Thee Oh Sees + Baby Guru @ AN club

Thee Oh Sees

Ορίστε. Αυτός είναι λόγος να ιδρώσεις και να βρωμοκοπάς σα σάπιο ψάρι. Ένα γεμάτο An Club, με πολύ πιτσιρικαρία, βλαμμένες στριγκλιάρες γκόμενες, υγρή μπόχα και μια πραγματικά σοβαρή (με την κυριολεκτική και σπάνια πλέον έννοια) μπάντα με χαρακτήρα!

Η δεύτερη εμπειρία που είχα μαζί τους. Ναι μπορεί κανείς να το περιγράφει με φράσεις που θα χρησιμοποιούσε μετά από ένα γαμήσι, αφού περί τέτοιου πρόκειται και μάλιστα ενός από τα καλύτερα (σίγουρα πάντως καλύτερο από μερικά αληθινά!). Και νομίζω

Και τώρα στο αγαπημένο μου σπορ. Κορωνίδα στο προσκέφαλο της σκηνής η κούκλα Brigit στα πλήκτρα και το ντέφι, που ευχόμουν να μου ρίξει κάνα βλέμμα, αλλά δεν έπαιρνε τα μάτια της πάνω από τον ψυχάκια καπετάνιο της. Βραβείο This Is England Outfit η δεύτερη κιθάρα με χρέη μπάσου Petey Dammit! όπου όταν του έφευγε το λουρί από την κιθάρα και δεν μπορούσε ούτε να την κρατήσει άλλα ούτε και να την ξαναδέσει, απλώς την έχωνε στο παντελόνι του με τα χίλια ζόρια, κάνοντας την να μοιάζει με προέκταση της προίκας του. Ο δε Mike Shoun που έχασε 3-4 κιλά στα τύμπανα (και είχε το ύφος ωχ-την-έκανα-πάλι-τη-μαλακία-μου) αν ποτέ περάσει έξω από τη Ρηγίλλης και τον δει η Ντόρα θα χύσει ένα δάκρυ για το γιο που δεν μπόρεσε πότε να έχει (α ρε Τέρη). Και φυσικά, επιστέγασμα όλου αυτού ο μαέστρος John Dwyer. Άλλους για λιγότερα τους κλείνουν σε τρελάδικα, αυτός κυκλοφορεί ελεύθερος ακόμα.

Πέρα όμως από τις σαχλαμάρες. Οι Thee Oh Sees είναι ένα πολύ δεμένο κουαρτέτο. Με σοβαρούς μουσικούς. Με έναν Dwyer που εκτός από το να φτύνει, να κάνει γκριμάτσες και να βγάζει τη γλώσσα του, καθοδηγεί όλη τη μπάντα με ακρίβεια και προσοχή ακόμα και στις λεπτομέρειες. Δεν κάνουν χαβαλετζίδικες ξεπέτες κι αυτό φάνηκε κι από το setlist που έκανε μια αρκετά καλή αναδρομή στη δισκογραφία τους, με μια λογική προτίμηση στο Carrion Crawler/The Dream. Σιξτάδικος γκαραζοβόρβορος, ψυχεδέλεια με μέτρο, αβίαστος τσαμπουκάς χωρίς ίχνος κωλοπαιδισμού, κύματα ενθουσιασμού στον πυρήνα του κοινού και εκτελέσεις που σίγουρα αξίζουν να μπουν κάποια στιγμή σε ένα live album (πέρα από το ηπιότατο Hounds Of Foggy Notion). Όλα αυτά κράτησαν για κάτι παραπάνω από μιάμιση χορταστικότατη ώρα, συνυπολογίζοντας και το encore. Και τι άλλο να πω από το να μας ξανάρθουν και πάλι όσο γίνεται συντομότερα.

Οι Baby Guru να με συγχωρέσουν αλλά πέρα από την καθυστέρηση που μου στοίχισε 3 κομμάτια από το σετ τους, οι Thee Oh Sees μου έκαναν γερό reset. Οι εντυπώσεις που μου επέμειναν ήταν ένα πολύ καλό καινούργιο κομμάτι που θα βρίσκεται στο καινούργιο τους άλμπουμ (όπως με πληροφόρησε ο Πυκνάδας… ο κ.Πυκνάδας, που αργότερα χτυπιόταν και είχε σηκώσει και κοντομάνικο στη μασχάλη ο μπεμπέκος), μια έλλειψη δυναμικής στη ζωντανή εκδοχή τους (παρόλο που ο Obi Serotone χτυπιόταν σαν το χταπόδι) και μια υποψία ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο για ένα δικό τους ήχο, πέρα από τις kraut-o-animalcollective-