Nintendo Land Review

Tο Nintendo Land είναι το “Wii Sports” του Wii U. Ο τίτλος, δηλαδή, που έρχεται πακέτο (Premium) με την κονσόλα, και αναδεικνύει ορισμένες από τις δυνατότητες του Wii U Gamepad, την ενσωμάτωση του Miiverse αλλά και κάτι παραπάνω. Ο κόσμος του Nintendo Land

αποτελείται απο την κεντρική πλατεία-hub και τις ατραξιόν. Αν αυτό σας θυμίζει θεματικό πάρκο σε στιλ Disneyland, μέσα πέφτετε, γιατί είναι ακριβώς κάτι τέτοιο. Πρόκειται για ένα εικονικό θεματικό πάρκο αφιερωμένο στις σειρές της Nintendo. Αντί για κλασικούς ξεναγούς, όμως, έχετε ένα ιπτάμενο ρομπότ, τη Monita, που θυμίζει λίγο τον L.O.G. από το Banjo Kazooie: Nuts & Βolts. Τα mini-games γενικά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: τα ανταγωνιστικά για δύο έως πέντε παίκτες, τα συνεργατικά για έναν έως πέντε παίκτες, και τα singleplayer.

Τα ανταγωνιστικά παιχνίδια είναι αυτά που θα σας απασχολήσουν περισσότερο όταν είστε με φίλους. Πρόκειται για τα Mario Chase, Luigi’s Ghost Mansion και Animal Crossing Sweet Day. Στο Mario Chase, ο παίκτης με το Wii U Gamepad αναλαμβάνει τον ρόλο του Mario. Στην οθόνη του GamePad μπορεί να δει τον χαρακτήρα του αλλά και τον χάρτη της αρένας με τις τοποθεσίες των άλλων παικτών. Του δίνονται 10 δευτερόλεπτα να απομακρυνθεί στην αρχή κάθε γύρου. Οι παίκτες με τα Wii Remotes, χειρίζονται Toads που κυνηγάνε τον Mario. Οι παίκτες κρατάνε τα Wii Remotes οριζόντια σαν παλιά NES controllers (στο Nintendo Land όλα γίνονται λίγο πιο hardcore) και κοιτάνε την τηλεόραση. Οι παίκτες αυτοί παίζουν σε split-screen. Το παιχνίδι ενθαρρύνει τους κυνηγούς να συζητούν μεταξύ τους και να καταστρώνουν σχέδια για να πιάσουν τον “φυγά”. Σε αυτό βοηθούν και οι αρένες, που είναι χωρισμένες σε τέσσερα μέρη με διαφορετικά χρώματα. Σε περίπτωση που παίζουν το Mario Chase μόνο δύο παίκτες, ένας με το Gamepad και ένας με Wii Remote, το παιχνίδι, για να εξισορροπήσει τα πράγματα, ρίχνει στην πίστα δύο μηχανικά Yoshis, που ακινητοποιούν για λίγο τον φυγά.

Στο Luigi’s Ghost Mansion, ο παίκτης με το Wii U Gamepad είναι ενα φάντασμα, ενώ οι άλλοι παίκτες είναι “κυνηγοί φαντασμάτων”. Η πίστα έχει μια κάθετη οπτική ώστε όλοι να βλέπουν όλο το πεδίο δράσης, πού βρίσκονται οι άλλοι κλπ. Το μόνο που δεν φαίνεται στην τηλεόραση είναι το φάντασμα. Ο παίκτης με το Gamepad είναι ο μόνος που βλέπει τον εαυτό του, αλλά και τους άλλους παίκτες. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι είτε το φάντασμα να αφήσει στον τόπο τους κυνηγούς, είτε οι κυνηγοί να ρίξουν τον δείκτη υγείας του φαντάσματος στο μηδέν και να το νικήσουν. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα πιο περίπλοκα, οι παίκτες νιώθουν το πόσο κοντά είναι το φάντασμα από τις δονήσεις των Wii Remotes. Επίσης, το φως απο τις αστραπές έξω από τον χώρο της πίστας, αποκαλύπτει στιγμιαία το φάντασμα. Αυτό βέβαια σημαίνει οτι ο παίκτης με το Gamepad μπορεί να παίξει απίστευτα παιχνίδια με την ψυχολογία των άλλων. Να τους κάνει να αναβοσβήνουν τους φακούς ασταμάτητα μέχρι να τους τελειώσει η μπαταρία και μετά να τους τσακώσει. Βέβαια, οι άλλοι παίκτες μπορούν να καταστρώνουν σχέδια. Όταν παίζουν λιγότεροι από τέσσερις παίκτες ως κυνηγοί φαντασμάτων, όσοι λείπουν αντικαθίστανται με αντίγραφα της Monita. Στο Luigi’s Ghost Mansion μπορείτε να σπαταλήσετε ΩΡΕΣ με τους φίλους σας, αφού είναι το πιο εθιστικό παιχνίδι του Nintendo Land και έχει το περισσότερο γέλιο.

Mario Chase ή αλλιώς… Τρέχα Γύρευε.

Στο Animal Crossing Sweet Day, ο παίκτης με το Wii U Gamepad αναλαμβάνει τον ρόλο των δύο φρουρών των πόλεων Copper και Booker, ενώ οι υπόλοιποι παίκτες παίρνουν τον ρόλο άλλων ζώων (αν θέλετε αποδείξεις και ονόματα, είναι οι Peanut, Lilly, Dizzy και Tangy). Το παιχνίδι είναι αρκετά άδικο προς τον παίκτη με το Gamepad, γιατί χειρίζεται τους φρουρούς ταυτόχρονα με τους αναλογικούς μοχλούς. Οπότε χρειάζεται κυριολεκτικά να κόψετε το μυαλό σας στα δύο και να φτιάξετε στρατηγικές για να πιάσετε τους στόχους σας. Οι άλλοι παίκτες με τα ζωάκια πρέπει να μεταφέρουν καραμέλες σε κάποια συγκεκριμένα σημεία στις πίστες και να τις εναποθέσουν εκεί. Το κάθε ζώο μπορεί να μεταφέρει παραπάνω απο μία καραμέλα, αλλά όσο ο αριθμός ζαχαρωτών στο στόμα του αυξάνεται, τόσο πιο αργά κινείται και γίνεται ευκολότερος στόχος για τους φρουρούς. Στο Animal Crossing Sweet Day, με πολλούς παίκτες γίνεται κακός χαμός, αν και ο παίκτης με το Gamepad νιώθει μόνιμα σε δυσμενή θέση, γιατί έχει να χειρίζεται δύο χαρακτήρες, ενώ ο κάθε παίκτης με Wii Remote επικεντρώνεται σε έναν. Επίσης, όταν υπάρχουν τέσσερις παίκτες ως ζωάκια, τα προβλήματα για τον χειριστή των φρουρών πολλαπλασιάζονται και δύσκολα νικάει.

Περνάμε στα co-op παιχνίδια του Nintendo Land, που είναι τα Zelda Battle Quest, το Metroid Blast και Pikmin Adventure. Αυτά είναι το δεύτερο καλύτερο στοιχείο του Nintendo Land, μετά τα επικά ματς στα ανταγωνιστικά παιχνίδια. Σε αντίθεση όμως με τα προηγούμενα, τα co-op παίζονται και από ένα άτομο, ενώ το καθένα έχει αρκετές πίστες με κλιμακούμενη δυσκολία.

Το Zelda: Battle Quest δίνει την ευκαιρία στους παίκτες να παίξουν διαφορετικές εκδοχές του Link. Ο παίκτης με το Wii U Gamepad είναι ο τοξότης, ενώ οι υπόλοιποι χειρίζονται σπαθί και ασπίδα, περίπου όπως στο Skyward Sword. Το όλο παιχνίδι είναι on-rails, που σημαίνει οτι οι χαρακτήρες προχωρούν μόνοι τους προς το τέλος της πίστας απόλυτα γραμμικά. Ο τοξότης μένει πάντα πίσω και είναι υπεύθυνος να πετυχαίνει με τα βέλη του τους εχθρικούς τοξότες, μακρινούς διακόπτες, και κάτι πουλιά που κουβαλούν καρδιές, και να αποδυναμώνει τους εχθρούς από απόσταση. Ο τοξότης στοχεύει με τον αριστερό αναλογικό ή το γυροσκόπιο ή και τα δύο για καλύτερα αποτελέσματα. Ο δεξιός αναλογικός είναι η χορδή του τόξου. Το τραβάτε προς τα κάτω για να την τεντώσετε και κρατώντας την αρκετά, φορτίζετε το τόξο σας για μια πιο δυνατή βολή. Αφήνοντας τον αναλογικό, πετάγεται και το βέλος. Επειδή η φαρέτρα σας έχει συγκεκριμένα βέλη, για να κάνετε “reload” κρατάτε το Gamepad σε οριζόντια θέση μέχρι να γεμίσουν. Για να το κάνετε αυτό πρέπει να είστε σε ασφαλές σημείο και χρειάζεται στρατηγική για να μην έχετε δυσάρεστες εκπλήξεις. Οι καρδιές που σηματοδοτούν την υγεία σας, είναι κοινές. Αν κάποιος δεχτεί χτύπημα, αφαιρείται μία από όλους. Γι αυτό είναι βασικό για τον τοξότη να τις αναπληρώνει. Οι πίστες είναι αρκετές και οι τελευταίες είναι δύσκολες, αφού το παιχνίδι έχει ένα σωρό εχθρούς. Βέβαια, όταν υπάρχει καλή συνεργασία, όλα τα προβλήματα ξεπερνιούνται…

Το Metroid Blast είναι το πιο δημοφιλές από τα co-op για τους εξής λόγους: μπορεί άνετα να παιχτεί singleplayer, ενώ προσφέρει και versus mode. Όποιος αναλάβει να παίξει με το Wii U Gamepad, έχει τον έλεγχο του διαστημοπλοίου της Samus και μπορεί να έχει καλύτερη οπτική από ψηλά, αν και ο χειρισμός του και το γεγονός ότι δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από αντικείμενα (αφού πετάει) του στερεί σημαντικά στην εμπειρεία στο versus. Εφόσον μιλάμε για shooter, ο καλύτερος τρόπος να παιχτεί το Metroid Blast είναι με Wii Remote και Nunchuck. Ο χειρισμός του δανείζεται στοιχεία από το Metroid Prime 3 και το Other M, με την οπτική να παραμένει τρίτου προσώπου. Είναι αρκετά διασκεδαστικό αφού μπορείτε να πυροβολείτε, να εξαπολύετε charge blasts και να γίνεστε morphball. Στο co-op όλοι οι παίκτες αντιμετωπίζουν ορδές εχθρών, ενώ θα δείτε και πολλούς από τους γνωστούς αντιπάλους της Samus να κάνουν την εμφάνισή τους. Στο versus είναι όλοι εναντίον όλων, με τον παίκτη με το Gamepad να είναι ΠΑΝΤΑ σε δυσμενή θέση.

Στιγμές έντασης στον κατά τα άλλα φιλόξενο πλανήτη των Pikmin.

Τέλος, το Pikmin Adventure είναι μια πιο action/adventure προσέγγιση. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο παίκτης με το Wii U Gamepad χειρίζεται τον Captain Olimar και οι υπόλοιποι παίκτες με τα Wii Remotes ελέγχουν τα Pikmin. O χρήστης του Gamepad, μέσω της οθόνης αφής πετάει τα Pikmin στους εχθρούς, ενώ με το ZL σφυρίζει για να μαζέψει τα Pikmin κοντά του. Στο διάβα σας βρίσκετε πολλά κρυμμένα μυστικά, όπως σταγόνες νέκταρ που ανεβάζουν τα levels των Pikmin, power-ups, καρδιές και νομίσματα. Οι παίκτες με τα Pikmin ουσιαστικά προχωράνε και βαράνε ότι βρουν στο διάβα τους. Μπορούν να κινούνται ελεύθερα, μέχρι ο παίκτης με τον Olimar να σφυρίξει, οπότε αναγκαστικά μαζεύονται γύρω του. Μπορούν να συλλέγουν και αυτοί σταγόνες νέκταρ και καλούδια. Υπάρχει και versus mode για δύο έως πέντε άτομα, για όσους θέλουν να… επαναστατήσουν ενάντια στον Olimar. To Pikmin Adventure είναι το πιο όμορφο από τα παιχνίδια και με την μεγαλύτερη ποικιλία. Υπάρχουν διάφορες πίστες με διάφορες δυσκολίες και τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων σκοτεινών πιστών και κάποιων με τρεχούμενα νερά και άλλους κινδύνους. Ταυτόχρονα, γνωρίζετε το κακό alter ego της Monita, την Dark Monita που σας κάνει τη ζωή δύσκολη.

Και περνάμε αισίως στα singleplayer παιχνίδια του Nintendo Land. Όλα παίζονται με το Wii U Gamepad, αν και κάποιος δεύτερος παίκτης μπορεί να πάρει ένα Wii Remote και να κάνει κάτι όπως να μετακινήσει λίγο το background και διάφορα άλλα μικροπράγματα. Τα παιχνίδια για μόνο έναν παίκτη είναι τα Takamaru’s Ninja Castle, Donkey Kong Crash Course, Octopus Dance, Captain Falcon’s Twist Race, Yoshi’s Fruit Cart και Balloon Trip Breeze.

Το Takamaru’s Ninja Castle έχουμε ένα τέλειο παράδειγμα του πώς μπορεί να δουλέψει ένα on-rails shooter με στόχευση, χωρίς να υπάρχει ανάγκη για οποιαδήποτε συσκευή πάνω, κάτω ή οπουδήποτε γύρω από την τηλεόραση. Κρατάτε Gamepad κάθετα με το ένα χέρι και με το άλλο πετάτε αστεράκια κάνοντας γρήγορες κινήσεις με τα δάχτυλα προς την οθόνη, σα νίντζα! Ο ρόλος σας είναι να σώσετε τη Monita από τα χέρια κάποιων νίντζα από διαφορετικές clans. Όπως ανέφερα, η στόχευση λειτουργεί χωρίς να χρειάζεται η sensor bar και λειτουργεί απίστευτα καλά. Έχετε συγκεκριμένο αριθμό αστεριών (τριάντα για την ακρίβεια) και για να ξαναγεμίσετε χρειάζεται να στοχεύετε προς το πάνω μέρος της τηλεόρασης. Έτσι κεντράρει και ο κέρσορας. Η δράση είναι πραγματικά ασταμάτητη και η αίσθηση ότι στέλνετε αστέρια απο τα “χέρια” σας στους εχθρούς επί της οθόνης είναι αρκετά καλή. Βέβαια, είναι κουραστικό για τα χέρια και η οθόνη αφής παίρνει φωτιά από τις απανωτές κινήσεις. Το πενάκι λειτουργεί θαυμάσια, αλλά καλό είναι να έχετε και προστατευτικό για να μην σας γρατζουνίσει την οθόνη.

Στο Donkey Kοng Crash Course, ελέγχετε ένα αμαξίδιο που αποτελείται από τρία μέρη: δύο ρόδες και το “κεφάλι”, που είναι όλα συνδεδεμένα με ελατήρια. Ο σκοπός σας είναι να το ελέγξετε μέσα από μια πίστα με πλατφόρμες και μικρά ασανσέρ, με τέτοιο τρόπο ώστε το “κεφάλι” να μην αγγίξει πουθενά και να μην αναποδογυρίσετε. Ελέγχετε το αμαξίδιο με τον αισθητήρα κλίσης του Gamepad και ανάλογα με την κλίση που δίνετε στο χειριστήριο, το αμαξίδιο τρέχει με την αντίστοιχη επιτάχυνση. Το Donkey Kοng Crash Course θυμίζει λίγο παλιά ξύλινα παιχνίδια και είναι φοβερά δύσκολο. Θα σας πάρει αρκετές προσπάθειες και πολλά νεύρα για να βγάλετε μόνο την πρώτη πίστα. Αν είστε κάνας οξύθυμος τύπος και σπάτε τα χειριστήρια από τα νεύρα σας, μην το επιχειρήσετε. Για το καλό του καινούριου σας Wii U.

Γουστάρετε τα πίου-πίου; Το Metroid Blast είναι για σας.

Το Octopus Dance είναι ένα παιχνίδι… χορού. Ίσως από τα πιο βαρετά του όλου πακέτου. Ελέγχετε το Mii σας, με το οποίο πρέπει να αντιγράφετε τις κινήσεις ενός ρομποτικού δασκάλου δίπλα σας. Τα χέρια σας ελέγχονται με το δεξί και αριστερό αναλογικό μοχλό, τα επί τόπου πηδηματάκια και λοιπές φιγούρες με τα motion controls του Wii U Gamepad. Το παιχνίδι έχει διαφορετική οπτική γωνία στην τηλεόραση και στο Gamepad. Συγκεκριμένα, το Gamepad σας δείχνει από πίσω και η τηλεόραση από μπροστά. Πολλές φορές ο “δάσκαλος” σας γυρνάει από την άλλη πλευρά κι έτσι πρέπει να κοιτάξετε την οθόνη που σας βολεύει καλύτερα. Δυστυχώς, το Octopus Dance πάσχει. Δεν είναι ενδιαφέρον και δεν έχει καμία σχέση με το Octopus Game and Watch από το οποίο προέρχεται.

Μια ακόμα μέτρια προσθήκη είναι το Captain Falcon’s Twister Race. Σε αυτό αναλαμβάνετε τον ρόλο του Captain Falcon από το F-Zero και οδηγείτε το όχημά σας στις πίστες προσπαθώντας να αποφύγετε εμπόδια που σας καθυστερούν, ενώ πρέπει να παίρνετε τις στροφές προσεκτικά. Κρατάτε πάλι κάθετα το Gamepad και στρίβετε δεξιά κι αριστερά σαν τιμόνι. Στην οθόνη του Gamepad βλέπετε τον δρόμο από πάνω και είναι πιο εύκολο να στρίβετε κοιτώντας αυτό αντί για την τηλεόραση. Η μόνη στιγμή που δεν έχετε επιλογή και πρέπει να κοιτάξετε την τηλεόραση είναι όταν περνάτε μέσα απο τούνελ.

Το Yoshi’s Fruit Cart είναι λίγο πιο ενδιαφέρον. Πρέπει να σχεδιάσετε την διαδρομή που θα ακολουθήσει ένα μηχανικό Yoshi έτσι ώστε να φάει όλα τα φρούτα στην πίστα και μετά να βγει προς την έξοδο. Το έξυπνο είναι ότι σχεδιάζετε την διαδρομή στο Gamepad με το stylus, αλλά στην οθόνη αφής δεν εμφανίζονται τα φρούτα, παρά μόνο το background και η πόρτα απο την οποία πάτε στην επόμενη πίστα. Ακούγεται εύκολο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Άνετα μπορείτε να χάσετε κάποιο φρούτο γιατί δεν σχεδιάσατε καλά την διαδρομή και περάσατε δίπλα του, ενώ οι πίστες με φρούτα που πρέπει να φαγωθούν με συγκεκριμένη σειρά, είναι αρκετά πιο δύσκολες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, αν και το Yoshi’s Fruit Cart είναι πιο ενδιαφέρον από το Octopus Dance και το Captain Falcon’s Twister Race, το Takamaru’s Ninja Castle σίγουρα είναι το καλύτερο singleplayer παιχνίδι του Nintendo Land.

Εφόσον τελειώσαμε με την περιγραφή των παιχνιδιών, ας περάσουμε σε μια συνολική εικόνα του τίτλου. Το Nintendo Land προσφέρει μερικές από τις καλύτερες εμπειρίες που θα μπορούσε να προσφέρει ένας pack-in τίτλος με στόχο να δείξει τις δυνατότητες μιας κονσόλας. Επιπλέον όμως έχει και κάτι που άλλοι τίτλοι που δίνονταν ως “δώρα” με νέες κονσόλες, δεν έχουν – διάρκεια. Πολλές από τις δοκιμασίες αποκτούν διάρκεια με τα stamps που σας απονέμονται όταν κάνετε κάτι συγκεκριμένο στα παιχνίδια. Άλλα έχουν πολλές πίστες με αυξημένη δυσκολία, άλλα είναι ένα καλό score attack, ενώ κάποια άλλα έχουν τόση πλάκα παίζοντας με φίλους, που δεν καταντούν ποτέ βαρετά.

Καλή τύχη στο να πιάσετε τους άλλους τέσσερις παίκτες στο Animal Crossing…

Τα όποια προβλήματα προέρχονται από την έλλειψη κάποιων πραγμάτων. Πρώτον, ενώ το Nintendo Land ενσωματώνει τη νέα social υπηρεσία Miiverse, με τα Miis και τα μυνήματά από άλλους παίκτες να εμφανίζονται μέσα στο παιχνίδι, δεν έχει online leaderboards. Αφού ούτως ή άλλως ο παίκτης που παίρνει τα stamps και τα coins και τα λοιπά καλούδια είναι ένας (αυτός που έχει την κονσόλα και έχει κάνει register το Mii του σε αυτήν), γιατί να μην υπάρχoυν και online leaderboards; Η έλλειψη αυτή φαντάζει ακόμα πιο εκνευριστικά αψυχολόγητη, όταν στην πλατεία μπορείτε να δείτε ποια παιχνίδια είναι πιο δημοφιλή και ποια όχι. Δηλαδή μαζεύουν στατιστικά δεδομένα από τους παίκτες και τα παιχνίδια που παίζουν, αλλά όχι σκορ. Dafuq;

Δεύτερον, η έλλειψη online. Ξέρετε γιατί άργησε τόσο να γίνει αυτό το review; Γιατί απλά άργησα να μαζέψω αρκετά άτομα για να παίξουμε τα παιχνίδια όπως έπρεπε. Γιατί να μην υπάρχουν online ματσάκια 2vs2 και 3vs3; Με το ασύμμετρο gameplay μπορούν πολλοί παίκτες να φτιάξουν μια ομάδα και να ανταγωνιστούν άλλες ομάδες. Αλλά όχι. Η Nintendo εξακολουθεί να είναι πολύ… Nintendo για να κάνει κάτι τόσο αυτονόητο. Το Nintendo Land, ενώ αποτελεί κάτι παραπάνω από μια συλλογή mini-games και ένα απλο tech demo, εν τούτοις σηματοδοτεί το γεγονός ότι η Nintendo, ακόμα και τώρα, που έχει κάνει βήματα στην σωστή κατεύθυνση, εξακολουθεί να μην δίνει την πρέπουσα σημασία στο online των παιχνιδιών.

Περνάμε λοιπόν και στον τεχνικό τομέα. Το Nintendo Land είναι απλά πανέμορφο απ’όπου και αν το δει κανείς. Επειδή ο τίτλος είναι ουσιαστικά ένα πάρκο ψυχαγωγίας, όλες οι ατραξιόν είναι φτιαγμένες για να φαίνονται “ψεύτικες” και “μηχανικές”, με έναν πολύ γλυκό τρόπο η κάθε μία. Για παράδειγμα, στο Takamaru’s Ninja Castle τα πάντα είναι χάρτινα και οι σκηνές στήνονται και ξεστήνονται επί τόπου. Οι νίντζα όταν πεθαίνουν γίνονται βροχή απο κομφετί κ.ο.κ. Στο Zelda: Battle Quest τα πάντα είναι λούτρινα και ως αποτέλεσμα της σκληρής μάχης των παικτών, στο τέλος κάθε πίστας μπορείτε να δείτε τα σκισμένα υφάσματα και το λευκό γέμισμα να φαίνεται. Το παιχνίδι είναι πολύχρωμο, λεπτομερές, και με σταθερό frame rate. Υπάρχουν μερικά εφέ λάμψης δεξιά κι αριστερά, ειδικότερα στις εναλλαγές νύχτας-ημέρας στην κεντρική πλατεία και στα παιχνίδια. Αυτό που δείχνει το Nintendo Land, είναι ότι η ποιότητα των γραφικών της Nintendo σε HD ανάλυση είναι κάτι υπέρ του δέοντος όμορφο, και γι αυτό περιμένουμε σαν τρελοί τους επόμενους τίτλους της εταιρείας στο Wii U.

Ο ήχος βρίσκεται κι αυτός σε υψηλά επίπεδα. Θα ακούσετε όλα τα αγαπημένα σας θέματα από τις σειρές της Nintendo, ανακατεμένα με μπόλικη νοσταλγική 8-bit μουσική. Ναι, πολλά κομμάτια του τίτλου έχουν ακόμα μια ρετρό χροιά, όπως η μουσική στο Donkey Kong Crash Course που είναι μισή ξυλόφωνο, μισή NES. Από την άλλη, έχουμε παραδείγματα όπως το Metroid Blast, που είναι το αγαπημένο μου προσωπικά, γιατί η μουσική είναι πλήρως ενορχηστρωμένη. Όπως καταλαβαίνετε, για όσους μεγάλωσαν με αυτά τα παιχνίδια τις τρεις προηγούμενες δεκαετίες, η συγκίνηση είναι μεγάλη. Τα ηχητικά εφέ επίσης έχουν αυτόν τον παιχνιδιάρικο χαρακτήρα μεταξύ μοντέρνου και 8-bit. Τα νομίσματα που βρίσκετε σε όλες τις ατραξιόν έχουν τον κλασικό 8-bit ήχο. Το μόνο που χωλαίνει στον ηχητικό τομέα είναι η φωνή της Monita, της μηχανικής ξεναγού του θεματικού πάρκου. Εκτός από το ότι η ίδια είναι ένα απίστευτο σπασικλάκι, η φωνή της είναι μονότονη και ρομποτική, ενώ μερικές φορές που κάνει αναφωνήσεις χαράς, είναι σα να ακούτε τον εκτυπωτή σας να τραγουδάει τα κάλαντα σε ultra fast forward.

Eσένα που σε βλέπω να γελάς. Μόλις το παίξεις, θα σου φύγει το γέλιο.

Το Nintendo Land, λοιπόν, είναι ένας πολύ καλός τίτλος, που προσφέρεται σε όσους δεν θα τσιγκουνευτούν τα παραπάνω ευρώ για να πάρουν το Premium πακέτο με το μαύρο Wii U (διατίθεται και ξεχωριστά). Πρόκειται για έναν τίτλο που προσφέρει καθαρή διασκέδαση με πολλά και διαφορετικά παιχνίδια, που αντέχουν στο χρόνο, το καθένα με τον τρόπο του. Ταυτόχρονα, είναι και ένα πολύ ωραίο οπτικοακουστικό σύνολο. Σίγουρα ότι καλύτερο έχει προσφέρει η Nintendo σε πακέτο με κονσόλα της, μετά το Mario 64 βέβαια.

+ Πολλά και διαφορετικά παιχνίδια
+ Πολλαπλές πίστες, stamps και τρελή διασκέδαση που προσδίδουν διάρκεια στην κάθε εμπειρία
+ Καλή ενσωμάτωση του Miiverse
+ Τρελό γέλιο στο multiplayer

- Έλλειψη online leaderboards
- Έλλειψη online multiplayer
- Μερικά παιχνίδια για έναν παίκτη είναι άνοστα
- Η Monita διεκδικεί μια θέση στους πιο εκνευριστικούς χαρακτήρες στην ιστορία των video games

ΒAΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

Πλατφόρμα: Wii U
Ανάπτυξη: Nintendo
Έκδοση: Nintendo
Διάθεση: Nortec
Είδος: Party
Παίκτες: Singleplayer, multiplayer
Επίσημο Site: http://nintendoland.nintendo.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 30/11/2012
PEGI: 7