Magic: The Gathering – Duels of the Planeswalkers 2012 Review

18 περίπου χρόνια πριν, ο Richard Garfield, ένας λαμπρός μαθηματικός από την Φιλαδέλφεια, με ιδιαίτερη αγάπη για το Dungeons and Dragons, αποφάσισε να φωτίσει τον κόσμο με το δώρο της μαγείας. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε το Magic: The Gathering, το πρώτο και καλύτερο trading card game (εν ελληνιστί “παιχνίδι με ανταλλάξιμες συλλεκτικές κάρτες”). Αν δεν έχετε ιδέα από Magic: The Gathering (για συντομία MtG) προτείνω να κατεβάσετε το interactive demo από το site του παιχνιδιού που είναι μία πολύ καλή εισαγωγή στο game και το λεξιλόγιο όρων που το συνοδεύει, καθώς το review που ακολουθεί, βρίθει ορολογίας και ονομάτων που βγάζουν περισσότερο νόημα αν τουλάχιστον ξέρετε τα βασικά. Μην φρικάρετε όμως, καθώς το ίδιο το game, Magic: The Gathering – Duels of the Planeswalkers 2012 είναι ιδιαίτερα φιλικό προς αρχάριους στο card game προσφέροντας tutorials και hints καθώς και πολλά balance mechanics που κάνουν το game προσιτό στους αρχάριους και παράλληλα προσφέροντας ικανοποίηση στους “παλιούς” του Magic.Σε όλη τη διάρκεια ζωής του card game υπήρξαν πολλές προσπάθειες μεταφοράς του σε ηλεκτρονική μορφή. Η σχετικά μικρή μου εμπειρία με αυτά τα games, κυρίως στο PC, ήταν ιδιαίτερα απογοητευτική καθώς για πολύ καιρό τίποτα δεν μπορούσε να αποδώσει ικανοποιητικά το μεγαλείο του Magic και το μόνο αξιόλογο game, το Magic Online, δεν με τράβαγε ιδιαίτερα. Προτιμάω όταν πληρώνω τις κάρτες μου να τις έχω σε υλική μορφή και όχι σε ψηφιακή. Το 2009, προς μεγάλη μου έκπληξη, και ενώ είχα παρατήσει το card game για χρόνια, βλέπω μία ωραία μέρα στο menu του XBLA ένα καινούργιο MtG game, το πρώτο Duels of the Planeswalkers. Αμέσως το αγόρασα με τα τελευταία μου MS points και, επιτόπου παίζοντάς το, άρχισα να αναπολώ τις παλιές καλές μέρες των σχολικών μου χρόνον, τότε που όλα ήταν μαγικά… Δυστυχώς δεν ασχολήθηκα πολύ με αυτό, λόγω άλλων games, και αργότερα επειδή έχασα όλα μου τα games και DLC στο XBLA, όταν η Microsoft αποφάσισε να μη με αφήσει να κατεβάσω κανένα από τους τίτλους που είχα αγοράσει στο XBLA πριν αλλάξω τον λογαριασμό μου σε ελληνικό. Έτσι ξέχασα για αρκετό καιρό το Duels of the Planeswalkers. Όχι τελείως, καθώς πάντα υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αυτή η σχεδόν καλή αλλά εθιστική μεταφορά του card game σε ηλεκτρονική μορφή.Free-for-all με τέσσερις παίχτες.Και φέτος με το πρώτο trailer του Duels of the Planeswalkers 2012, οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα ξεχύθηκαν πάλι σαν χείμαρρος. Προσπάθησα να συγκρατηθώ, πιστεύοντας ότι πάλι το ίδιο game θα είναι με διαφορετικά decks, που το καθένα πάλι θα καταλήγει με 100 κάρτες. Πόσο μεγάλο λάθος έκανα. Βασικά όχι και τόσο μεγάλο. Το Duels of the Planeswalkers 2012 είναι σχεδόν ίδιο με τον προκάτοχό του. Βαθιά μέσα μου όμως ήξερα πως θα το αγόραζα από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας. Και ο εθισμός επανήλθε.Γιατί όμως είναι τόσο εθιστικό το Duels of the Planeswalkers 2012; Πολύ απλά, γιατί είναι γρήγορο και εύκολο. Τα decks είναι ισορροπημένα μεταξύ τους με αρκετές καλές κάρτες και ακόμα περισσότερες για ξεκλείδωμα κα