NBA 2K Playgrounds 2

Mad Hoopz.

Από τότε που είδαμε έναν αμυντικό να ίπταται για να συναντήσει 3 μέτρα πάνω απο το καλάθι και να ταπώσει, το 360-behind-the-back κωλοτούμπα-κάρφωμα που επιχείρησε με θράσος ο αντίπαλος φόργουορντ ενώ ο εκφωνητής περιέγραφε με μανία “Like my wife always says: NOT TONIGHT!”, συνειδητοποιήσαμε πως υπάρχει και άλλο μπάσκετ. Και το θέλουμε. Υπάρχει μια μαγεία σε over-the-top χαοτικές προσεγγίσεις σε αθλήματα, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο μέσα απο δυνατά “σφηνάκια” αδρεναλίνης.

Με πρώτο και καλύτερο το NBA Jam,

η συνταγή αυτή χωρίς να γνωρίσει κάποια ιδιαίτερα σημαντική επιτυχία, κατάφερε να κερδίσει ένα πιστό κοινό και μια εκτίμηση στους gamers και φίλους του μπάσκετ. Η 2Κ Games, μετά την κυκλοφορία του περυσινού NBA Playgrounds από την Saber Interactive, έδειξε την πρόθεσή της να ασχοληθεί σοβαρά με το χώρο, έχοντας ήδη τον αέρα της κυριαρχίας στο αντίστοιχο “σοβαρό” μπάσκετ, και η αλήθεια είναι ότι δεν τα πήγε καθόλου άσχημα στην προσπάθεια αυτή μετά τη συμφωνία με το στούντιο ανάπτυξης.

Το Playgrounds 2 συνεχίζει στα μονοπάτια του πρώτου, με μικρές διορθώσεις και προσθήκες που να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη νεα κυκλοφορία, χωρίς να τα καταφέρνουν πάντα. Όσον αφορά, πάντως, το gameplay καλά κάνει και δεν αλλάζει πολλά, αφού ήταν μα σχετικά πετυχημένη συνταγή. Απλό, προσβάσιμο και άμεσο, είναι κάτι που οι παίκτες θα κατέχουν απόλυτα μετά τα πρώτα δύο ματσάκια. Έχουν γίνει βήματα μπροστά στη ροή των αγώνων και έχει διορθωθεί η ευκολία των τριπόντων, ενώ συνεχίζει να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το timing των εκτελέσεων, η διαχείριση της αντοχής και η... λοταρία, που γεμίζει ανάλογα με τα διάφορα που κάνουμε στο παρκέ και δίνει τυχαία, εμπνευσμένα πλεονεκτήματα στην κάθε ομάδα -ή μειονεκτήματα στην αντίπαλη.

Ωστόσο, δίνει δυστυχώς και φέτος την εντύπωση ότι δεν παίζει και ιδιαίτερο ρόλο η επιλογή των παικτών ή κάποιο στατιστικό με βάση το οποίο χτίζουμε μια λογική. Προφανώς και δεν λέμε ότι αναζητούμε πρωτίστως τη λογική σε τέτοια παιχνίδια -εξάλλου στις απρόβλεπτες φάσεις και εξελίξεις βασίζεται η επιτυχία τους. Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό ακόμη και το Playgrounds να υπακούει σε ορισμένους απολύτους βασικούς και τυπικούς κανόνες, επάνω στους οποίους θα ξεδιπλώνεται το -κατά τα άλλα τρελό- gameplay. Δηλαδή, το ότι ο Irving δεν μπορεί να ταπώνει ανελέητα τον μαινόμενο Davis. Ή ότι δεν πρέπει να χάνονται τόσο συχνά τα εντελώς αμαρκάριστα, εύκολα αριστερά lay ups. Ή ότι καμιά φορά η ΑΙ τρώει κολλήματα και εξαπολύει τρίποντα κυριολεκτικά απο το δικό της καλάθι και σκοράρει χαλαρά.

Πέρα απο το gameplay, ελαφρώς ενοχλητικό είναι ξανά το grinding για άνοιγμα πακέτων και απόκτηση παικτών και αξεσουάρ, ειδικά από τη στιγμή που είναι δεδομένο ότι θα χρησιμοποιούμε συγκεκριμένο αριθμό παικτών. Επίσης, τα modes εμπλουτίστικαν με το Season, το οποίο δίνει τη δυνατότητα να παίξουμε μια σύντομη σεζόν 14 ματς και να προχωρήσουμε στα play-offs, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος να δίνει και έναν Θρύλο για την ομάδα, εκτός απο μπόλικα χρήματα για Packs.

Στη γενικότερη παρουσίαση, η απεικόνιση των παικτών και του περιβάλλοντος συνεχίζει να ειναι ευχάριστη, ελαφρώς καλύτερη φέτος, αλλά τα μενού παραμένουν άχαρα και απλοικά. Επίσης, την περίοδο που ασχοληθήκαμε δεν καταφέραμε να δούμε ικανοποιητικά αποτελέσματα στο online σκέλος, καθώς οι χρόνοι αναζήτησης ήταν κουραστικοί και τα λίγα ματς που βρήκαμε, όχι ευχάριστα, αλλά χαοτικά και με κολλήματα.

Ουσιαστικά, λοιπόν, το Playgrounds κάθεται κάπου στη μέση. Για παράδειγμα, προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να αγγίξει το NBA Jam σε επίπεδα τρέλας στο gameplay, αλλά έχει πράγματι βρει μια καλή ισσοροπία και ξεχωριστή ταυτότητα. Το ίδιο δεν ισχύει και για την περιγραφή, την οποία ο γράφων θεωρεί πολύ σημαντική, η οποία είναι εντελώς χλιαρή, τη στιγμή που δίνονται άπειρες ευκαιρίες και κίνητρο να γίνει κάτι πολύ δημιουργικό. Ούτε έχει και το βάθος του NBA Street σε modes και ενασχόληση, χωρίς να είναι όμως και αδιάφορο.

Το πρώτο Playgrounds ήταν μια τίμια και αισιόδοξη αρχή, και η συνέχεια δεν απογοητεύει καθόλου, αφού διορθώνει ορισμένα πράγματα και προσθέτει άλλα μικρά. Ωστόσο, δεν χτίζει -όπως θα περιμέναμε- επάνω στο αρχικό υλικό και δείχνει ότι δεν είναι ένας τύπος παιχνιδιού που μπορεί να στηρίζει ετήσιες κυκλοφορίες. Ίσως είναι προτιμότερο η 2Κ να ασχοληθεί πιο σοβαρά με το επόμενο Playgrounds, και να φτιάξει ένα παιχνίδι που θα “βγάζει” 2-3 χρόνια. Αυτή τη στιγμή, πάντως, το Playgrounds 2 παραμένει ένα τίμιο παιχνίδι για όσους ψάχνουν ένα ανάλαφρο διάλλειμα και να κάνουν χαμούλη με την απόλυτη 2v2 ομάδα των MJ και Kobe.

Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.

pcps4xbox one