Joe Danger 2: The Movie Review

Ορισμένα sequels ξεφεύγουν τελείως από την αρχική φόρμουλα, ενώ κάποια άλλα απλά την εξελίσσουν, προσφέροντας περισσότερα από αυτά που μας άρεσαν την πρώτη φορά. Το Joe Danger 2: The Movie ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.

Ο Joe Danger, για όσους δεν έχουν παίξει το προηγούμενο παιχνίδι, είναι ένας κασκαντέρ που δεν φοβάται να βάλει τον εαυτό του σε κίνδυνο για χάρη του θεάματος. Το έκανε ως απλός κασκαντέρ, και πλέον ως σταρ

της μεγάλης οθόνης καλείται να κάνει ακόμα πιο τρελά ακροβατικά και γρήγορες χορογραφημένες σκηνές καταδίωξης σε ταινίες. Το παιχνίδι επικεντρώνεται κυρίως στο platforming με ρυθμό. Ξεκινάει απλά, ζητώντας σας να σκύβετε ή να πηδάτε πάνω από εμπόδια και ρίχνει μέσα στο μείγμα καρφιά, αντίπαλους κασκαντέρ, βόμβες και οχήματα, για να ανεβάσει την δυσκολία (και την ποικιλία) που συναντάτε.

Οι πίστες λοιπόν προχωρούν από το ένα σημείο προς το άλλο (συνήθως από αριστερά προς δεξιά) με μεγάλη ταχύτητα και εσείς πρέπει να έχετε έτοιμα τα αντανακλαστικά σας για να αποφύγετε τα εμπόδια και να κάνετε όσο πιο δυνατόν περισσότερα ακροβατικά. Τα ακροβατικά, που τις περισσότερες φορές αποτελούν τούμπες στον αέρα και ποζέρικες στάσεις στον αέρα, επιτυγχάνονται με τον αριστερό αναλογικό και τα bumpers. Όσο περισσότερες στροφές φέρνετε κλείνοντας ναζιάρικα το μάτι στο κοινό, τόσοι περισσότεροι πόντοι σας απονέμονται, μαζί με boost που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κατά βούληση. Για να μπορέσετε να ξεκλειδώσετε κάποιες πίστες χρειάζεστε αστέρια, που τα αποκτάτε κάνοντας κάποια συγκεκριμένα πράγματα στις πίστες. Για παράδειγμα σας ζητείται να κάνετε έναν συγκεκριμένο χρόνο, να μαζέψετε κάποια αντικείμενα ή να κλωτσήσετε αλά Road Rash όλους τους αντίπαλους κασκαντέρ.

Κυνηγώντας κακοποιούς, σπάμε και κανένα κόκκαλο ως καλοί αστυνομικοί με αυτοθυσία.

Άξιες αναφοράς είναι οι πίστες με το jetpack. Σε αυτές το Joe Danger 2 σταματάει να είναι ένα 2.5D platformer και μετατρέπεται σε παιχνίδι εξερεύνησης με πολύ καλό χειρισμό. Ταυτόχρονα, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει σε κάποιες άλλες πίστες -ευτυχώς λίγες όπου βρίσκεστε πάνω σε ένα unicycle (ποδήλατο με μία ρόδα) και ο χειρισμός δεν χαρίζει κάστανα. Τα υπόλοιπα οχήματα έχουν όλα τον ίδιο χειρισμό, οπότε πέρα από την αισθητική πλευρά δεν διαφοροποιούν ιδιαίτερα το gameplay. Γενικά, το Joe Danger 2 θυμίζει λίγο μια περίπλοκη έκδοση παιχνιδιών όπως το Cannabalt, με DNA από Trials HD. Υπάρχει και level editor, που είναι αρκετά περιορισμένος, αλλά και εύκολος στη χρήση. Θα περάσετε αρκετές ώρες διασκέδασης δημιουργώντας πίστες, αλλά το ζουμί είναι ότι μπορείτε να παίξετε και τις θεόμουλρες πίστες που έχουν σκαρφιστεί κάποια αρκετά ταλαντούχα μέλη της κοινότητας. Το multiplayer περιορίζεται σε offline για έως τέσσερις παίκτες. Εφόσον δεν είχα κάποιον να παίξω μαζί (αυτά μου κάνει ο Termi για να μου θυμίζει οτι δεν έχω φίλους) δεν μπορώ να πώ περισσότερα.

Τα γραφικά δεν αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο, αν και είναι αρκούντως πολύχρωμα. Το frame rate είναι στα