Μαμάααααα

Μπορώ να ουρλιάξω ένα μήνυμα  στην  μαμά μου;

Σεμίνα, στην αρχή σκέφτηκα να στείλω σε σένα μονάχα τους στίχους αυτούς,

της Κικής Δημουλά, ξέροντας την πληγή  που έχεις

και δεν κλείνει από τον χαμό της μητέρας  σου.

Αργότερα όμως σκέφτηκα ότι πολλοί έχουν την ίδια αυτή πληγή ή άλλες.

και αποφάσισα να γράψω αυτό το κομμάτι.

Ενώ είχα διαβάσει πολλά ποιήματα της Δημουλά, δεν ήξερα αυτό που ακολουθεί,

το «Σας άφησα μήνυμα».

Ήμουν στο Υπόγειο του Τέχνης, όταν το άκουσα από τη Λουκία Μιχαλοπούλου.

Σπάραζε. Ίσως γιατί ξέρει τι σημαίνει

χάνω έναν δικό μου άνθρωπο

-το κουβαλάει κι αυτή πάντα… Δάκρυσα, μα στον στίχο

«Μπορώ να της ουρλιάξω ένα μήνυμα» μου ξέφυγαν λυγμοί. Και όχι μόνο σε μένα.

Για τα πρόσωπα που χάθηκαν,για αυτά που φοβάμαι να μην χαθούν…Δανείζομαι στίχους.

Για σένα. Για όλους μας… «Εμπρός εμπρός με ακούτε; Εμπρός, από μακριά τηλεφωνώ. Δεν ακούγομαι τί,  

ξεφορτίσ