Κώστας Ταχτσής: Η ανεξιχνίαστη δολοφονία του συγγραφέα που έγραψε «Το Τρίτο Στεφάνι»

Η δολοφονία του Κώστα Ταχτσή αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα άλυτο μυστήριο στα χρονικά του εγκλήματος της Ελλάδας.

Ο λογοτέχνης βρέθηκε σαν σήμερα στις 25 Αυγούστου του 1988 νεκρός στο σπίτι του στον Κολωνό, με αρκετά σενάρια να συνοδεύουν τη δολοφονία του.

Η Ελπίδα Αρτέμη ανησύχησε για τον αδελφό της, τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή ο οποίος είχε εξαφανιστεί για δύο ημέρες και τελικά τον βρήκε νεκρό στο σπίτι του. Ήταν ο δημιουργός του μνημειώδους

Σύμφωνα με τους αστυνομικούς ρεπόρτερ της εποχής, ο Ταχτσής βρέθηκε νεκρός πάνω στο κρεβάτι του σε πλάγια θέση και η αιτία του θανάτου του ήταν ο στραγγαλισμός. Ήταν γυμνός και φορούσε ξανθιά γυναικεία περούκα, ενώ τα νύχια του ήταν βαμμένα κόκκινα.

«Τον είδα κατά το σούρουπο να έρχεται με το αυτοκίνητό του, ήταν ντυμένος γυναίκα και φορούσε περούκα. Συνοδευόταν από έναν νεαρό. Μετά από ώρα, ο νεαρός έφυγε από το σπίτι. Ο συγγραφέας ξαναβγήκε, γύρισε αργότερα με άλλον νεαρό, που έφυγε και εκείνος. Γύρω στις 3 τα ξημερώματα, ο Ταχτσής ήρθε πάλι με έναν νεαρό με μουστάκι», ανέφερε ένας γείτονας ως αυτόπτης μάρτυρας.

Για τη δολοφονία του συγγραφέα κυκλοφόρησαν, στο πέρασμα του χρόνου, διάφορα σενάρια, όπως ληστεία μετά φόνου, έγκλημα για να του κλείσει κάποιος το στόμα, τυχαίος θάνατος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης και το ενδεχόμενο να τον σκότωσε “πελάτης” του όταν αντιλήφθηκε ότι είχε κάνει έρωτα όχι με γυναίκα αλλά με άντρα.

Ο δολοφόνος μετά το έγκλημα έκλεψε ένα μήχανημα βίντεο. Ο ξάδελφος του Κώστα Ταχτσή, ο αρχιτέκτονας Γιώργος Αλβανόπουλος, έδωσε τον κωδικό αριθμό του μηχανήματος στην Αστυνομία.

Ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαρούχας, φίλος του Κώστα Ταχτσή και συγγραφέας βιβλίου στο οποίο παρουσίασε έρευνα για τη δολοφονία, εκτιμά:

«Η Αστυνομία αντί να κρατήσει μυστικό τον κωδικό, τον έδωσε στη δημοσιότητα, για να δείξει ότι έκανε κάτι. Σε μια εποχή που τα σύνορα ακόμη δεν είχαν ανοίξει, με οδηγό το στοιχείο αυτό η έρευνα των αστυνομικών γινόταν πιο βατή, στοχευμένη και πιο εύκολη».

Αυτή η κίνηση ενδέχεται να “προειδοποίησε” τον δράστη, ο οποίος φρόντισε να καλύψει τα ίχνη του.

Στο σπίτι του στον Κολωνό, στην οδό Τιρνάβου 26, βρέθηκε νεκρός ο συγγραφέας το Σάββατο 27 Αυγούστου 1988.

Το ιατροδικαστικό πόρισμα μιλά για στραγγαλισμό που είχε γίνει πριν από 48 ώρες, νωρίς το βράδυ της Πέμπτης. Γείτονας όμως καταθέτει ότι είδε το γνωστό συγγραφέα και δηλωμένο ομοφυλόφιλο να μπαίνει στο σπίτι του συνοδευόμενος από κάποιους νεαρούς, ξημερώματα Παρασκευής.

Όπως και να έχει, το θύμα δεν πρόβαλε καμία αντίσταση. Από τις εξετάσεις αίματος προέκυψε ότι είχε καταναλώσει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Στο σπίτι επικρατούσε μεγάλη ακαταστασία και έλειπαν ένα βίντεο, μια φωτογραφική μηχανή και ένας αυτόματος τηλεφωνητής, αφήνοντας ανοικτό και το ενδεχόμενο της ληστείας.

Η αστυνομία ενεργοποιείται άμεσα εξαπολύοντας ανθρωποκυνηγητό σε όλη τη γειτονιά του Κολωνού, τους γύρω δρόμους του Μεταξουργείου μέχρι την Ομόνοια, για την ανακάλυψη του δράστη.

Οι πληροφορίες που έχουν συγκεντρώσει μιλούν για τρία άτομα που το ίδιο βράδυ είχαν επισκεφθεί το σπίτι του Ταχτσή. Ο τελευταίος ήταν γύρω στα τριάντα, μελαχρινός με μουστάκι και καλοντυμένος. Γύρω από αυτόν επικεντρώνονται οι έρευνες.

Όμως ο δράστης, αν υποθέσουμε ότι επρόκειτο για το συγκεκριμένο πρόσωπο, δεν θα βρεθεί ποτέ. Τα δακτυλικά αποτυπώματα που συλλέγονται στο σπίτι αποδεικνύεται ότι ανήκουν σε συγγενικά ή φιλικά με το θύμα πρόσωπα, υπεράνω κάθε υποψίας. Έτσι, η δολοφονία του Κώστα Ταχτσή αρχειοθετείται έκτοτε ανάμεσα στις μερικές δεκάδες ανεξιχνίαστες ανθρωποκτονίες που κατά καιρούς απασχολούν την Ασφάλεια.

Ο Κώστας Ταχτσής υπήρξε έντονος στις προσωπικές του σχέσεις αλλά και την ερωτική του ζωή. Μία πτυχή της ήταν ότι ο Ταχτσής συνήθιζε να αλιεύει πελάτες ως τραβεστί στις κακόφημες περιοχές της Αθήνας.

Ο Κώστας Τσαρούχας περιγράφει τα σύνεργα μεταμόρφωσης που χρησιμοποιούσε: «Είχε μια ειδική ζώνη στο χρώμα του σώματος, με την οποία έκρυβε τα γεννητικά του όργανα. Είχε κάνει πλήρη αφαίρεση των τριχών. Είχε προβεί σε ειδική εγχείρηση στήθους στο Μιλάνο. Με ειδική κολλητική ταινία τραβούσε προς τα πάνω το πρόσωπό του, προτού βάλει περούκα. Χρησιμοποιούσε μια δική του τεχνική στον έρωτα, που κατάφερνε να ξεγελάει τους πελάτες και να τους μένει η εντύπωση ότι έχουν πάει με γυναίκα».

«Πολλές φορές ζήτησε τη βοήθειά μου», συνεχίζει. «Τον είχα συνοδεύσει καταματωμένο στο νοσοκομείο, όταν τον έδερνε ο «Αλόμας» και άλλοι τραβεστί, γιατί τους έκλεβε τη δουλειά. Του είχα πει: «Κώστα, πρόσεχε! Αν κάποιος αντιληφθεί ότι δεν έχει να κάνει με γυναίκα, αλλά με άντρα, θα σε σκοτώσει. Και αυτός αντιδρούσε, λέγοντάς μου: «Μη φοβάσαι, ανήσυχε ρεπόρτερ, κανείς δεν πρόκειται να το καταλάβει»».

Τι συνέβη, όμως, εκείνη τη νύχτα;

Αυτή είναι η εκτίμηση του δημοσιογράφου, όπως βγαίνει μέσα από την έρευνα που πραγματοποίησε: «Εκείνο το βράδυ πήρε τρεις πελάτες, τους οποίους δεν πήγε στο ξενοδοχείο «Εστία», αλλά στο σπίτι του, της οδού Τυρνάβου στον Κολωνό. Ο Κώστας Ταχτσής ήταν τύφλα στο μεθύσι. Από τα στοιχεία προκύπτει ότι το αίμα και τα ούρα παρουσίαζαν υψηλή συγκέντρωση οινοπνεύματος, με αποτέλεσμα να έχει καταστεί άθυρμα στις διαθέσεις του πελάτη του. Κάποια στιγμή, που ο νεαρός αντιλήφθηκε ότι έχει μπροστά του έναν άντρα, τον έπνιξε».

Η δολοφονία Ταχτσή παραμένει ακόμα ανεξιχνίαστη και εξακολουθεί κατά καιρούς να απασχολεί τα ΜΜΕ, καθώς θυμίζει κατά κάποιον τρόπο αστυνομικό μυθιστόρημα.

Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1951 με την ποιητική συλλογή «Ποιήματα» και ακολούθησε τον επόμενο χρόνο η συλλογή «Τα μικρά ποιήματα». Τα δύο αυτά έργα του τα αποκήρυξε σιωπηλά αργότερα. Μέχρι το 1956 κυκλοφόρησε τρεις ακόμα ποιητικές συλλογές: «Περί ώραν δωδεκάτην» (1953), «Η Συμφωνία του Μπραζίλιαν» (1954) και «Καφενείον το Βυζάντιον» (1956).

Η ποίησή του κινείται στο πλαίσιο της καθημερινής ζωής και χαρακτηρίζεται από έντονα λυρική διάθεση. Την ίδια περίοδο συνδέθηκε φιλικά με τους Οδυσσέα Ελύτη, Νίκο Γκάτσο και Ανδρέα Εμπειρίκο. Το 1954 έφυγε για την Αγγλία, όπου έμεινε ως το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου. Επέστρεψε στην Αθήνα και ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας.

Το 1960 ξεκίνησε για το γύρο της Ευρώπης με βέσπα. Στις χώρες που επισκέφτηκε έγραψε «Το Τρίτο στεφάνι», το οποίο ολοκλήρωσε στην Αυστραλία, κατά τη διάρκεια της δεύτερης εκεί παραμονής του και το έστειλε στην Ελλάδα για εκτύπωση. Το έργο απορρίφθηκε ως ακατάλληλο και ο Ταχτσής πραγματοποίησε ιδιωτική έκδοσή του στην Αθήνα το 1962.

Το μοναδικό του μυθιστόρημα γνώρισε πολλές εκδόσεις, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, αγαπήθηκε και διαβάστηκε πολύ από το αναγνωστικό κοινό, ως ένας πιστός και αληθινός πίνακας της νεοελληνικής ζωής.