Call of Duty: Modern Warfare 3 Review

Νοέμβριος. O μήνας που τα μελομακάρονα κάνουν την εμφάνιση τους στα ζαχαροπλαστεία, πιάνουν τα κρύα, οι άνθρωποι βλέπουν τα Χριστούγεννα στον ορίζοντα και οργανώνουν βραδιές προβολής του Nightmare Before Christmas, και φυσικά, ο μήνας του Call of Duty.

Εδώ και χρόνια, τέτοια εποχή βγαίνει το εκάστοτε νέο παιχνίδι της σειράς-μαμούθ. Η Activision δεν κρύβει ότι θέλει να ξεζουμίσει όσο περισσότερα λεφτά γίνεται απο το CoD, και παρόλο που η στασιμότητα που έχει παρατηρηθεί στη σειρά αποδοκιμάζεται απο την πλειοψηφία των gamers, κάθε νέο CoD φέρνει και ένα ακόμα νέο ρεκόρ πωλήσεων για τη σειρά αυτή και την βιομηχανία της ψυχαγωγίας εν γένει. Τηρώντας ευλαβικά το πρόγραμμά της λοιπόν, η Activision και φέτος μας φέρνει το Call of Duty: Modern Warfare 3, υποσχόμενη περισσότερες εκρήξεις, δυνατότερες συγκινήσεις, ΄Γ Παγκόσμιο Πόλεμο, περισσότερα όπλα και ένα multiplayer καλύτερο απο ότι άλλο κυκλοφορεί στην αγορά.

Με από όλα αυτά τα Call of Duty νιώθω διχασμένος. Έχοντας απολαύσει ατελείωτες ώρες δράσης με τους προκατόχους του Modern Warfare 3, θεωρώ τον εαυτό μου οπαδό της σειράς. Όμως έχω περάσει εξίσου ατελείωτες ώρες διαφωνώντας με φίλους μου, φαν των Zelda και Mario games, κατηγορώντας τους ότι δίνουν λεφτά στη Nintendo για να τους σερβίρει το ίδιο παιχνίδι κάθε φορά. Τώρα λοιπόν, καταλαβαίνετε τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκομαι όταν απολαμβάνω μια σειρά που, ομολογουμένως, κάνει τα Zelda να φαίνονται σαν τέρατα πρωτοτυπίας. Θα με συγχωρέσετε λοιπόν αν αυτό το review καταλήξει λίγο… σχιζοφρενικό, με τις απόψεις μου να κυμαίνονται από αυτές ενός φανατικού μέχρι και αυτές ενός πολέμιου της σειράς.

Ας αρχίσουμε με το single-player. H ιστορία (spoiler alert για τη συνέχεια) ξεκινάει κυριολεκτικά μερικά λεπτά μετά το τέλος του Modern Warfare 2, με όλο τον πλανήτη να βρίσκεται στη δίνη του πολέμου. Η Ρωσία έχει εισβάλει στις Ηνωμένες Πολιτείες (αλήθεια, τι έχουν πάθει οι Αμερικάνοι αυτό τον καιρό με τους εχθρούς τους να εισβάλουν στις Η.Π.Α; Τι λανθάνουσες ενοχές είναι αυτές…), γίνονται τρομοκρατικές επιθέσεις σε όλη την Ευρώπη, και ο φρεσκομαχαιρωμένος Soap μεταφέρεται κακήν-κακώς απο τον Captain Price και τον Nikolai στην Ινδία προκειμένου να σωθεί από τα τραύματα που υπέστη στο τέλος του Modern Warfare 2.

Εκρήξεις, εκρήξεις παντού. Yup, this is Call of Duty.

Η συνέχεια είναι μια ξέφρενη τρεχάλα με αρκετούς πρωταγωνιστές και εντυπωσιακές σκηνές δράσης που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απο μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές. Μέσα σε διάστημα λίγων αποστολών θα έχετε κυνηγήσει τρένα με τζιπ στο μετρό του Λονδίνου, θα έχετε διεισδύσει μέσα σε αφρικάνικες παραγκουπόλεις, θα έχετε διαλύσει ολόκληρο τον ρωσικό στόλο κουρσεύοντας ένα υποβρύχιο, θα έχετε πολεμήσει μέσα σε ένα αεροπλάνο που πέφτει, και όλα αυτά πριν τελειώσει η πρώτη πράξη. Δεν θα πω ψέμματα, το ευχαριστήθηκα. Το campaign είναι γρήγορο, εντυπωσιακό και παρόλο που δεν διαφέρει πολύ απο τα campaign των προκατόχων του, σίγουρα θα ικανοποιήσει οποιο