Νάσος Γουμενίδης: «Ζω την απόλυτη καψούρα με την κόρη μου»

«Είμαι χαζομπαμπάς; ΝΑΙ. Ξέρεις τι λένε ε; Όσο «αλήτης» και αλάνι ήσουν στη ζωή σου τόσο χαζομπαμπάς γίνεσαι στο τέλος. Νομίζω πώς τώρα το καταλαβαίνω» δηλώνει ο Νάσος Γουμενίδης και μιλά για τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, την κόρη του!

 

Πώς αισθάνθηκε ο δημοσιογράφος όταν έμαθε ότι η σύζυγός του είναι έγκυος και πόσο άλλαξε η ζωή του από τότε που έγινε πατέρας;«Κοίτα. Είναι δύσκολο να το περιγράψει κανείς. Εξυπακούεται πώς το πρώτο που νιώθεις

είναι μια απεριόριστη χαρά. Μετά από λίγο τα βάζεις κάτω και αφήνεις την λογική να σε παρασύρει. Όμως το σημαντικό είναι να κλείσεις τα μάτια και ν αφήσεις το μυαλό , την καρδιά, τα συναισθήματα να σε οδηγήσουν εκεί που εκείνα θέλουν. Είναι κάρμα. Είναι ριζικό όλο αυτό. Είναι πεπρωμένο!» δηλώνει στο all4mama και συνεχίζει: «Είναι μαγικό να νιώθεις ότι μια ψυχή έχει πλήρως την ανάγκη σου. Σε ολοκληρώνει. Βλέπεις την συνέχειά σου. Σε ωριμάζει. Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Σε δοκιμάζει. Την υπομονή, τα όριά σου. Επανακτάς συναισθήματα που εδώ και χρόνια λόγω δουλειάς είχες χάσει. Μια αγκαλιά. Τρυφερότητα. Ένα βλέμμα. Την απόλυτη καψούρα με την κόρη σου. Είμαι χαζομπαμπάς; ΝΑΙ. Ξέρεις τι λένε ε; Όσο «αλήτης» και αλάνι ήσουν στη ζωή σου τόσο χαζομπαμπάς γίνεσαι στο τέλος. Νομίζω πώς τώρα το καταλαβαίνω».

Όσο για το πώς επέλεξε το όνομα της κόρης του και ποια είναι η αγαπημένη του συνήθεια μαζί της; «Νομίζω πώς το όνομά της το είχαμε διαλέξει πρίν ακόμη γεννηθεί. Δεν είναι κάποιας γιαγιά της. Όχι. Και εγώ και η γυναίκα μου θεωρούμε ότι τα παιδιά γεννιούνται τα μεγαλώνουμε και στο τέλος είναι ελεύθερα. Ελέυθεροι άνθρωποι. Μοναδικοί. Υγιείς να πορευτούν» αναφέρει και συμπληρώνει: «Κάθε βράδυ, ότι και να γίνει είμαι στο σπίτι στις 23.00...εκτός απο τις μέρες που λείπω σε ταξίδι. Την γδύνω, την κάνω μπάνιο, κατόπιν η μαμά της την ταϊζει και μετά είναι το καλύτερό μου. Έρχεται στην αγκαλιά μου και κοιμάται. Έχω την μυρωδιά της πάνω μου. Κι εκείνη του μπαμπά της. Αυτό το τελετουργικό δεν το διαπραγματεύομαι με κανέναν. Καμία δουλειά. Κανένα εκατομμύριο ευρώ. Χέστηκα... Εκεί λοιπόν γύρω στις 23.30 που σε κάθε άλλη περίπτωση θα έπεφτα «νεκρός απο την κούραση, εγώ παίρνω τόση δύναμη, ευφορία, αγάπη από την ανάσα της που κάθομαι μετά και δουλεύω μέχρι αργά»