FIFA 22 review

Είναι δεδομένο ότι μετά από το φιάσκο της Konami με το ανεκδιήγητο eFootball, το FIFA 22 αποτελεί την μοναδική ελπίδα/επιλογή να παίξουμε ένα σοβαρό παιχνίδι ποδοσφαίρου αυτή τη χρονιά. Οι οιωνοί πάντως δεν ήταν και οι καλύτεροι δυνατοί, καθώς τα τελευταία χρόνια η σειρά FIFA είχε καθοδική πορεία, τουλάχιστον ως προς το gameplay, με αλλαγές που περισσότερο έκαναν κακό παρά βελτίωναν την ποιότητα. To FIFA

22, χωρίς να είναι κάτι επαναστατικό, καταφέρνει με στοχευμένες κινήσεις στο gameplay να παραδώσει την πιο απολαυστική εμπειρία FIFA των τελευταίων ετών.

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά εντός αγωνιστικού χώρου, νιώθετε ότι ο ρυθμός του παιχνιδιού έχει πέσει αρκετά, πλησιάζοντας περισσότερο τις ρεαλιστικές συνθήκες ενός αγώνα. Προσωπικά το βρίσκω άκρως θετικό γιατί σας δίνεται η δυνατότητα να κάνετε σοβαρή ανάπτυξη επιθέσεων και να μην βασίζεστε σε ποδοσφαιριστές-σούπερ ήρωες που έτρεχαν με την μπάλα και δεν πιάνονταν ούτε με λάσσο. Αν έχετε παίξει τα προηγούμενα FIFA καταλαβαίνετε αμέσως ότι η ταχύτητα των φάσεων είναι αρκετά πιο ρεαλιστική σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

H πολυδιαφημισμένη τεχνολογία hypermotion του FIFA 22, ευτυχώς δεν αποτελεί απλά μαρκετίστικο κόλπο. Αντίθετα, πραγματικά συμβάλλει στο παιχνίδι, με μία σειρά από εκατοντάδες animation που “γεννιούνται” οργανικά, ανάλογα με την φάση, τη στάση του σώματος, τη θέση της μπάλας κτλ, με αποτέλεσμα οι ποδοσφαιριστές να μην φαίνονται “ξύλινοι” εντός αγωνιστικού χώρου. Πάσες με την μία με το γόνατο, άψογα κοντρόλ όταν η μπάλα κατεβαίνει από το έδαφος, άκρως ρεαλιστικά τζαρτζαρίσματα είναι απλά παραδείγματα για την υποδειγματική δουλειά που έχει γίνει σε όλα τα animation. Μάλιστα οι πολύ γνωστοί παίκτες έχουν τα δικά τους ξεχωριστά animation και μπορείτε να τους αναγνωρίσετε ακόμη και από την κινησιολογία τους εντός αγωνιστικού χώρου. Πολύ βελτιωμένα είναι τα πράγματα και όσον αφορά τη φυσική της μπάλας, που παραδοσιακά απαγοήτευε σχεδόν σε κάθε FIFA. Επιτέλους η μπάλα έχει το βάρος που πρέπει για να απολαμβάνετε να σουτάρετε προς την εστία ή να βγάζετε ψηλές σέντρες από το πλάι. Μάλιστα αυτές οι σέντρες έχουν πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια σε σχέση με τα παλιότερα παιχνίδια της σειράς, οπότε μπορείτε να σκοράρετε αρκετά συχνά και με το κεφάλι, γεγονός που εξυπηρετεί στην ποικιλία των φάσεων και στις διαφορετικές στρατηγικές ανάπτυξης του παιχνιδιού.

Οι γνωστοί παίκτες απεικονίζονται εκπληκτικά.

Διφορούμενα είναι τα πράγματα όσον αφορά την νοημοσύνη των αντιπάλων, ακόμη και στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας. Κι αυτό γιατί, σε αντίθεση με το παρελθόν, δεν πιέζουν τόσο πολύ για να σας πάρουν την μπάλα, ακόμη κι αν είναι πίσω στο σκορ. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι σε legendary δυσκολία, αφού σκόραρα, επίτηδες έμεινα κάτω από την σέντρα και άλλαζα μόνο πάσες ανάμεσα στα μπακ και τα αμυντικά χαφ από το 60΄ μέχρι το τέλος του αγώνα! Δεν κατάφεραν ποτέ να μου αποσπάσουν την μπάλα γιατί δεν δέχτηκα ποτέ σοβαρή πίεση. Το φαινόμενο είναι συχνό και οπωσδήποτε χρειάζεται διόρθωση. Κατά τ’αλλα, οι αντίπαλοι στο άλλο μισό του γηπέδου, όταν έχουν την μπάλα στην κατοχή τους, αναπτύσονται όμορφα και δεν είναι εύκολο να τους αποσπάσετε την μπάλα, γεγονός που δυσκολεύει τις προσπάθειές σας και σας κάνει να απολαμβάνετε περισσότερο τις single-player μονομαχίες.

Θετική εντύπωση προκαλεί η νοημοσύνη των συμπαικτών, αφού τα μπακ με συγκεκριμένες οδηγίες τακτικής ακολουθούν συνεχώς για το overlap, οι κυνηγοί ψάχνουν τον ανοιχτό χώρο, τα κεντρικά χαφ ξεμαρκάρονται για να υποδεχτούν την πάσα κτλ. Μάλιστα μπορείτε να ελέγξετε και δεύτερο παίκτη ταυτόχρονα, οπότε με λιγη εξάσκηση σας λύνονται τα χέρια πραγματοποιώντας πολύ ωραίους συνδυασμούς. Προσωπικά δεν έχω σοβαρά παράπονα ούτε από τους τερματοφύλακες, αφού κάνουν σωστές εξόδους και σπάνια τρώνε αστεία γκολ σε κλειστή γωνία κτλ. Ίσως θα ήθελα λίγο μικρότερη αποτελεσματικότητα στα τετ α τετ από κοντινή απόσταση, γιατί ώρες ώρες πιάνουν τα... άπιαστα και σας κάνουν χτυπάτε το κεφάλι σας. Οι διαιτητές κάνουν καλά την δουλειά τους και σπάνια σας εκνευρίζουν με κάποιο πέναλτι όπου ούτε καν ακουμπήσατε τον αντίπαλο όπως συνέβαινε σε άλλα FIFA.

Το hypermotion ευτυχώς δεν είναι απλά ένα μαρκετίστικο κόλπο.

Τα FIFA πάντα έχουν πλούσιο περιεχόμενο σε modes για να κρατήσουν το ενδιαφέρον για καιρό, αλλά η αλήθεια είναι ότι στον φετινό τίτλο υπάρχουν πολύ λίγες προσθήκες που σε καμία περίπτωση δεν αλλάζουν όλα όσα ξέρουμε ήδη. Στο Career mode πιο σημαντική προσθήκη είναι η δυνατότητα να φτιάξετε την δική σας ομάδα από το μηδέν, επιλέγοντας το όνομα, τα χρώματα της ομάδας, το γήπεδο κτλ και έχοντας αρχικά παίκτες που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Όσα δηλαδή κάναμε εδώ και 20 χρόνια στο Master League του Pro. Προσωπικά ως λάτρης του ρεαλισμού δεν μου αρέσει να παίζω στα σαλόνια της Premier League με ομάδα με όνομα Κάτω Ραχούλα και με ψεύτικους παίκτες τουλάχιστον πριν τις μεταγραφές. Καταλαβαίνω όμως ότι κάποιοι θα ευχαριστηθούν με αυτή τη νέα προσθήκη, αν και ακόμη και οι επιλογές παραμετροποίησης είναι πολύ περιορισμένες. Κατα τ’ άλλα, το Career παραμένει άκρως εθιστικό, με ρεαλιστικό σύστημα scouting και μεταγραφών και τίμιο σύστημα micromanagement των παικτών, αν και έχει μηδενικές αλλαγές σε σχέση με το FIFA 21.

Το Volta mode μάλλον όπως ήρθε έτσι και θα φύγει σιγά-σιγά, αφού ουδείς φαίνεται να ασχολείται με αυτό. Μάλιστα η ΕΑ ξήλωσε εντελώς το campaign, που ούτως ή αλλως ήταν και μικρό σε διάρκεια και μέτριο σε ποιότητα, οπότε έχει μείνει απλά η δυνατότητα να παίζετε αγώνες 5v5 online, να πάρετε μέρος σε βαρετά και ανούσια mini-games ή να φτιάξετε τον παίκτη σας και να παίζετε... φιλικούς αγώνες μέχρι να του ανεβάσετε τα skills. Νομίζω ότι το Volta ήταν ένα πείραμα που απέτυχε παταγωδώς και πρέπει άμεσα να αντικατασταθεί από ένα άλλο πιο ενδιαφέρον mode για να περνάει ευχάριστα η ώρα.

Το Ultimate Team έχει υποστεί τις περισσότερες αλλαγές/προσθήκες και όχι τυχαία, καθώς είναι το mode που... κόβει χρήμα με τα ανελέητα microtransactions που χρειάζονται για να φτάξεις μία πραγματικά ανταγωνιστική ομάδα. Οπότε για τους περισσότερους η προσθήκη της Elite κατηγορίας, όπου παίζουν αποκλειστικά οι κορυφαίοι, δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία γιατί δεν θα καταφέρετε να μπείτε ποτέ χωρίς να πληρώσετε μία μικρή περιουσία για να πάρετε Icon παίκτες. Θετική αλλαγή αποτελεί το πιο γρήγορο μονοπάτι να ανεβείτε κατηγορίες κερδίζοντας συνεχόμενους αγώνες online, αλλά και τα checkpoints τα οποία σας κρατάνε στην κατηγορία που είστε ακόμη κι αν χάσετε κάποιους απανωτούς αγώνες, οπότε δεν πέφτετε. Ενδιαφέρον έχει και η προσθήκη των Heroes καρτών, που δεν είναι οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές όπως είναι στις Icon κάρτες, άλλα ποδοσφαιριστές που για τον Α ή Β λόγο έχουν μείνει στην ιστορία, είτε ως cult φυσιογνωμίες, είτε επειδή έγιναν πολύ αγαπητοί από τους φιλάθλους χωρίς να βρεθούν ποτέ σε top επίπεδο. Παίκτες όπως ο Dudek, o Morientes, o Solkjaer και άλλοι, μπορούν να γίνουν μέλος της ομάδας σας, με τιμές αρκετά πιο προσιτές σε σχέση με τις Icon κάρτες που είναι απλησίαστες.

Ο χαμηλότερος ρυθμός επιβραβεύει αυτούς που θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι... μπάλα αλάνας.

Αυτό που παραδοσιακά με ενοχλεί στο Ultimate Team και συμβαίνει και εδώ είναι η έλλειψη περιεχομένου για κάποιον που θέλει να απολαύσει το εν λόγω mode σε single-player. Συγκρινόμενο με το αντίστοιχο My Team του NBA 2K που έχει πολύ πλούσιο περιεχόμενο και για single-player παίκτες με δεκάδες challenges, πρωταθλήματα κτλ, το Ultimate Team φαντάζει φτωχός συγγενής, καθώς μπορείτε απλά να παίξετε απλούς αγώνες με ομάδες που έχουν φτιάξει άλλοι παίκτες και να κερδίσετε coins. Ελπίζω σε άμεση βελτίωση σε επόμενα FIFA, αν και νομίζω ότι η ελπίδα θα πεθάνει τελευταία.

Πέρα από αυτά τα βασικά modes, ως συνήθως μπορείτε να παίξετε με τον ποδοσφαιριστή σας στο Pro Clubs και να δημιουργήσετε ομάδα με άλλους παίκτες, να δοκιμάσετε την τύχη σας στo online seasons όπου πρέπει να ανεβαίνετε κατηγορίες με την ομάδα που επιλέγετε και στο co-op seasons όπου παίζετε συνεργατικά με φίλο σας online για να ανέβετε κατηγορίες. Eπιστρέφει επίσης το ανατρεπτικό kick-off mode, όπου παίζετε αγώνες με ειδικούς κανόνες είτε μόνος είτε με φίλους σας, αλλά και το Champions League mode όπου παίρνετε την αγαπημένη σας ομάδα με στόχο να φτάσετε στην κατάκτηση του τίτλου. Η online εμπειρία είναι απολαυστική, με αστραπιαίο matchmaking και ελάχιστες περιπτώσεις με lag.

Στο τομέα της παρουσίασης και των αδειών, το FIFA 22 ικανοποιεί όπως οι προκάτοχοί του, αν και υπάρχουν κάποιες βασικές απουσίες ομάδων των οποίων τα τα δικαιώματα έχει χάσει η EA, κυρίως στο ιταλικό πρωταθλημα. Τα διαθέσιμα πρωταθλήματα είναι υπεραρκετά, αν και φέτος δεν έχουμε κάποια σημαντική προσθήκη πέρα από το πρωτάθλημα της... Ινδίας, ενώ μαλλον μάταια θα περιμένουμε να μπει και το ελληνικό πρωτάθλημα.Τα εισαγωγικά βίντεο πριν την έναρξη του αγώνα είναι πολύ προσεγμένα, ενώ υπάρχουν τηλεοπτικές λήψεις και κατά την διάρκεια του αγώνα, πχ σε κάποια εκτέλεση πλάγιου άουτ ή σε βολέ τερματοφύλακα, που σας βάζουν πραγματικά στο κλίμα του αγώνα. Κανένα παράπονο δεν υπάρχει και για τα replay με το τέλος κάθε ημιχρόνου ή μετά την επίτευση κάποιου γκολ, με πανέμορφες λήψεις. Ένα πράγμα που μου έκανε κακή εντύπωση είναι ότι οι διαθέσιμες αλλαγές στον αγώνα παραμένουν τρεις, ενώ σε ολόκληρο τον πραγματικό κόσμο έχουν παγιωθεί οι πέντε αλλαγές. Επίσης ούτε αυτή τη φορά υπάρχει VAR, παρά μόνο τo goal line technology.

Επιτέλους μπορεί να βγει και μια μακρινή σέντρα της προκοπής.

Ως προς τον οπτικό τομέα, πρέπει να σημειώσω ότι έπαιξα το παιχνίδι σε Xbox Series S, όπου δυστυχώς υπάρχουν προβλήματα στην ανάλυση, αλλά και σποραδικά στο frame rate. Το πιο ενοχλητικό είναι το ghosting που παρατηρείται στην μπάλα, αφού σε μακρινά σουτ, η μπάλα μοιάζει σαν μετεωρίτης με... ουρά. Η ΕΑ έχει αναγνωρίσει το θέμα και έχει αρχίσει να το βελτιώνει, αλλά είναι απαράδεκτο που δεν το πρόσεξε εξαρχής (εκτός κι αν αντιμετωπίζει το S όπως ο... Termi). Κατά τ' άλλα, οι λεπτομέρειες στα πρόσωπα των γνωστών παικτών σε κοντινά πλάνα είναι εκπληκτική, ενώ εντυπωσιάζουν οι φωτοσκιάσεις ιδιαίτερα σε αγώνες που διαδραματίζονται μέρα μεσημέρι. Τα πρόσωπα πιο άγνωστων παικτών δεν είναι ιδιαίτερα αυθεντικά, αλλά τουλάχιστον έχουν ρεαλιστικές εκφράσεις. Στον τομέα του σχολιασμού, ο Lee Nixon αποτελεί παρελθόν από το μάλλον βαρετό περσινό ντουέτο με τον Derek Rae και στη θέση του έχουμε τον Stewart Robson με μάλλον καλύτερα αποτελέσματα ως προς την ζωντάνια της μετάδοσης. Θετική προσθήκη είναι και η Alex Scott, η οποία μεταδίδει τα δρώμενα εντός του αγωνιστικού χώρου (είναι η πρώτη φορά που υπάρχει σχολιασμός και από γυναίκα σε FIFA). Οι ιαχές των οπαδών εντός γηπέδου είναι πλήρως ρεαλιστικές, ενώ ιδιαίτερα όταν βάζετε γκολ στα τελευταία λεπτά του αγώνα γίνεται ένας πραγματικός πανζουρλισμός που είναι πλήρως απολαυστικός. Τέλος, τα μουσικά κομμάτια στα μενού είναι ότι έχουμε συνηθίσει σε FIFA, με αρκετή ποικιλία και μουσικές για όλα τα γούστα.

Το FIFA 22, χωρίς να έχει κοσμοϊστορικές αλλαγές, καταφέρνει να προσφέρει μία σχετικά φρέσκια εμπειρία ποδοσοφαίρου, χάρη κυρίως στα νέα απολαυστικά animation και τον πιο ρεαλιστικό ρυθμό αγώνα. Όλες οι αλλαγές στο gameplay είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, ενώ θα ήταν ιδανικό αν είχαν γίνει περισσότερες αλλαγές και σε κάθε mode, αφού λίγο-πολύ τα modes είναι σχεδόν ίδια με τον προηγούμενο τίτλο. Αν σας αρέσουν τα παιχνίδια ποδοσφαίρου, θα περάσετε καλά με το FIFA 22. Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Το πιο απολαυστικό FIFA των τελευταίων ετώνΡεαλιστικά animation χάρη στο hypermotionΠιο ισορροπημένος και ρεαλιστικός ρυθμός αγώναΒελτιωμένη φυσική της μπάλας και πιο απολαυστικά σουτ/σέντρεςΣχετικά τίμιοι τερματοφύλακες και διαιτητέςΠλούσιο περιεχόμενο για όλα τα γούσταΗ σχεδόν τηλεοπτική παρουσίαση των αγώνωνΦοβερές λεπτομέρειες στα πρόσωπα γνωστών παικτών......αλλά "ανορθογραφίες" στα πρόσωπα των λιγότερο γνωστώνΕλάχιστες προσθήκες στα βασικά modesΗ νοημοσύνη των αντιπάλων χρειάζεται περαιτέρω βελτίωσηΜόλις τρεις αλλαγές στον αγώνα, ενώ πλέον οι αλλαγές είναι πέντεΠροβληματικά γραφικά στο Xbox Series SΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

Game20.gr, το Άσυλο των gamers