Borderlands 2 Review

Ένα γεγονός που συνεχίζει να με εκπλήσσει με τα καινούρια παιχνίδια που βγαίνουν, είναι πως πολύ λίγα από αυτά έχουν τη δική τους προσωπικότητα. Τα περισσότερα περιορίζονται στην αντιγραφή στοιχείων που κάνουν μερικούς τίτλους μοναδικούς. Προφανώς, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Demon’s Souls, Bulletstorm, Borderlands είναι μερικές από αυτές τις λαμπρές περιπτώσεις. Σύμφωνοι, η καινοτομία δε μπορεί να αρέσει σε όλους, όπως και εμένα δε μου άρεσε το νευρικό και «in your face» στιλάκι του Bulletstorm.

Τι συμβαίνει όμως όταν ένα μάτσο από φρέσκες ιδέες, μαζί με μελετημένο και συγκεντρωμένο gameplay συμπίπτει ακριβώς με αυτό που λείπει από την κάστα των gamers; Η απάντηση ήρθε με την επιτυχία του πρώτου Borderlands. Τέσσερα και κάτι εκατομμύρια κόπιες ανά την υφήλιο μετά, το παιχνίδι πρακτικά έχει καθιερωθεί ως η νο1 επιλογή για τετραπλό online co-op και φοβερό χαβαλέ (τελευταίο παιχνίδι που τα είχε καταφέρει τόσο εύκολα είναι το Halo 3).

Το Borderlands 2 τώρα θέλει να επαναλάβει ακριβώς αυτό το κατόρθωμα. Πανέξυπνο χιούμορ, τέσσερις εντελώς διαφορετικοί πρωταγωνιστές, ένας τεράστιος κόσμος με ένα ακόμα πιο μεγάλο campaign – το τέκνο της Gearbox έχει όλα τα κορυφαία συστατικά. Το μείγμα που ακολουθεί, μπορεί να θεωρηθεί το λιγότερο εκρηκτικό.

Καταρχήν, το Borderlands 2 διαδραματίζεται στον Pandora, τον πλανήτη που ξεσκίσαμε και στο πρώτο παιχνίδι, μόνο που αυτή η φορά, παντού υπάρχει Eridium, ένα πολύτιμο ορυκτό, απόρροια της δράσης των τεσσάρων πρωταγωνιστών του original. Το σενάριο εξακολουθεί να βασίζεται πάνω στο ξεκλείδωμα ενός μυθικού θόλου, όπου υπάρχει μια μυστηριώδης υπερδύναμη. Bέβαια τα ίδια ακριβώς συνέβησαν και μερικά χρόνια πριν και καταλήξαμε να πυροβολάμε πλοκάμια. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα σοβαρεύουν, ο αρχικακός είναι πραγματικά κακός (και φοβερά απολαυστικός), και όλος ο πλανήτης κινδυνεύει από τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις των megacorps του σύμπαντος.

Τέτοια τετράδα ούτε ο Παπακαλιάτης δε θα φανταζόταν.

Μπλα μπλα μπλα. Σοβαρά τώρα, όποιος ασχοληθεί έστω και λίγο με το σενάριο να το γράψει στα comments να τον βάλουμε στη blacklist. Αυτό που αξίζει να προσέξει κανείς είναι οι φανταστικοί διάλογοι (ή καλύτερα μονόλογοι, αφού ο/η πρωταγωνιστής έχει πιει το αμίλητο νερό) των NPCs, που είναι γεμάτοι με πανέξυπνες ατάκες και καυστικές παρατηρήσεις. Θα ακούσετε πράγματα εξωφρενικά, τραγελαφικά, γελοιωδώς αστεία, ακόμα και μακάβρια, όλα δοσμένα σε σωστά ρυθμισμένες δόσεις, κάνοντας έτσι την ιστορία, όχι μόνο υποφερτή, αλλά και κάτιτις ενδιαφέρουσα. Οι προηγούμενοι Vault Hunters εντωμεταξύ επιστρέφουν, και ο λατρευτός Claptrap δίνει ρεσιτάλ. Επιπλέον, η Gearbox έκανε το εξής πανέξυπνο: διάσπαρτες στον κόσμο της Pandora υπάρχουν συσκευές ECCO (κάτι σαν ακουστικά journals), που περιγράφουν το παρασκήνιο του εκάστοτε ήρωα που έχετε. Για παράδειγμα αν απολαμβάνετε τις υπερδυνάμεις της Μάγιας της Μελισ… εεεε της Σειρήνας με συγχωρείτε, θα μάθετε γιατί παράτησε την πατρίδα της και έφτασε στην P