Plisskën Festival 2012

Το δεύτερο Plisskën Festival ανήκει πια στο παρελθόν και όπως όλα δείχνουν – αν και με τόσο αβέβαιο το μέλλον της χώρας, τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται απίθανο – ήδη περιμένουμε την επόμενη διοργάνωση τον Μάιο του 2013.

Το Plisskën Festival 2012 συνολικά ως διοργάνωση παίρνει άνετα θετικό πρόσημο. Για πάνω από 15 ώρες φιλοξένησε στα 2 stages που στήθηκαν 23 ονόματα της διεθνής σκηνής, χωρίς σοβαρά προβλήματα και με προφανή την προσπάθεια των διοργανωτών  έστω και με τα περιορισμένα μέσα και budget που είχαν στη διάθεσή τους, να προσφέρουν το κάτι παραπάνω στην ολοήμερη φεστιβαλική εμπειρία,

σεβόμενοι τον πελάτη τους, αυτόν τον παραξενιάρη και γκρινιάρη μουσικόφιλο.

Ο περιβάλλοντας χώρος του Κτιρίου 56, σε αντίθεση με την πρώτη διοργάνωση που χρησιμοποιήθηκε ως parking, αυτή τη φορά σωστά έγινε μέρος του festival, ενώ highlight για πολλούς για το απαραίτητα διαλλείματα ξεκούρασης, ήταν το λευκό lounge έξω από το main stage, η πίσω αυλή και φυσικά η προσβάσιμη εντυπωσιακή τριήρης, ενώ πολύ θετικά σχόλια κέρδισαν η πρωτότυπη οθόνη στην κεντρική σκηνή και τα visuals πάνω στα μπαλόνια στο club stage.

Η ομάδα του Plisskën έχει ένα όραμα και έχει τα ψυχικά αποθέματα για να επενδύσει στο εναλλακτικό αυτό φεστιβάλ  – το οποίο έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να καλύψει το οριστικό τέλος (;) πλέον του Synch. To ερώτημα βέβαια είναι πόσο μπορεί να αντέξει οικονομικά στο να στηρίζει αυτό το μεγαλεπήβολο και φιλόδοξο πλάνο, με τα πάρα πολλά ονόματα από το εξωτερικό στριμωγμένα σε μία ημέρα, χωρίς διαφημιστικό budget, και σε μία χρονική περίοδο ιδιαίτερα που οι διαθέσιμες χορηγίες που «σώζουν» πολλές φορές τις διοργανώσεις όλο και λιγοστεύουν , σε ένα επιχειρησιακό περιβάλλον όπου συνεχίζεται η αβεβαιότητα της κρίσης στην διαφημιστική αγορά, ακόμα και για παραδοσιακά μεγάλα brands με άλλοτε μεγάλο χορηγικό budget.

Η σχετικά μικρή προσέλευση του κόσμου δεν μας προξένησε έκπληξη. Αν και τα εισιτήριο ήταν σίγουρα προσιτό, ειδικά σε σχέση με πόσα ξένα συγκροτήματα σου προσέφερε να δεις από τα οποία σχεδόν όλα ερχόντουσαν για πρώτη φορά στην χώρα μας – και χωρίς να υπάρχει το σύνηθες φαινόμενο στις εγχώριες διοργανώσεις, με ελληνικά συγκροτήματα να γεμίζουν άχαρα το line up – είναι προφανές ότι το ελληνικό ευρύτερο κοινό δεν απάντησε θετικά στην πρόσκληση. Οι κάτι παραπάνω από 1,500 στην καλύτερη των εκτιμήσεων ας πούμε – αν τόσοι ήμασταν όσοι περάσαμε από το Plisskën καθ’ολη την διάρκεια της ημέρας – δεν είμαστε προφανώς ικανοί για να στηρίξουμε μία τέτοιου είδους διοργάνωση.

Η πρόκληση για τους διοργανωτές λοιπόν για την επόμενη χρονιά είναι κατά πόσο θα τα καταφέρουν να μην αλλοιώσουν μεν το ύφος των επιλογών του Plisskën – οι πολλές, πρωτότυπες και διαφορετικές μουσικές του προτάσεις, που ξεπερνούν τα τετριμμένα ονόματα και τις «σιγουράτζες» – ενώ ταυτόχρονα να προσελκύσουν και ένα ευρύτερο κοινό, που να ξεπερνάει τα στενά όρια της χιπστερίας και της αλτερνατίβας και των 100 “γραφικών” που πάνε με το που ανοίγουν οι πόρτες και σ