Φάκελος Θράκη- Από τη Συνθήκη της Λωζάνης μέχρι σήμερα – Ιστορικό πλαίσιο

Άρθρο του Αναστάσιου Λαυρέντζου,Στελέχους Διαχείρισης Τραπεζικών Κινδύνων

Η Ελλάδα των μνημονίων και της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής πριν βρεθεί στη σημερινή κατάσταση δεν ήταν μια χώρα χωρίς προβλήματα. Αντιθέτως, όντας τμήμα των άστατων Βαλκανίων, εδώ και δεκαετίες αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές, οι οποίες με την τωρινή της εξασθένηση είναι πιθανό να ενταθούν ή και να πολλαπλασιαστούν. Με αφετηρία αυτή την... εκτίμηση, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τα ζητήματα της Θράκης, η οποία εδώ και πολλά χρόνια ζητά την προσοχή μας.

Βασικό χαρακτηριστικό της Θράκης είναι η ύπαρξη μιας πολυάριθμης μουσουλμανικής μειονότητας. Η παρουσία της μειονότητας αυτής είναι αποτέλεσμα των ρυθμίσεων της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία εξαίρεσε από την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών – που η ίδια επέβαλε – τους μουσουλμάνους της Θράκης και τους Έλληνες της Τουρκίας (Κωνσταντινούπολη, Ίμβρος, Τένεδος). Σήμερα η ελληνική μειονότητα της Τουρκίας έχει προ πολλού εξαλειφθεί. Αντιθέτως, οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Θράκης είναι παρόντες και απολαμβάνουν πλέον όλων των δικαιωμάτων που παρέχει μια ευρωπαϊκή χώρα στους πολίτες της. Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Θράκης δεν συγκροτούν ενιαίο εθνοτικά σύνολο, αλλά αποτελούνται από τρεις διακριτές ομάδες: τους λεγόμενους τουρκόφωνους (με τουρκική εθνική συνείδηση), τους Πομάκους (εξισλαμισμένοι πληθυσμοί της Ροδόπης με δικό τους γλωσσικό ιδίωμα και ιδιαίτερη παράδοση) και τους Ρoμά (Αθίγγανοι, με γλώσσα επίσης διαφορετική της τουρκικής). Εξ αρχής, βασική επιδίωξη της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη ήταν η ομογενοποίηση των μουσουλμανικών πληθυσμών και η μετατροπή τους σε τουρκική εθνική μειονότητα, η οποία θα αποτελέσει το όχημα για την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στην περιοχή. Προς την κατεύθυνση αυτή ήδη έχουν γίνει πολλά βήματα, δυστυχώς με την ανοχή και κάποιες φορές και με τη σύμπραξη της ελληνικής πλευράς. Στα επόμενα θα κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στις σημαντικότερες πολιτικές εξελίξεις που διαμορφώνουν το σημερινό πλαίσιο στη Θράκη.

1. Στη δεκαετία του ’30, ενώ οι δυτικοθρακιώτες μουσουλμάνοι (κυρίως οι Πομάκοι) παρέμεναν προσηλωμένοι στις μουσουλμανικές παραδόσεις και πολλοί αντικεμαλικοί (στελέχη του παλαιού τουρκικού καθεστώτος) είχαν καταφύγει στη Θράκη (απ’ όπου αγωνίζονταν κατά του κεμαλικού καθεστώτος), το ελληνικό κράτος καθ’ υπόδειξη της Τουρκίας απέλασε τα σημαντικότερα στελέχη της αντικεμαλικής μερίδας («παλαιομουσουλμάνοι»), προκειμένου να εδραιώσει την ελληνοτουρκική φιλία. Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά παρέδωσε τη μειονότητα στον ιδεολογικό έλεγχο των κεμαλιστών και στη δράση του Τουρκικού Προξενείου που άρχισε τότε να λειτουργεί.

2. Στη δεκαετία του ’50, το ελληνικό κράτος υιοθετώντας ξένες προτεραιότητες (περίοδος ψυχρού πολέμου) προώθησε την «τουρκοποίηση» της μουσουλμανικής μειονότητας και ειδικά των Πομάκων, προκειμένου να τους αντιδιαστείλει με τους Πομάκους της Βουλγαρίας.