την ασφάλεια του οχήματος, καθώς αυξάνεται το αναρτώμενο βάρος και μεταβάλλεται ριζικά η συμπεριφορά του, ιδιαίτερα στις υψηλές ταχύτητες. Κατά συνέπεια, η όποια μετατροπή στα ελαστικά