Datura Review

Μετά το Sorcery, η Sony μας δίνει ακόμη ένα παιχνίδι που επιδεικνύει τις ικανότητες του PlayStation Move, με πρωτότυπους τρόπους. Ο λόγος για το Datura, που είναι ένας από τους πιο μυστήριους τίτλους που έχουμε δει ποτέ.

Τα τελευταία χρόνια, πολλές εταιρείες στρέφονται σε καλλιτεχνικές indie παραγωγές, αναπτύσσουν ιδιαίτερα παιχνίδια με κρυφά μηνύματα που έχουν κάτι να πουν στον εκάστοτε gamer ή τίτλους ώριμους και δύσκολους ως προς την αξιολόγησή τους, όπως το

Flower ή το πιο πρόσφατο Journey. Το Datura, της Plastic, βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε όλα τα παραπάνω. Την Plastic την ξέρουμε κι από άλλες παρόμοιες παραγωγές, οι οποίες όμως εστίαζαν σε περίεργα αφηγηματικά στοιχεία χωρίς κανένα νόημα και αταίριαστα. Το Datura πάλι, μέχρι σήμερα τουλάχιστον λίγοι το γνώριζαν. Τη δατούρα όμως, το στοιχείο όπου βασίζεται ο τίτλος, πιθανότατα τη γνωρίζουν πολλοί. Πρόκειται για φυτό που λειτουργεί ως ναρκωτικό, με παραισθησιογόνο δράση σε όποιον έρχεται σε επαφή μαζί του και είναι γνωστό με τον χαρακτηρισμό διαβολόχορτο. Τα όποια αποτελέσματα μπορεί να έχει μια δατούρα στον άνθρωπο, είναι σίγουρο πως τα περισσότερα θα τα βιώσετε στο Datura και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.

Από την πρώτη σκηνή του Datura, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο τίτλος σφύζει από προσωπικότητα και φρεσκάδα, έχοντας κάτι καινούριο να πει, ενώ η σκηνοθεσία θυμίζει συνεχώς δουλειά του David Lynch. Ο ανώνυμος πρωταγωνιστής, ξυπνάει μέσα σε ένα ασθενοφόρο υπό τη βοή της σειρήνας, ξαπλωμένος σε φορείο και προσπαθώντας να δραπετεύσει, κάτι που φυσικά οδηγεί σε βέβαιο θάνατο. Αφού εισαχθούμε στη λογική του gameplay, είτε με το Move είτε με το DualShock, μπορούμε να αφαιρέσουμε τα καλώδια και συνεπώς την επαφή με το περιβάλλον. Μετά την προσωρινή απώλεια των αισθήσεών μας, ξυπνάμε σε ένα δάσος βγαλμένο από… παραμύθι. Δέντρα, πέτρινα αγάλματα, φύλλα, μαζί με διάφορες απλές κατασκευές, συντελούν ένα ομολογουμένως πανέμορφο περιβάλλον. Μην έχοντας συνειδητοποιήσει πού ακριβώς βρισκόμαστε ακόμα, προχωράμε χαμένοι δάσος αλληλεπιδρώντας με διάφορα αντικείμενα. Είναι ένα όνειρο, ένα ταξίδι από τη ζωή στο θάνατο ή το αντίθετο;

Κάπου ανάμεσα στο μεταφυσικό και στο πραγματικό…

Φυσικά η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα ποτέ δε μας δίνεται και δυστυχώς ή ευτυχώς μένουμε μέχρι την απορία στο τέλος. Μπορεί αρχικά να φαίνεται πως οι δημιουργοί δεν ήξεραν ούτε και οι ίδιοι τι θέλουν να κάνουν ή να μη μπορούν να οδηγήσουν την ιστορία κάπου, αλλά έπειτα από πολλή σκέψη θα ανακαλύψετε πως οι σεναριογράφοι το είχαν σκεφτεί βαθιά, χωρίς να αποκαλύπτουν τίποτα. Πολλές φορές έρχεστε αντιμέτωποι με ηθικά, απλά διλλήματα του καλού και του κακού. Αν πράξετε αναλόγως θα έχετε διαφορετικό τέλος και κατάληξη, αλλιώς, αν δε μείνετε ικανοποιημένοι από τις τελικές επιλογές σας μπορείτε να ξεκινήσετε το παιχνίδι από την αρχή.

Ο ήρωας περπατάει, σέρνοντας προσεκτικά το δεξί του πόδι, φέρνοντας το μπροστά και μετά το αριστερό, όντας παγιδευμένος στο άγνωστο και αναζητώντας απα