Όνειρα θερινής νυκτός...

Της Βικτώριας Ζαρκάδα

Την ώρα που τα ονείρατα αληθεύουν στο γλυκοχάραμα της μέρας, όπως γράφει κι ο Σεφέρης οι οπτασίες ζωντανεύουν, τα όνειρα που έκανες παιδί έρχονται να σου χτυπήσουν την πόρτα, να σε κρατήσουν στην πλάνη τους και να σε μυήσουν στη φυγή τους. Είναι οι νεράιδες που άκουγες παιδί ότι υπάρχουν, αλλά χανόταν μόλις άνοιγες τα μάτια το πρωί.

Τι είναι στα αλήθεια τα όνειρα που μας κάνουν να εναντιωνόμαστε στη βαρύτητα που μας θέλει να πατάμε γερά στη γη; Είναι

η δικαιολογία που απενοχοποιεί το παράλογο και κάνει το υποσυνείδητο να υμνεί τη νίκη του στο συνειδητό, η γλυκιά ενοχή ενάντια στη λογική.

Όμως εσύ μεγάλωσες. Τα όνειρα είναι για τα παιδιά σου είπανε, συμβιβάστηκες, παραιτήθηκες,φόρεσες τη μάσκα της σοβαροφάνειας και εξόρισες τα όνειρα στη χώρα του ποτέ. Τι κι αν όταν ήσουν παιδί έκλεινες τα μάτια και έβλεπες πως ήσουν σε μια ξύλινη σχεδία και ταξίδευες  σ‘ ό

Keywords
Τυχαία Θέματα