Γιατί ο κορονοϊός «χτυπά» την όσφρηση;

Απάντηση στο γιατί οι πάσχοντες από κορονοϊό οδηγούνται σε απώλεια όσφρησης έδωσαν οι επιστήμονες, φθάνοντας ένα βήμα πιο κοντά στο να υπερκεράσουν ένα από τα πιο παράξενα συμπτώματα της λοίμωξης από τον ιό (ιδίως δε συγκεκριμένων παραλλαγών του), την απώλεια όσφρησης.

Η σχετική μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science Trasnational Medicine και σε αυτήν συνέπραξαν επιστήμονες από τα Πανεπιστήμια Duke, Harvard

Αναλύοντας δείγματα από οσφρητικά επιθηλιακά κύτταρα 24 ασθενών, εννέα από τους οποίους υπέφεραν από παρατεταμένη απώλεια όσφρησης, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό το αισθητηριακό έλλειμμα οφείλεται σε μια συνεχιζόμενη αυτοάνοση επίθεση στα κύτταρα που είναι υπεύθυνα για την όσφρηση, ακόμη και μετά την αποδρομή του ιού.

Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν υψηλής τεχνολογίας μεθόδους ανάλυσης ανθρώπινων ιστών και έτσι τα αποτελέσματά τους θεωρούνται πιο αξιόπιστα σε σχέση με αυτά που έχουν προκύψει από έρευνες σε ζωικά μοντέλα.

Παλαιότερη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο British Medical Journal έδειξε ότι τουλάχιστον 5,6% των ατόμων που έχουν περάσει κορονοϊό εμφανίζουν χρόνια προβλήματα με την όσφρησή τους, με τις γυναίκες και όσους εμφάνισαν πιο έντονη δυσλειτουργία στην οσφρητική της λειτουργία να έχουν μικρότερες πιθανότητες ανάκαμψης.

Έμπνευση για τη συγκεκριμένη μελέτη αποτέλεσε παλαιότερη μελέτη του Πανεπιστημίου Duke που πραγματοποιήθηκε σε θύματα του κορονοϊού και η οποία εντόπισε στα άτομα που είχαν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας του ιού λιγότερους υποδοχείς που ανιχνεύουν τις οσμές.

Τα καλά νέα από τη συγκεκριμένη μελέτη είναι ότι εντοπίζει τη φλεγμονή στην περιοχή της μύτης, σε αντίθεση με παλαιότερες μελέτες που έκαναν λόγο για βλάβη στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξουν και τοπικές λύσεις. Μία από αυτές είναι το PRP, δηλαδή το πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια, μία μορφή αναγεννητικής θεραπείας που χρησιμοποιείται σε πάρα πολλούς τομείς, όπως η Αισθητική Ιατρική και Ουρολογία.

Δεν θα πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι η απώλεια της όσφρησης δεν είναι μία διαταραχή άμοιρη κινδύνων, καθώς αποτελεί το μέσο με το οποίο μπορούμε π.χ. να διαπιστώσουμε την ασφάλεια ενός τροφίμου ή να καταλάβουμε και να αποφύγουμε την οσμή του υγραερίου.