Kao the Kangaroo review

Ένα αξιολάτρευτο μαρσιποφόρο επέστρεψε στο gaming μετά από μεγάλη απουσία. Τον αγαπήσαμε στα 90s και οι δημιουργοί του άκουσαν τις πολυετείς προσευχές μας! Ναι, ο Crash επέστρεψε για τα καλά στο gaming. Αλλά εδώ είμαστε για τον Kao. Ποιος είναι ο Kao; Έλα ντε! Ο Kao είναι ένα καγκουρό πολωνικής καταγωγής (μην μου σηκώνετε το φρύδι εμένα) που έρχεται από την Ιουρασική περίοδο των video games (από

Dreamcast/PS2). Εκεί, ούτε μεσουράνησε, ούτε έλαμψε, μπορούμε να πούμε ότι απλά υπήρξε. Οι δημιουργοί του μετά από απαίτηση των φανατικών οπαδών του (και των δύο) αποφάσισαν να τον επαναφέρουν στο προσκήνιο (αν υποθέσουμε ότι κάποτε ήταν εκεί) με ένα remaster/reboot/reimagining (ορίστε μέχρι και ο Kao αναστήθηκε που δεν τον θυμόταν ούτε η μάνα του η καγκουρίνα και εσύ κυρία Sony δεν μπορείς να φέρεις πίσω ένα Jak and Daxter, νισάφι).

To Kao the Kangaroo είναι ένα τυπικό 3D platformer, εμπνευσμένο από τη χρυσή εποχή του είδους. Τότε που αρκούσε να φτιάξεις μια μασκότ βασισμένη σε ένα ζώο, να της δώσεις ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά και δυνάμεις και να την πετάξεις (την μασκότ πάντα) σε μια σειρά από πίστες ώστε να πλακώσει στο ξύλο άλλα ανθρωπόμορφα ζωάκια που είχαν την ατυχία να φτιαχτούν θεόχαζα και δύσμορφα. Έτσι κι εδώ λοιπόν, έχουμε ένα καγκουρό που φοράει τα γάντια του μποξ του μπαμπά του και δέρνει άκοπα όλη την πανίδα που έχει υπό την προστασία της η συνθήκη Ραμσάρ, με διάφορες φούρλες τις οποίες αναβαθμίζει προχωρώντας στο παιχνίδι. Δεν δέρνει μόνο, πηδάει όπου υπάρχει σταθερή επιφάνεια και εξερευνά τα περιβάλλοντα. Ο Kao έχει αποστολή να σώσει την αδερφή του, που κι αυτή είχε αποστολή να σώσει τον πατέρα τους, που και αυτός είχε μια αποστολή. Μπουρδελόσογο οι Καόιδες, ούτε μια αποστολή δεν φέρνουν εις πέρας. Μένει η άμοιρη η μάνα πίσω να τους περιμένει κάνοντας ότι της προστάζει η πατριαρχική κοινωνία των καγκουρό (πλένει σώβρακα, μαγειρεύει, μιλάει ελάχιστα κτλ κτλ). Αφού ο Kao εκπαιδεύεται από τον μάστερ του χωριού του (ένα κοάλα που ξέρει πολεμικές τέχνες και που εκπαιδεύει για 10 ολόκληρα λεπτά τον ήρωα), φοράει τα γάντια μποξ του που έχουν υπερδυνάμεις και τρέχει στα πέρατα της γης να βρει την χαμένη του οικογένεια.

Το βασικό ρεπερτόριο κινήσεων με μπουνιά, μονό και διπλό άλμα, αποφυγή/ρολάρισμα σας βοηθούν να προχωρήσετε με σχετική ευκολία στα επίπεδα. Τα γάντια του Kao καθώς προχωράτε στις πίστες αποκτούν κι άλλες δυνάμεις εκτός της απλής μπουνιάς, όπως φωτιά και πάγος. Τα χρησιμοποιείτε και για να ρίξετε ξύλο αλλά και για να λύσετε κάποιον υποτυπώδη γρίφο ή να ανοίξετε κάποιο νέο μονοπάτι στην πίστα. Ο Kao σε σύγκριση με την παλιά του εμφάνιση είναι αγνώριστος, έχοντας κάνει ένα γενικό ρεκτιφιέ στην μούρη, αφού τα μάτια του ήταν μαύρα και εκτός κρανίου και τώρα μου έγινε Ζιζέλ με ένα σμαραγδογαλαζοπράσινο χρωματάκι. Γενικά το παιχνίδι έχει στοιχεία από όλους τους προκατόχους του και βασίζεται σ’ αυτούς, αλλά δεν είναι ένα απλό remaster.

Υπάρχει η κλασική ποικιλία περιβαλλόντων με πίστες ζούγκλας, λάβας, χιονιού και γενικά ό,τι περιμένουμε από μια 90s καλτίλα. Ποικιλία έχουν και οι εχθροί, που μπορεί να είναι απλά βατράχια, καβούρια αλλά και κατσίκες που πετάνε πρόβατα από τα κανόνια τους, κάνοντας πολύ πιο ενδιαφέρον το οικοσύστημα του παιχνιδιού. Και βέβαια στο τέλος κάθε κόσμου τι έχουμε; Boss εννοείται, δεν τα ρωτάμε αυτά. Τα boss είναι ενδιαφέροντα και μάλιστα μερικά χρειάζονται στρατηγική για να ηττηθούν, όχι μόνο ξύλο. Το παιχνίδι διαθέτει καλή ισορροπία μεταξύ ξύλου και platforming, ενώ έχει και κάποια ελαφριά εξερεύνηση. Δεν είναι και γραμμικό σε στιλ Crash, αλλά ούτε και εντελώς ανοιχτό σε στιλ Mario. Μάλλον κάτι το ενδιάμεσο. Υπάρχουν και bonus επίπεδα, να σπάει η μονοτονία του πηδήματος. Φυσικά, συλλέγετε και ότι «σκατουλάκι» γυαλίζει στην οθόνη σας (μιλάμε για παραδοσιακή μερακλίδικη πλατφορμιά άλλωστε). Ρούνοι, που είναι και το μόνο απαραίτητο collectible για να προχωρήσετε στα επίπεδα, νομίσματα που σας βοηθούν να αναβαθμίσετε τα «προσόντα» σας (χάλια ο πληθωρισμός στο παιχνίδι, στα ύψη οι τιμές και μαζεύετε νομίσματα σαν Ιταλός στην Φοντάνα ντι Τρέβι), γράμματα για να σχηματίσετε το όνομα του Kao (τί πρωτότυπο), μέχρι και διαμαντάκια (επίσης original).

To παιχνίδι έχει ωραία γραφικά και χρωματική παλέτα που δημιουργεί συναισθήματα χαράς και ευφορίας, με έντονα χρώματα και μικρές δόσεις LSD και ecstacy και όλα είναι όμορφα στον κόσμο ετούτο. Εννοείται πλατφορμιά από την χρυσή εποχή και να μην έχει θέματα με την κάμερα θα ήταν αμαρτία. Η κάμερα κολλάει σε τοίχους, στον πισινό του Kao, στο αφτί του Kao, στα σμαραγδογαλαζοπράσινα του μάτια που μας κάνανε κομμάτια. Αλλά και αυτό είναι μέρος της ρετροαπόλαυσης. Αν δεν γκρεμοτσακιστείς σε άλμα γιατί η κάμερα κάνει τα δικά της, δεν απολαμβάνεις το σωστό, το πρόστυχο platformer. Επίσης και τα bugs του τα έχει το παιχνίδι, αλίμονο! Μερικές οδηγίες μένουν ανείπωτες, κάποιες υφές αργούν μια μέρα, τα pop-up πηγαινοέρχονται σαν το φέρι στο Αντίρριο, το frame rate πέφτει σαν τα δάκρυα της Κονσουέλας και κάποια checkpoints αποφασίζουν να απεργήσουν και να λειτουργήσουν αφού γίνουν δεκτά τα δίκαια αιτήματά τους. Ο ηχητικός τομέας προσφέρει πολύ γέλιο, για διάφορους λόγους. Υπάρχουν ωραία μπιτάκια ή και χαλαρωτικά κομμάτια ανάλογα με την πίστα. Το δε voice acting είναι τόσο κακό που είναι καλό. Υπερπαίζουν; Κάνουν χαβαλέ; Νομίζουν ότι είναι στην Επίδαυρο και παίζουν τους Επτά επί Θήβας; Δεν ξέρω! Πάντως να ’ναι καλά οι άνθρωποι, γελάσαμε!

Ευκολάκι, γλυκούλι, διασκεδαστικούλι! Καλέ, μια χαρά είναι. Πέρασε η ώρα με το Kao the Kangaroo, δεν έχω παράπονο. To παιχνίδι έχει διάφορα θέματα, κυρίως τεχνικά και με την κάμερα, αλλά παραβλέπονται. Αν σας αρέσουν τα platformers, σας περιμένει ένα ακόμη love letter στην χρυσή εποχή του είδους.

Αγνό, παραδοσιακό 3D platformerΔιασκεδαστικόΌμορφοΠαραείναι εύκολοΠροβληματική κάμεραΔιάφορα μικρά αλλά υπαρκτά τεχνικά θέματαΤραγικό voice actingΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:Switch, PS5, Xbox Series X/S, PS4, Xbox One, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Tate MultimediaΕΚΔΟΣΗ:Tate Multimedia

Game20.gr, το Άσυλο των gamers