«Μέγας Εθνάρχης»… ένας καλά φτιαγμένος μύθος

Μέγα επετειακό θέμα και πάλι  με την επιστροφή Καραμανλή, τον… μεγάλο σωτήρα της Δημοκρατίας.

Ναι ναι…  είναι εκείνος που έδωσε το «σύνθημα» να  ερημώσει η επαρχία καταλαμβάνοντας την Αθήνα, που για να χωρέσει αυτό το μέγα πλήθος, η μισή Ελλάδα στην ουσία, η υπέροχη νεοκλασική πρωτεύουσα, έγινε η πρωτεύουσα της «φτηνής αντιπαροχής», η πρωτεύουσα του «εργολάβου οικοδομών», έγινε η πρωτεύουσα χωρίς κανένα πολεοδομικό κανονισμό, έγινε η πρωτεύουσα της τσαπατσουλιάς,

Είναι εκείνος, που η εγωπάθειά του τον οδήγησε να κάνει τις πρώτες εκλογές στις 17 Νοέμβρη του 74, αντί να γιορτάσει την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Είναι αυτός ο εγωπαθής, που προτίμησε να γιορτάζει για τον εαυτό του την επάνοδο της δημοκρατίας και να εξαφανίσει  την τραγωδία της Κύπρου που επανέφερε την Δημοκρατία.

Είναι αυτός, που όφειλε να  κρατήσει ζωντανή την τραγωδία της Κύπρου, για λόγους εθνικής αυτοσυνειδησίας.

Είναι αυτός, που δεν ήθελε ν αφήσει στις μνήμες την τραγωδία της Κύπρου, για να πουλάνε σήμερα οι καθολικοί διάδοχοι της δικτατορίας δηλαδή το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής και άλλοι πολλοί πατριωτισμούς, απειλώντας την δημοκρατία!!

Ε λοιπόν εγώ, δεν δέχομαι τον Καραμανλή για σωτήρα της δημοκρατίας, ούτε «μεγάλο Εθνάρχη», η καταστροφή της Κύπρου έδιωξε την χούντα από την χώρα, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αλλά  φυσικά ως «μέγας λαός», ως «νούσιμος λαός», ξαναπέσαμε στα γόνατα των κάθε λογής «εθνοσωτήρων»!!

Μια εικόνα θυμάμαι από εκείνη την εποχή και έναν ηγέτη, τον Ανδρέα Παπανδρέου όταν επέστρεψε στην χώρα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού τον Αύγουστο του 74, τον ηγέτη που άλλαξε ρότα στη πορεία της χώρας, τον πραγματικό φιλολαϊκό  ηγέτη.

Και παρόλο που έχουν περάσει δεκαετίες από τον θάνατό τους, παρόλο οτι ο Καραμανλής αγιογραφήθηκε και αυτοβιογραφήθηκε από πολλούς, υπάρχει σαν μια απώτερη μνήμη κάπου εκεί…

Ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου, που ούτε αγιογραφήθηκε, ούτε αυτοβιογραφήθηκε, παραμένει ζωντανός στις μνήμες του Ελληνικού λαού.

Τελικά η ιστορία είναι αμείλικτη και κατατάσσει τον καθένα στο πραγματικό του πολιτικό μέγεθος.

Έτσι, κατέταξε τον Καραμανλή στο μικρό πολιτικό μέγεθος της εικόνας του μόνο, πάρα την μεγάλη προσπάθεια να μείνει ως ο « μέγας Εθνάρχης» και τον Ανδρέα Παπανδρέου στο μεγάλο πολιτικό του μέγεθος, που βρίσκεται σχεδόν σε κάθε σπίτι, σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη, ως ο ηγέτης του λαού, ο δικός μας Ανδρέας!!

Όσοι δεν θέλουν να το δουν και θέλουν να μείνουν στην δική τους πλασματική εικόνα, είναι απλά τυφλοί, δεν θα προσπαθήσω να τους πείσω για το αντίθετο, τους αφήνω να  συνεχίσουν στο σκοτάδι τους…