Moon Duo @ Six D.O.G.S.

Σε μια “δύσκολη” βραδιά από όλες τις απόψεις -τελικός Champions League, άλλα events τόσο στον ίδιο χώρο αμέσως μετά όσο και αλλού- οι Moon Duo κατάφεραν να βγουν νικήτες. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Μιας και έφτασα στον χώρο την ώρα ακριβώς που τελείωνε το set του ο Lunar Miasma (Πάνος Αλεξιάδης) δυστυχώς δεν μπορώ να έχω άποψη για την συγκεκριμένη

εμφάνιση αλλά έχοντας υπόψιν προηγούμενες αλλά και κάποιες από τις κυκλοφορίες του συνεχίζω να θεωρώ ότι είναι από τα πιο ενδιαφέροντα εγχώρια ονόματα στο χώρο της πειραματικής electronica. Ευτυχώς θα έχουμε σύντομα και άλλες ευκαιρίες να τον ξαναδούμε και να το επιβεβαιώσουμε.

Χωρίς μεγάλη καθυστέρηση -είπαμε το πρόγραμμα έπρεπε να είναι σφιχτό καθώς ακολουθούσε και άλλο event μετά στον χώρο- το ντουέτο πλέον των A Victim Of Society πήρε θέση επί σκηνής και για ένα περίπου 20λεπτο-25λεπτο έκαναν πολύ καλά αυτό που περιμέναμε να κάνουν: επαναλαμβανόμενα βυθισμένα στον θόρυβο riffs που “τραβάνε” από τους Velvet Underground μέχρι το surf και το garage και “πνιγμένα” φωνητικά σε ένα δεμένο σετ από ένα σχήμα που είναι πλέον απαλλαγμένο από το άγχος των πρωτων εμφανίσεων.

Γύρω στις 11 παρά, ήρθε η σειρά των Moon Duo να βγούν μπροστά σε ένα γεμάτο πλέον -και εν τέλει soldout- Six DOGS κερδίζοντας καταρχήν το στοίχημα της προσέλευσης σε αυτήν την, όπως προείπα, δύσκολη μέρα για συναυλίες. Το setup αναμενόμενα απλό, από την μία η -πολύ όμορφη από κοντά, να τα λέμε και αυτά- Sanae Yamaha στα keyboards από την άλλη ο Ripley Johnson των Wooden Shjips με την …ευμεγεθή γενειάδα του, την κιθάρα του, τα πετάλια του και το sampler που θα παρείχε τον ρυθμό.

Άσχετα αν προσωπικά απολαμβάνω τον ήχο και των δύο σχημάτων του φίλτατου Ripley (Wooden Shjips και Moon Duo), είναι γεγονός ότι ο ήχος τους είναι τόσο παρόμοιος που πραγματικά μερικές φορές αναρωτιέμαι ποιός ο λόγος υπάρξης δύο σχημάτων αφού αφαιρώντας απλά από τους πρώτους τα πιο rock στοιχεία και προσθέτωντας μια (ακόμα μεγαλύτερη) δόση Suicide και kraut έχεις τους δεύτερους.

Πάντως στο περίπου μίας ώρας σετ τους (συμπεριλαμβάνομένου και ενός σύντομου encore) που βασιστήκε και στα δύο LPs που έχουν ως τώρα -Escape και Mazes- και με τα απλά αλλά λειτουργικά psychedelic visual projections πίσω τους να προσθέτουν αρκετούς πόντους στην ατμόσφαιρα που ήθελαν να δημιουργήσουν, το ντουέτο από το San Francisco έκανε επιτυχημένα πράξη το ‘repetition is music’ -δεν νομίζω να ήρθε κάποιος-α περιμένοντας κάτι διαφορετικό, σωστά;- κερδίζοντας σχεδόν το σύνολο των παρευρισκόμενων ενώ οι παραπάνω από ενθουσιώδεις ιαχές του κοινού κατά διαστήμα (“Αϊντάαα”) προκάλεσαν ουκ ολίγα αμήχανα χαμόγελα στην ίδια την μπάντα.

Φωτογραφίες / Video: Βαγγέλης Πατσιαλός