Nosaj Thing – Home

Τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου Drift, ο Nosaj Thing επιστρέφει με νέο album στην Innovative Leisure.

O Αμερικάνος παραγωγός ανήκει στη γενιά μουσικών που αναδείχθηκαν τα τελευταία χρόνια μέσα από τη βραδιά Low End Theory στο Los Angeles (Flying Lotus, Daedelus, The Gaslamp Killer)

Φέτος, η αλλαγή εταιρίας επέφερε και μία ελαφρά αλλαγή στο ύφος του, διχάζοντας τους φίλους που κέρδισε με το πρώτο άλμπουμ του, όπως θα διαπιστώσετε και στα παρακάτω σχόλια των παραγωγών του poplie.

[spiral] Μπορεί το Home να είναι όντως ευχάριστο σαν άκουσμα, δυστυχώς όμως δεν έχει τίποτα να προσθέσει σε μια ήδη κορεσμένη σκηνή. Καμία έκπληξη, καμία καινούργια ιδέα, κανένα αυθεντικά δυνατό συναίσθημα. Η μόνη φορά που σήκωσα το κεφάλι μου με ενδιαφέρον ακούγοντάς τον, ήταν όταν μπήκε το τελευταίο τρακ του δίσκου, με εκείνη την late 90s DnB μελαγχολία που έκανε έστω και για λίγο την καρδιά μου να χτυπήσει πιο δυνατά.

[oksikemia] Ποια είναι η ήδη κορεσμένη σκηνή;

[spiral] Η σκηνή του post-dubstep/future garage. Διαφωνείς ότι είναι κορεσμένη;

[oksikemia] Μάλλον δε θα τον έβαζα εκεί. Και αν δεν κάνω λάθος, στον πρώτο του δίσκο beat έφτιαχνε ο άνθρωπος.

[spiral] Ναι, ο πρώτος δίσκος πατούσε πολύ στο glitch hop κι αυτό ήταν που τον έκανε τόσο ενδιαφέρον. Το φετινό όμως είναι εντελώς διαφορετικό φρούτο.

[zeugolator] Ξεκάθαρα δίσκος καταδικασμένος να παίζει στο background, σε φάση “έχει φασίνα σήμερα ας βάλω το Home του Nosaj Thing να παίξει”. Θα σταματήσεις τη σκούπα μόλις μπει το Eclipse/Blue με τη φωνάρα της Kazu Makino και μετά θα συνεχίσεις ξέγνοιαστος. Τεράστιο λάθος που το βάλανε δεύτερο τραγούδι, θα υπήρχε ένας (περισσότερος;) λόγος για ν’ ακούσεις το άλμπουμ μέχρι να φτάσεις στο συγκεκριμένο κομμάτι, βέβαια θα μπορούσες απλά να πατήσεις το skip. Ένα 6.0/10 από μένα, για την Kazu ρε γαμώτο [Κανένας Toro y Moi].

[oksikemia] Δεν θα μπορούσα να διαφωνώ περισσότερο, το Home είναι ο πρώτος πολύ καλός δίσκος του 2013. Δε θέλω να σταθώ στην καλλιτεχνική αξία του album γιατί κατά τις ακροάσεις αυτό δε με απασχόλησε καθόλου (αν και έχει ενδιαφέρον ότι οι κριτικοί βρίσκουν επιρροές ακόμα και από Satie!). O Nosaj Thing έφτιαξε έναν πολύ όμορφο, συναισθηματικό, κοσμικό δίσκο. Καμιά φορά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μουσική εκτός από τέχνη είναι και διασκέδαση. Αν η διαίσθηση μου είναι σωστή, το Home έχει το potential για crossover, όχι φυσικά στο mainstream αλλά σε ένα ευρύτερο κύκλο μουσικόφιλων.

[vomvos] Τι δισκάρα! Τι ταλαντούχος μουσικός! Τι φαντασία! Τι πρωτοτυπία! Τι συναίσθημα! Τι ωραία συντροφιά! Τι είναι αυτό που ακούμε! Όλα αυτά θα τα πω για κάποιον άλλο δίσκο, όχι γι΄ αυτόν πάντως! Oksikemia, οι αναφορές στον Satie υπάρχουν ξεκάθαρα στο Prelude. Είναι προφανέστατες. Αλλά μιλάμε για ένα κομμάτι που δεν έχει καμία σχέση με τον πυρήνα του δίσκου.

[fantasmenios] Δίσκος 2 σε 1. Ή καλύτερα το Eclipse/Blue με τη φωνούλα της Kazu εναντίον όλων των υπόλοιπων τραγουδιών. Το Eclipse/Blue είναι σίγουρα της κατηγορίας τι κομμάταρος είναι αυτός. Τα υπόλοιπα είναι όμορφα αλλά απαιτείται 100% αφοσίωση. Ίσως θα έπρεπε στο εξώφυλλο να υπάρχει η ένδειξη “μόνο με ακουστικά” ή “μόνο με κλειστά τα παντζούρια” ή “μόνο με τον γενικό κατεβασμένο”.

[lost.ghost] Ο Nosaj Thing συνεχίζει μετά το εκπληκτικό του ντεμπούτο Drift, με ένα άλμπουμ που καταφέρνει να περάσει το τεστ του δεύτερου δύσκολου δίσκου. Ο ήχος του εξελίσσεται, απομακρύνεται από σκοτεινά μονοπάτια και γίνεται πιο ζεστός. Ένα άλμπουμ που ίσως να το χαρακτηρίσεις “άνισο”, εάν κάνεις το λάθος να πατήσεις skip και απλά να επικεντρωθείς στα δύο κομμάτια με τις φωνές των Kazu και Toro Y Moi που κλέβουν την παράσταση. Το Home είναι ένας δίσκος που εάν του δώσεις την προσοχή που του αξίζει, σίγουρα θα σε ανταμείψει.

[inverted_a] Πέραν όλων των άλλων, η διαφωνία μου είναι ακριβώς ότι δεν θεωρώ πως υπάρχει εξέλιξη (ή μήπως να πω βελτίωση;) από το ντεμπούτο του. Σίγουρα, τα φωνητικά προσθέτουν όπου υπάρχουν, οι ήπιοι ήχοι προσπαθούν να φτιάξουν μία συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, αλλά, δεν τα έχουμε ξανακούσει όλα αυτά πολλές φορές; Λίγη τόλμη στο επόμενό του βήμα θα ήταν παραπάνω από καλοδεχούμενη.

[out_of_tune] Ένα κράμα idm-electronica με dubstep επιρροές. Θα ήθελα πολύ να γράψω ότι ο Ulrlich Schnauss άκουσε Flying Lotus και Burial αλλά ενώ συνολικά ο δίσκος έχει ενδιαφέρουσες ιδέες δεν με κέρδισε συνολικά ως αποτέλεσμα. Πάντως το κομμάτι με τη Κazu και το ατμοσφαιρικό Distance είναι κομματάρες από τις λίγες.

[dcoded] Ok, δεν είναι το άλμπουμ που δίνει κάτι καινούριο στο χώρο της ηλεκτρονικής, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι και αδιάφορο. Θα συμφωνήσω ότι οι καλύτερες στιγμές του είναι εκείνες που σκαλίζουν τον 90s ήχο (π.χ. Safe, Light 3) κι εκείνες με τα φωνητικά του Toro y Moi και της Kazu Makino, αλλά δε ξέρω τι περιμένατε. Είναι ένας όμορφος δίσκος που ζητάει ακρόαση σε συγκεκριμένες στιγμές της μέρας. Ο Nosaj Thing το πάει πιο μελωδικά και τα breaks περνάνε στο φόντο σε σχέση με τα Drift & Views/Octopus, αν και δείγματα αυτής της κατεύθυνσης προϋπήρχαν σε αυτά (π.χ. τα Us και DISTRO αντίστοιχα). Ομοιόμορφο αποτέλεσμα, αξιοπρεπής electronica, με δυνατές στιγμές. Αλλά δε νομίζω να κάνει τον Nosaj Thing, household name!

Poplie suggests: Download This / Do Not Download This

www.poplie.eu