Greek2Speak: The Reporters – Bare Hands

Είναι απορίας άξιο το πώς η μουσική σε στέλνει να σκαλίσεις μνήμες που δεν ανήκουν σε σένα, μα προέρχονται από μια μακρινή εποχή και εσωκλείονται μια για πάντα στο νου αυτών που τη βίωσαν έντονα κάτω απ’ την επιδερμίδα τους. Σε αυτό το πνεύμα και με μια διάθεση που δοκιμάζει τη δυνατότητα των σημερινών ακροατών να μπορούν με κάθε κλικ να βρίσκονται νοητά τόσο μα τόσο κοντά στο παρελθόν, δίσκοι σαν το Bare Hands των ομοεθνών μας Reporters ακούγονται μοναδικά επίκαιροι. Ένα άλμπουμ που σηματοδοτεί την παρθενική έκδοση βινυλίου 33ων στροφών απ’ την περίφημη εγχώρια ετικέτα

της Creep Records. Εν μέσω μιας post punk μανίας που ήδη κυρίευε τις μεγάλες μουσικές πιάτσες της Βρετανίας και των ΗΠΑ.

Η νεοκυματική φιλοσοφία που διέπνεε τους Reporters κατοικούσε στα ενδότερα των μελών του γκρουπ. Ο Κώστας Ποθουλάκης συντόνιζε ευθύς εξαρχής τους πυλώνες του ήχου τους, μιας και κατείχε τα σκήπτρα σε φωνητικά και κιθάρες. Οι περισσότεροι θα συγκρατήσουν τα μεταγενέστερα κατορθώματά του με το rock n’ roll άρμα των Villa 21 και τον απρόσμενο χαμό του σε τροχαίο το 1993. Εδώ, επιδίδεται σε κιθαριστικά κρεσέντο – σε αρμονία με τον Παρασκευά Κεραμικέ – και ψυχρούς φωνητικούς ελιγμούς, έχοντας ως συνοδοιπόρους τον επιβλητικό φουτουρισμό απ’ τα ηχοχρώματα των synths δια χειρός Χρυσόστομου Μουράτογλου (προσχώρησε κι αυτός στους Villa 21) και την άριστα συγκροτημένη πλαισίωση ρυθμού από μπάσο και τύμπανα. Το ηχητικό κράμα του σχήματος θα επισύρει αναφορές στην σύντομη μα απολύτως επιτυχή πρώτη τετραετία δράσης (77’-81’) των Magazine. Η αινιγματική πρακτική του Howard Devoto και της νευρώδους κομπανίας του θα αλληλοσυμπληρώνονταν δισκογραφικά σε ένα δίκαιο κόσμο από το ντεμπούτο αυτό, διατηρώντας το ασυναγώνιστο σθένος της για δύο ακόμη χρόνια. Φτάνουμε στο 1983 και το Bare Hands αποτελεί σήμα κατατεθέν μιας νέας εποχής για το φρέσκο ρεύμα δυτικών παρεισφρήσεων στο ντόπιο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι.

Προσόν και αρετή του κουιντέτου μας, φρονώ πως αποτελεί η άμεση εκδήλωση της επάρκειας των εκφραστικών του μέσων. Το εφαλτήριο του “Fear” είναι μια απ’ τις πιο εμπνευσμένες εισόδους σε ηχογραφήματα της ημεδαπής. Τα ανατολίτικα πλήκτρα του “Bare Hands” θα φωνάξουν εκστατικά για την αγαστή σύμπραξη David Bowie-Brian Eno αλλά και για τους Can, αφού προηγουμένως δεχτούν την προωθητική δύναμη του εύληπτου “You Αnd I”, με τα χτυπήματα των τυμπάνων να περικυκλώνουν τον αποδέκτη. Ο κατακλυσμιαίος ειρμός του γκρουπ δε θα παρεμποδιστεί εν συνεχεία από τίποτα. Θα βρει ελεύθερο πεδίο στις δαιδαλώδεις πτυχές των κιθάριστικων riffs και των στροβιλιζόμενων μελωδιών των synths του “Shades”. Η απόγνωση και η πολυπόθητη λύτρωση συγκατοικούν για πολλοστή φορά στην ερμηνεία του Ποθουλάκη.

Πιάνεσαι συχνά πυκνά εξ απήνης στις μόλις οκτώ συνθέσεις του στερνού LP των Reporters. Πότε στο κατόπι της εθιστικής rockabilly μπασογραμμής του “Your Love”, το οποίο βοκαλιστικά αγγίζει τις ακροβασίες του Robert Smith, πότε στις ξυραφάτες επιστρώσεις των κιθάρων (“Ha-Ha-Ha”) και άλλοτε σε αποκο