Κι αγναντεύουμε το δέντρο!

Το πολίτευμα της δημοκρατίας θεωρείται το ιδανικό σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο όπως η ιστορία της ανθρωπότητας έχει αποδείξει. Σε πολιτικό επίπεδο διότι εκπροσωπούνται οι παρούσες πολιτικές δυνάμεις.

Σε κοινωνικό επίπεδο δίοτι θεμελιώνεται στην ελευθερία της κοινωνίας που επιλέξει να εκλέξει. Και σε οικονομικό διότι οφείλει να κρατάει σε ισορροπία και να αποδίδει τους οικονομικούς όρους και προϋποθέσεις ισότιμα και αναλόγως.

Ωστόσο, έχει αποδειχθεί ότι είναι πολλές οι προκλήσεις που καθημερινά αντιμετωπίζει και εν δυνάμει υφίσταται

βεβήλωσεις, ασέλγιες και πολλές φορές υπέρμετρα επικίνδυνες “δημοκρατικες” εξωστρέφειες (βλ. ακραίες συμπεριφορές).

Την περίπτωση εκείνη δηλαδή, που τα όρια έχουν χαθεί και μετά το πέρας της αποτρόπαιας και ποινικά κολάσιμης πράξης προσπαθούμε να συλλάβουμε ποια τα όρια κι αν τελικά υπήρχαν όρια… Και αποτελεί πλέον αρκετά δύσοσμο και δυσάρεστο να συνεχίζει να αναμασάται η καραμέλα (που δε θα λιώσει ποτέ!) ότι η Ελλάδα γέννησε το πολίτευμα της δημοκρατίας.

Δεν είναι μόνο το κράτος και η κυβέρνηση, πρωτίστως, που λαμβάνει εντολή από τον κυρίαρχο λαό (είτε συμμετέχουν εκατομύρια Έλληνες στις εκλογές…είτε έστω ένας!) υπεύθυνοι για την καθημερινή μας συμπεριφορά και στάση ζωής.

Πρόσφατα δυσάρεστα γεγονότα που έλαβαν σάρκα και οστά στη χώρα μας ως απόρροια χουλιγκανισμού – τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα – αποδεικνύουν πως η έντονη δημοκρατία κάνει κακό! Το πολίτευμα λοιπόν της δημοκρατίας όταν δεν οριοθετείται τείνει εύκολα να ομοιάσει με αναρχία! Κάνεις ότι θέλεις! Όποτε θέλεις! Κι όπως θέλεις! Αλλά αν τυχόν κάποιος κάνει το λάθος να μιλήσει για στηλίτευση ορίων, αρχών, ηθών και νόμων το σίγουρο και ευκολότερο θα είναι να καταταγεί στην ομάδα των εθνικιστών…των ακραίων… κ.ο.κ..

Το πολίτευμα της δημοκρατίας οφείλει να έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο. Τον πολίτη. Τις ανάγκες του και την ικανοποίησή τους με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο. Φυσικά, στο ίδιο πλαίσιο θα πρέπει να εντάξουμε και ανάγκες που δεν ήταν προβλεπόμενες και που προέκυψαν από καιρικές καταστροφές, ελλειπής κρατική πρόλειψη, άμεση αντιμετώπιση, γραφειοκρατία…κ.ο.κ..

Αδυνατώ όμως να καταλαβώ ποιος ο λόγος να γίνει τόσο μεγάλος ντόρος όσον αφορά την εκλογή του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όπως απόφασισε ο Ελληνικός λαός η παρούσα κυβέρνηση επικροτήθηκε και επανεξελέγει με ιδιαίτερα μεγάλη κι εκκωφαντική εκλογική επέλαση. Η δε αξιωματική αντιπολίτευση γνώρισε συντριπτική ήττα και έχει ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία ανασυγκρότησης. Στα πλαίσια του πολιτεύματος της δημοκρατίας είναι όλα αυτά αρεστά, δόκιμα, και συνάδουν με τον σκοπό και τους απώτερους στόχους του πολιτεύματος της δημοκρατίας και τους μετέπειτα ρόλους κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δε νομίζω όμως ότι συνάδουν τα γιατί… το πως… την αδιαφάνεια της προσωπικότητας… τον κενό πολιτικά λόγο του υποψηφίου… τις ανεδαφικές προτάσεις του… και γενικά τον πυροτεχνηματικό χαρακτήρα του ιδίου… με την προτεραιότητα της ικανοποίησης πλήθους αναγκων των Ελλήνων πολιτών, αυτή τη στιγμή! Των Ελλήνων που έχασαν τους ανθρωπους τους και τις περιουσίες τους από τις πλυμμήρες! Των Ελλήνων που ακόμα ταλαιπωρούνται με τα όσα είχε προκαλέσει η καταστροφή στο Μάτι! Των Ελλήνων που χτυπήθηκαν από τις πλυμμήρες στην Μάνδρα!

Προφανώς, είμαστε λαός που δεν του αρέσει να του “χαλάνε τη ζαχαρένια του”. Δε μας αρέσει να ακούμε αυτά που πρέπει να ακούσουμε. Μας αρέσει να μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Να μας λανσάρουν καθημερινά, κι όλα μαζί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ενορχηστρωμένα, κοινωνικού χαρακτήρα και μόνο σχόλια για την υποψηφιότητα του επικεφαλής της αξιωματικης αντιπόλιτευσης.

Και εκεί ξεκινάνε νέοι προβληματισμοί…

Τι είναι είδηση, τι πληφοροία και τι κουτσομπολιό…

Και το δάσος καίγεται, κι όλοι μαζί αγναντεύουμε το δέντρο…