Evil West | Review

Όταν βλέπεις παιχνίδι με τέτοια ατάκα ως επίσημη περιγραφή, ετοιμάζεις ποπ κορν, σβήνεις εγκέφαλο και πιάνεις άφοβα gamepad. Μετά τη «σκληρή» και την «αλλόκοτη» Δύση, έρχεται και η «διαβολική», αυτή τη φορά έχοντας καουμπόηδες εναντίον βρικολάκων, σε σενάριο τόσο “cheesy” όσο ακούγεται και με μια videogame λογική προπερασμένης γενιάς στον τρόπο που παρουσιάζεται και παίζει.

Το Evil West της Flying Wild

Hog -των Shadow Warrior και, πιο πρόσφατα, του Trek to Yomi– πρόκειται για έναν γραμμικό, action τίτλο βγαλμένο από τα σπλάχνα της εποχής των Xbox 360 και PlayStation 3, όταν τίτλοι όπως τα Shadows of the Damned, Lolipop Chainshaw, Binary Domain και Castlevania: Lords of Shadow κρατούσαν αντίβαρο στη μετάβαση των μεγάλων 3rd person, στις απλωσιές των open-world ή στο πιο «σοβαρό» ύφος που επιζητούσαν. Στο σημερινό τοπίο των video games, εκπροσωπεί εκείνη τη μεσαία κατηγορία των «ΑΑ», που στέκονται κάπου ανάμεσα στο χάσμα των πανάκριβων παραγωγών και της αχανούς indie σκηνής.

Ως Jessie Reitner, μέλος του ομώνυμου ινστιτούτου καταπολέμησης βρικολάκων στη steampunk Άγρια Δύση, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με κάθε λογής και μορφής αιματοσυλλέκτες, μέσα από τα 16 κεφάλαια που παρουσιάζεται τo Evil West. Τα 16 αυτά κεφάλαια αποτελούν ξεχωριστές πίστες σε διαφορετικές κάθε φορά περιοχές και κινούνται αυστηρά επάνω στη δομή «cut scene -> περπάτημα σε σωληνωτό σχεδιασμό -> αρένα μάχης» χωρίς να κρύβουν οποιαδήποτε έκπληξη.

Πυλώνας του gameplay και ο κύριος λόγος που θα θελήσει κάποιος να παίξει το Evil West είναι το ξύλο με τους βρικόλακες. Υπάρχει και μια ιστορία που τρέχει από πίσω, περισσότερο ως δικαιολογία παρά ως σημείο αναφοράς, με φωνακλάδες action heroes, αρκούντως σατανικούς κακούληδες και πολλές εκρήξεις. Ό,τι δηλαδή χρειάζεται τυπικά για να ντύσει τη δράση του, με μπόνους τα καλά voice overs.

Τώρα, είτε λόγω δομής είτε λόγω υπερβάλλοντα ζήλου (είτε και τα δύο), το «πρόβλημα» που προκύπτει στον ρυθμό του παιχνιδιού είναι ότι οι cut scenes στρογγυλοκάθονται όταν μας επισκέπτονται και δυστυχώς δεν μπορούμε να βρούμε μια καλή δικαιολογία για να τις διώξουμε ευγενικά – εκτός αν τις πετάξουμε έξω κάνοντας skip. Περπατώντας στον ασφυκτικά περιορισμένο χώρο, ο Jessie βρίσκει σεντούκια που περιέχουν «bucks» (για τις αναβαθμίσεις των όπλων), κάποια σημεία αλληλεπίδρασης -όπως για παράδειγμα όταν πρέπει να περάσει ένα κενό, όπου σημαδεύει με το μαστίγιο για να παίξει το αργόσυρτο animation μεταφοράς του- και στο τσακίρ κέφι κάνα collectible – σημειώσεις που κάτι γράφουν, και νέα skins.

Η τυπική περιήγηση στον χώρο (γιατί εξερεύνηση δεν τη λες) βρίσκεται εκεί ίσα ίσα για να μην αδρανοποιηθούν εντελώς τα δάχτυλα των χεριών πριν την εμφάνιση της επόμενης αρένας. Στις αρένες βρίσκεται όλο το παιχνίδι του Evil West, με ένα ιδιόμορφο σύστημα μάχης που βρίσκει εφαρμογή σε μια ικανοποιητική ποικιλία διαφορετικών τεράτων. Εδώ το παιχνίδι γκαζώνει από το 0 στο 100 σε κλάσματα του δευτερολέπτου, και πάνω που αρχίζουμε να συνηθίζουμε στον ρυθμό, σκάει το τείχος της cut scene «για να προχωρήσει το story».

Έχοντας λοιπόν το κακό συνήθειο να μας πιάνει ζεστούς και να μας αφήνει κρύους, το Evil West είναι ένας action τίτλος που ουδέποτε κατά τη διάρκειά του καταφέρνει να βάλει σε ροή τον παίκτη. Οι μάχες κρατάνε πολύ λίγο και οι cut scenes κρατάνε πολύ περισσότερο. Για αυτόν τον λόγο ο τίτλος προσφέρει και co-op σε όλη τη διάρκειά του, για να γελάτε παρέα. Αλλά ακόμα και εδώ έπρεπε να επέμβει «Τo Story». Βλέπετε, ο Jessie έχει έναν κολλητό, τον Edgar, όπου από την αρχή του τίτλου εμφανίζονται ως brothers in arms στο κυνηγητό βρικολάκων. Το παιχνίδι όμως δεν δίνει τον ρόλο του Edgar στον δεύτερο παίκτη, διότι «Το Story» θα τον βάλει σε κίνδυνο κάποια στιγμή, και ο Jessie πρέπει να τον σώσει.

Οπότε, δε βαριέσαι, ας κλωνοποιήσουμε τον Jessie ώστε στο διπλό να παίζουν δύο Jessie. Αμέ. Γιατί όχι; Και έτσι έγινε. Ας βάλουμε και τη λειτουργία για resurrect του συντρόφου μας στο πλήκτρο για το dodge, τι θα μπορούσε άραγε να πάει στραβά; Rebinds, ποτέ. Επομένως, σε ένα εκ των χαρακτηριστικότερων στιγμιότυπων του τίτλου, ο ένας Jessie έχει δει τα ραδίκια ανάποδα στην άλλη άκρη της αρένας και ο άλλος Jessie τρέχει μανιωδώς προς το μέρος του, ξεφεύγοντας από τα νύχια και τα πυρά των τεράτων, για να τον σώσει. Και εκεί που το κοινό έχει μείνει με κομμένη την ανάσα, έτοιμο να ξεσπάσει σε χειροκρότημα, βλέπει τον έναν Jessie να κάνει πιρουέτες πάνω από το πτώμα του άλλου Jessie.

Παίζοντας τώρα μόνοι μας (για κάποιο λόγο) περισσότερο σκεφτόμασταν (λόγω θεματολογίας μάλλον) τι απίστευτο παιχνίδι ήταν εκείνο το Lords of Shadow – κι ας μας κουνούσαν το δάχτυλο οι Igavania προφεσόρες. Εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο πεζά. Υπάρχει μια ιδιόμορφη μίξη ενός περίπου melee συστήματος μάχης, με ένα περίπου shooting, διότι είμαστε και καουμπόηδες. Και τα δύο πάντως μοιράζονται ένα κοινό: δεν νιώθεις ότι οι επιθέσεις σου έχουν ισχύ.

Ο Jessie εφορμά και εξαπολύει με λύσσα χτυπήματα στον πιο απλό εχθρό, για να ρίξει μόλις κατά ένα ποσοστό τη μπάρα ζωής του. Η καραμπίνα έχει cooldown και περισσότερο εξυπηρετεί ως «σπάσιμο» μιας ισχυρής επίθεσης που «φορτώνει» ο αντίπαλος. Το τουφέκι βρίσκεται εκεί για να σημαδεύουμε τους εναέριους αντιπάλους ή τα weak points όλων των τεράτων ώστε να ρίξουν κάποιο health orb. Το πιστολάκι είναι το filler μας.

Πραγματική ζημιά κάνουν οι supercharge επιθέσεις που ενεργοποιούνται όταν γεμίσουν τα κουτάκια με energy. Επομένως, η μάχη στο Evil West έχει να κάνει με το πώς θα καταφέρουμε επιτυχώς και πιο γρήγορα να έχουμε διαθέσιμη τη supercharge, αποφεύγοντας επιθέσεις και βαρώντας με ό,τι έχουμε διαθέσιμο στο ενδιάμεσο. Τα finishing moves στο αποτελείωμα ενός τέρατος θα μπορούσε να το σώσει στο 90′, αλλά είναι τόσο άνοστα, ψεύτικα και μέσα στο clipping, που απλά λες «οκ», πάμε παρακάτω.

Η πεποίθηση ότι στο πεδίο των «ΑΑ» υπάρχει ένα κενό που περιμένει καρτερικά να καλυφθεί, παραμένει. Το Evil West προσφέρει ακριβώς αυτό, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι. Η ποικιλία σε περιοχές και τέρατα είναι τα δυνατά του σημεία, με τη μάχη να προσφέρει καλή διασκέδαση με αμφιλεγόμενες επιλογές. Το μεγάλο του πρόβλημα είναι η μη δημιουργία ρυθμού στο gameplay του, με αποτέλεσμα ο τίτλος να περνά ως ένα αδιάφορο binge watch του Σαββατοκύριακου, σε κάποια σειρά-περιεχόμενο του Netflix.

Το Evil West κυκλοφορεί από τις 22/11/22 για PS5, PS4, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για Xbox Series, με review code που λάβαμε από την AVE.

The post Evil West | Review appeared first on GameOver.