FEAR 3 Review

Η ώρα είναι 2 τα ξημερώματα κι ο άμοιρος Γιαννάκης βρίσκεται σε μεγάλο δίλημμα. Hρακλής στο Alter ή review του FEAR 3; Δεν βαριέσαι… δύο σε ένα, αφού δεν γίνεται διαφορετικά. Κι αν δεν αντέξω, θα πάρω τηλέφωνο κάποια ροζ γραμμή από τις διαφημίσεις του Alter να πω τον καημό μου ως ένας άλλος Max Payne. Αχ, είναι δύσκολη η ζωή του συντάκτη (δραματική μουσική και δάκρυ που κυλάει από το ορθάνοιχτο μάτι).FEAR 3 λοιπόν. Το τρίτο (και ενδεχομένως τελευταίο) μέρος της σειράς είναι εδώ, από διαφορετική ομάδα ανάπτυξης και με έναν απαρχαιωμένο τεχνικό τομέα. Επιτρέψτε μου να μην ξεκινήσω αυτή την κριτική με το σενάριο αλλά με τα τρισάθλια γραφικά. Εντάξει, έχω δει και στο παρελθόν μέτρια γραφικά αλλά εδώ μιλάμε για την σειρά FEAR. Σειρά που με το πρώτο μέρος έφερε την επανάσταση στα γραφικά και που τώρα… δεν βλέπεται. Τέτοια κατάντια δεν έχω ξαναδεί. Και με δυσαρεστεί γιατί όλα τα προβλήματα και οι ελλείψεις του δεύτερου μέρους επιστρέφουν. Τι κι αν καυχιέται η Day 1 Studios ότι χρησιμοποίησε δική της μηχανή γραφικών; Για ακόμη μια φορά πολλές πηγές φωτός δεν δημιουργούν σκιές, τα εφέ φωτισμού είναι αστεία, ο ίδιος ο φωτισμός είναι ολίγον τι παιδικός, τα εξωτερικά επίπεδα είναι μέτρια, η απουσία του SSAO είναι εμφανέστατη, αρκετά αντικείμενα είναι “ογκώδη” και υπάρχουν ένα κάρο τραγικά textures. Μα για όνομα του Θεού δηλαδή, είναι αυτά σκαλοπάτια; Μα δείτε την εικόνα που ακολουθεί. Τέτοια γραφικά δεν είχαμε ούτε καν στο Nintendo 64 και δεν κάνω πλάκα. Υπάρχουν και μερικές στιγμές που το FEAR 3 δείχνει όμορφο, αλλά αυτές είναι πολύ σπάνιες και φανερώνουν πόσο αποπροσανατολισμένοι ήταν οι αρτίστες του παιχνιδιού.Εντάξει, αν αυτά τώρα είναι σκαλοπάτια εγώ είμαι ο Δον Γιουξ του ΤσαφΤσαφΤσουφ.Τα πράγματα είναι καλύτερα στον ηχητικό τομέα. Το κακό της υπόθεσης είναι ότι τα έχετε ξανακούσει ακριβώς τα ίδια πράγματα σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Ανατριχιαστικοί ήχοι με απώτερο σκοπό το να σας φοβίσουν, περιβαλλοντικά εφέ οικεία πλέον στους φανατικούς της σειράς, γνώριμα εφέ πυροβολισμών, συνεννοήσεις μεταξύ των πεζοναυτών όπως στο πρώτο FEAR και ο Paxton Fettel επιστρέφει για να σας σπάσει τα νεύρα με την πάρλα του (ενώ ο Pointman είναι εντελώς μουγκός – μιλάμε για το απόλυτο ζευγαράκι). Ένα από τα δυνατά μέρη του FEAR 3 είναι το σενάριό του, ειδικά για όσους ασχολούνται με την σειρά. Κι αυτό γιατί επιτέλους όλα δένουν μεταξύ τους. Εκ πρώτης όψεως τα πράγματα είναι απλά, αλλά κατά την διάρκεια του παιχνιδιού ανακαλύπτουμε την πραγματική σχέση των αδερφών, η οποία κορυφώνεται προς το τέλος. Βλέπουμε πώς απέκτησαν τις δυνάμεις τους, πως ο Fettel τελικά απέκτησε τόσο στενό δεσμό με την Alma, ο βιασμένος Becket επανεμφανίζεται και προσπαθεί να σταματήσει την Alma, η Alma ετοιμάζεται να γεννήσει και ένας μικρός πανικός επικρατεί στην πόλη. Όσοι είστε φανατικοί οπαδοί της σειράς, επιβάλλεται να παίξετε το τρίτο μέρος για να πάρετε απάντηση στα τόσα ερωτήματα που σας είχαν γεννηθεί. Βέβαια προς το τέλος θα σας δημιουργηθεί ένα νέο (προσπάθεια για να συνεχι