The Last Kids on Earth and the Staff of Doom | Review

Στην Outright Games και τα παιχνίδια της έχουμε αναφερθεί ξανά στο παρελθόν. Πρόκειται για μια αμερικανική εταιρεία που έχει πάρει την απόφαση να τοποθετηθεί κάπως παράξενα στο σύγχρονο πεδίο του gaming, συνεργαζόμενη άμεσα με την Bandai Namco και δημιουργώντας παιδικά/ οικογενειακά παιχνίδια τύπου “movie tie-in”, τα οποία τα τελευταία χρόνια έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από τις κονσόλες και τα PC, έχοντας μετακομίσει

σε “πιο πράσινα, mobile λιβάδια”. Η Outright Games φαίνεται ότι έχει βρει τη σωστή συνταγή, και μετά τα Paw Patrol: On A Roll, Gigantosaurus The Game, αλλά και το πιο πρόσφατο Spirit Lucky’s Big Adventure (μεταξύ άλλων), επανέρχεται με ακόμα ένα licensed, παιδικό παιχνίδι, το The Last Kids on Earth and the Staff of Doom.

Κάνοντας μια σύντομη έρευνα πριν ξεκινήσουμε το παιχνίδι της OG, διαπιστώσαμε ότι βασίζεται στη φερώνυμη τηλεοπτική σειρά του Netflix (που προβάλλεται και στην Ελλάδα, με ελληνικό voice over), η οποία με τη σειρά της αντλεί τη θεματολογία της από μια πολύ επιτυχημένη σειρά παιδικών βιβλίων.

Μην έχοντας παρακολουθήσει εκτενώς τη σειρά (παρά μόνο ελάχιστα, πάλι για τις ανάγκες του review) και χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα για τα αντίστοιχα βιβλία, δεν είμαστε σε θέση να πούμε κατά πόσο το The Last Kids on Earth and the Staff of Doom ακολουθεί ή όχι πιστά το πρωτογενές υλικό. Αλλά αυτό που μπορούμε να πούμε έπειτα από κάμποσες ώρες παιχνιδιού παρέα με το μικρότερο σε ηλικία μέλος της οικογένειάς του υπογράφοντος, είναι ότι η προσπάθεια της Outright Games είναι συμπαθητική, φιλική προς τα μικρά παιδιά και με κάποια προσπάθεια στο σχεδιασμό της, αλλά όχι χωρίς αρκετά (και σημαντικά) προβλήματα.

TrendingGameOver Webcast #473

Το σενάριο θέλει την τετράδα των πρωταγωνιστών (τέσσερα παιδιά, που είναι οι μοναδικοί επιζώντες μιας “family frendly” Αποκάλυψης ζόμπι και τεράτων που χτύπησε τη Γη) να δέχονται επίθεση από μια διαβολική δαίμονα/ τέρας, η οποία προσπαθεί να δημιουργήσει το Ραβδί του Χαμού ούτως ώστε να κυριαρχήσει στον κόσμο μας. Η τετράδα των πρωταγωνιστών, λοιπόν -με την υποστήριξη των “καλών” τεράτων που έχουν έρθει στη Γη μαζί με τα ζόμπι και τους “κακούς” της υπόθεσης- θα πρέπει να ταξιδέψουν σε διάφορα σημεία της πόλης, να συλλέξουν τα θραύσματα του Ραβδιού και να εμποδίσουν τη δαίμονα από το να υλοποιήσει τα σατανικά σχέδιά της.

Σε ό,τι αφορά το ύφος του, το The Last Kids on Earth and the Staff of Doom είναι απολύτως ασφαλές για μικρά παιδιά ηλικίας άνω των 7-8 ετών, με ελάχιστη -τύπου κινουμένων σχεδίων- βία, χωρίς αίμα, ακατάλληλη γλώσσα κ.λπ. Το εικαστικό του είναι βασισμένο στο αντίστοιχο της τηλεοπτικής σειράς του Netflix, θυμίζοντας μεν mobile game, αλλά πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι βασικοί πρωταγωνιστές, τα ζόμπι, τα τέρατα και το τοπίο χαίρουν ικανοποιητικού σχεδιασμού, που σίγουρα θα γίνει αρεστός σε παίκτες μικρότερης ηλικίας.

Δυστυχώς, το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τον ήχο του παιχνιδιού, που με μια λέξη είναι απαράδεκτος. Κάποια voice overs υπάρχουν μόνο στην έναρξη κάθε κεφαλαίου, παρόλο που υπάρχουν πολλοί διάλογοι μεταξύ και κατά τη διάρκεια των αποστολών, οι οποίοι όμως γίνονται με “φούσκες” κειμένου. Και αν προσθέσουμε σε αυτό, το γεγονός πως η μουσική του παιχνιδιού περιορίζεται σε ένα και μόνο μουσικό θέμα παντού -σε μενού, μάχες, περιήγηση στους χάρτες, τη βάση κ.λπ (με μικρές παραλλαγές μόνο σε κάποια σημεία)- αντιλαμβάνεστε πιστεύουμε τι είδους ηχητικό αποτέλεσμα παραδίδεται εδώ. Σε αυτό το κακό αποτέλεσμα δεν βοηθάει η κακή μίξη του ήχου και τα επίσης φτωχά εφέ.

Από εκεί και πέρα, το The Last Kids on Earth and the Staff of Doom λειτουργεί ως ένα παραδοσιακό dungeon crawler (ας γράψουμε εδώ το όνομα “Diablo”, απλά για να έχουμε ένα σημείο αναφοράς), με έναν μεγάλο χάρτη που είναι χωρισμένος σε περιοχές. Η δομή του gameplay είναι απλή: Διαλέγεις χαρακτήρα (το The Last Kids on Earth and the Staff of Doom μπορεί να παιχτεί από ένα άτομο, αλλά δεν θα το συνιστούσαμε, αφού σε co-op μέχρι και τεσσάρων ατόμων, η εμπειρία βελτιώνεται κατά πολύ), τον εξοπλίζεις στο Tree House, που είναι η βάση των ηρώων μας, μιλάς με ένα τέρας για να σου δώσει αποστολή, και ξεκινάς. Η δομή είναι μεν απλή, αλλά λειτουργική και μπορεί να προσφέρει κάμποσες ώρες άμυαλου πατήματος δύο ή τριών κουμπιών επίθεσης καθώς η ομάδα προχωρά προς τον στόχο της.

Να πούμε εδώ ότι οι τέσσερις χαρακτήρες έχουν διαφορετικό σύστημα μάχης (οι δύο είναι melee και οι άλλοι δύο ranged fighters, με δυνατότητα εναλλαγής τους κατά τη διάρκεια των αποστολών), με διαφορετικά specials και summons, προσφέροντας έτσι μια σημαντική ποικιλία στις μάχες αλλά και μια σχετική στρατηγική όπου υπάρχει ανάγκη για κάτι περισσότερο από ένα απλό button mashing (κυρίως σε boss fights, τα οποία είναι αρκετά). Επίσης, η συλλογή παξιμαδιών (όχι αυτών που τρώμε, αλλά μηχανολογικών) λειτουργεί ως νόμισμα, μέσω του οποίου κάνουμε αναβαθμίσεις είτε στον εξοπλισμό μας (αφού πρώτα έχουμε ανακαλύψει εντός των χαρτών τα αντίστοιχα blueprints) είτε στην ίδια τη βάση, το Tree House.

Και κάπου εδώ βλέπουμε την προσπάθεια της Outright Games να αποδώσει μια ποικιλία στο παιχνίδι της, η οποία πιστεύουμε ότι ήταν αναγκαία. Αυτό οφείλεται στο ότι το dungeon crawling τμήμα του The Last Kids on Earth and the Staff of Doom τείνει να γίνεται μονότονο και επαναλαμβανόμενο, γεγονός που οφείλεται στις άμυαλες ορδές εχθρών που βρίσκουμε στο δρόμο μας, αλλά και στο ότι υπάρχουν μεγάλα και εκτενή σημεία όπου δεν υπάρχει τίποτα απολύτως μπροστά μας.

Απλά περπατάμε σε μια άδεια πόλη μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο checkpoint. Κάποιος στην OG κατάλαβε (κάπως αργά) το πόσο άδειοι είναι οι χάρτες και πόσο ανούσιο και βαρετό είναι να περιηγείσαι σε αυτούς, και για αυτό πρόσθεσαν ένα όχημα, το Big Mamma, ένα θηριώδες τζιπ, που επίσης αναβαθμίζεται και λειτουργεί ως όχημα γρήγορης μετακίνησης προς το εκάστοτε objective.

Αλλά ας επιστρέψουμε στην προσπάθεια απόδοσης ποικιλίας που αναφέραμε πιο πάνω. Εκτός από dungeon crawler λοιπόν, το The Last Kids on Earth and the Staff of Doom έχει και ένα Tower Defense κομμάτι. Πρόκειται για ένα απολύτως βασικό -mobile λογικής- τμήμα, όπου αγοράζεις πολυβόλα και κανόνια, τα αναβαθμίζεις, τα τοποθετείς στη βάση και περιμένεις με τους χαρακτήρες σου τα κύματα των εχθρών που επιτίθενται στο Tree House. Δεν έχει τίποτα κακό αυτό το κομμάτι του τίτλου και, ειλικρινά, πιστεύουμε ότι αν και απλοϊκό, βοηθά σημαντικά στο σπάσιμο της μονοτονίας που μπορεί να προκαλέσει το βασικό dungeon crawling τμήμα.

Εν κατακλείδι, αν αναζητάτε ένα ασφαλές, διασκεδαστικό, με χαμηλή πρόκληση και, σε γενικές γραμμές, αξιοπρεπές παιχνίδι για μικρά παιδιά, αλλά έχετε και το χρόνο να τα συνοδέψετε στο παιχνίδι τους μέσα από το co-op mode, τότε το The Last Kids on Earth and the Staff of Doom είναι μια περίπτωση που ίσως είναι κατάλληλη για εσάς.

Το The Last Kids on Earth and the Staff of Doom κυκλοφορεί από τις 4/6/21 για PS4, PC, Xbox One και Switch. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code που λάβαμε από την Bandai Namco Entertainment Greece.

The post The Last Kids on Earth and the Staff of Doom | Review appeared first on GameOver.