Crippled Black Phoenix @ Κύτταρο

Ακόμα και ο πιο δύσκολος και απαιτητικός θαμών συναυλιών, χωρίς καμιά ιδιαίτερη προτίμηση στους Crippled Black Phoenix δεν νομίζω να έμενε χτες ανεπηρέαστος από τη συναυλία-ποταμό με διάρκεια πάνω από 2 ώρες και 45 λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων φάνηκε ότι τα έδωσαν όλα για το αθηναϊκό κοινό που τους το ανταπέδωσε γενναιόδωρα φυσικά, αποθεώνοντας τους ασταμάτητα, ειδικά προς το τέλος του live. Το οποίο live όπως είπε και ένα φίλος ήταν ένα reminder του τι ξεχωρίζει

τις πραγματικές μπάντες από τα “παιδάκια” και τα “γατάκια”… και το σχόλιο απηχεί την ουσία της χτεσινής βραδιάς.

Σε σχέση με το set up της μπάντας, σημειώστε την πρώτη αν δεν κάνω λάθος παρουσία του Μatt Simpkin ενός νέου τραγουσιστή με πολύ όμορφη όσο και στιβαρή φωνή που δίνει όγκο στα τραγούδια της μπάντας. Πέραν αυτού η συνύπαρξη με κιθάρες, το μπάσο και τα νταμς των synth/hammond και η χρήση κάποιων samples πρόσθεσε των απαραίτητο prog αέρα που αντισταθμίζεται από την αισθαντικότητα των φωνητικών φωνητικά και τελικά όλα αυτά μαζί έδεσαν πάνω στο- ας πούμε- post rock σώμα των CBP. Για να ξανακάνω quote τον αγαπητό φίλο σε κάποια σημεία έκαναν περάσματα από το post των Godspeed You! Black Emperor για να μας οδηγήσουν τελικά σε ανύποπτο χρόνο σε ένα μουσικό σύμπαν βγαλμένο κατευθείαν από τους Floyd στο ίδιο κομμάτι (μάλλον για αυτό και μεταξύ του κοινού βρίσκονταν οπαδοί και των δύο γκρουπ πιθανότατα).

Ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις δέκα και τέταρτο λοιπόν και μέχρι λίγα λεπτά μετά τη μία μας φιλοδώρησαν με τη live εκτέλεση του τελευταίου τους δίσκου (Μankind) The Crafty Ape ο οποίος αντικατοπτρίζει και το μπόλιασμα πολλών διαφορετικών στυλ ακόμα και σε ένα και μόνο κομμάτι ενώ φυσικά το πέρασμα στα παλιότερα και αγαπημένα κομμάτια ενθουσίασε το κοινό. Ενδεικτικά από το setlist παρήλασαν τα: “Get Down and Live With It”, “When You’re Gone”, “A Letter Concerning Dogheads”, “Laying Traps”, “Born in a Hurricane” “Release The Clowns”, “Of a Lifetime” (διασκευή στους αμερικάνους ρόκερ Journey), “444″, “Troublemaker”.

Ο Justin Greeves, ιθύνων νους των CBP αφιέρωσε σε μια “αλησμόνητη στιγμή συναυλιακής επαναστικότητας” το “Rise Up and Fight” στο κοινό και την Ελλάδα. Εξάλλου αυτό ακριβώς αναγραφόταν και στο κεντρικό κόκκινο πανό που βρισκόταν στο πίσω μέρος της σκηνής. Ο μεγάλος χαμός στο (σημειωτέον πολυάριθμο) κοινό έγινε βέβαια με τα “Forgotten Who We Are” και το επικολυρικό “Burnt Raynolds”. Στο εν λόγω κομμάτι αποχώρησαν οι Crippled Black Phoenix από τη σκηνή o ενθουσιασμός και το παθιασμένο sing along τους ανάγκασαν να επιστρέψουν για να μας χαρίσουν υπό την καθοδήγηση του Greeves ένα “mash-up” δύο παλιότερων πολιτικών τραγουδιών του “Bella Ciao” (ιταλικό τραγούδι των παρτιζάνων κατά το β’ Παγκόσμιο Πόλεμο φυσικά μαζί με το “El Pueblo Unido, Jamás Será Vencido!” (“Λαός Ενωμένος, Ποτέ Νικημένος”, γνωστό χιλιανό τραγούδι των 70s που συνδυάστηκε με τη βραχύβια διακυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε).

Aκόμα όμως και μετά από τις διασκευές το κοινό ήθελε το πιο κλασι