Sardonis + Sadhus @ Six D.O.G.S.

Η πρώτη φορά είναι πάντοτε η καλύτερη λένε πολλοί, και ομολογουμένως αυτό συχνά αποδεικνύεται αληθές. Πόσες και πόσες φορές όμως δεν έχουμε δεί αυτό τον μύθο να καταρρίπτεται περίτρανα; Πάρτε για παράδειγμα το Βέλγικο δίδυμο των Sardonis, οι οποίοι την Παρασκευή που μας πέρασε εμφανίστηκαν στην σκηνή του Six D.O.G.S. δέκα φορές καλύτεροι απ’ότι τους θυμόμασταν από την προ διετίας επίσκεψη τους στην χώρα μας. Όχι βέβαια ότι και σε εκείνη την εμφάνιση τους στο ΑΝ ως support

στους ‘δικούς μας’ Sun of Nothing δεν είχαν αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων – κάθε άλλο! Αλλά κακά τα ψέματα, τα δύο χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από τότε μέχρι σήμερα φαίνεται να έχουν κάνει θαύματα, μετατρέποντας ένα πολύ καλό, μεσαίας δυναμικής, group σε ένα πραγματικό δυναμίτη.

Πιο δεμένοι, πιο στακάτοι, με περισσότερη εμπειρία και με εμφανώς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση (ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, η δύναμη του οποίου πολλές φορές υποτιμάται), οι Sardonis απέδειξαν ότι μία κιθάρα, ένα drum kit και, πάνω απ’όλα, το ωμό πάθος για μουσική είναι αρκετά για να συνεπάρουν και να ταρακουνήσουν κάθε λάτρη των σκληρών riffs και του ογκώδους ήχου. Η παντελής έλλειψη φωνητικών, η οποία για πολλούς ακροατές δρά αναμφίβολα ως αποτρεπτικός παράγοντας, είναι πολλές φορές από μόνη της ικανή να χαντακώσει μία μπάντα, όταν όμως χρησιμοποιείται σωστά μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για απερίγραπτες μουσικές εξερευνήσεις. Και αυτό ακριβώς είναι που επιτυγχάνουν οι φίλτατοι Φλαμανδοί.

Παρόλο που και οι ίδιοι συγκαταλέγουν τους εαυτούς τους στο χώρο του Sludge/Doom (και γενικότερα όλων των παρακλαδιών του), δεν ξέρω αν θα μπορούσα πραγματικά να χαρακτηρίσω ως doom τον ήχο των Sardonis – τουλάχιστον όχι εξ’ολοκλήρου. Ενώ έχει την βαρύτητα και τον όγκο που απαιτεί το συγκεκριμένο ιδίωμα, οι ενίοτε σπινταριστοί ρυθμοί και οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες τις οποίες πολλές φορές προσεγγίζουν ξεφεύγουν κατά πολύ από οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί doom – ή τουλάχιστον αυτό που φέρνουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας όταν ακούμε το συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Λίγη σημασία έχουν όλα αυτά βέβαια. Η μουσική των Sardonis είναι Heavy, είναι Groovy, και σε κάνει να θές να κουνάς ασταμάτητα το κεφάλι υπό τον ρυθμό των πιασάρικων riffs και του ισοπεδωτικού drumming που εξαπολύουν με περίσσεια άνεση και ευκολία. Οπότε οποιαδήποτε άλλη ανάλυση είναι απλά περιττή!

Η εμφάνιση τους δεν κατάφερε να ξεπεράσει την μία ώρα, ήταν όμως απολύτως χορταστική και άκρως ουσιώδης. Τίμησαν δεόντως το περσινό, δεύτερο full-length album τους ‘II’, το οποίο αν δεν κάνω λάθος πρέπει και να έπαιξαν ολόκληρο, ενώ πρός το τέλος του σετ φρόντισαν να συμπεριλάβουν και κάποια κομμάτια από τον ομώνυμο, πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο τους που κυκλοφόρησε το 2010. Short and to the point!

Οι Αθηναίοι Sadhus (The Smoking Community) που άνοιξαν την συναυλία μπορεί θεωρητικά να ήταν support, στα δικά μου μάτια (και αυτιά) όμως στάθηκαν σαν πραγματικοί co-headliners. Γνήσιο, καραμπινάτο, εκ Νέας Ορλεάνης προερχόμενο Sludge, με αρκετά Harcore/Punk και Heavy Rock στοιχεία, και έναν τραγουδιστή που μοιάζει να έχει καταπιεί ζωντανό τον μεγάλο Mike Williams των θρύλων Eyehategod! Σουρεαλιστικό δε το σκηνικό με τα αποσπάσματα από την cult ταινία του Don Chaffey ‘Ο Ιάσων και οι Αργοναύτες’ που προβάλλονταν στον προτζέκτορα κατά την διάρκεια της εμφάνισης τους!

Συντάραξαν συθέμελα το Six D.O.G.S. από άκρη σε άκρη, ταράζοντας μαζί με τα κεφάλια μας και κάθε σπιθαμή του χώρου! Και το εννοώ αυτό κυριολεκτικά – το πάτωμα και οι τοίχοι δεν σταμάτησαν δευτερόλεπτο να τρίζουν και να σείονται παρά μόνο όταν ήρθε πλέον η ώρα να κατέβουν από το σανίδι! Το δε αριστερό μου αυτί, το οποίο βρισκόταν δίπλα ακριβώς στο monitor της κιθάρας, έκανε δύο μέρες να συνέλθει! Θα μου πείτε, τα ήθελες τα έπαθες. Καμία αντίρρηση!