Paper Beast review

O Eric Chahi, δημιουργός του Another World, επιστρέφει στο προσκήνιο μετά από χρόνια, με ένα νέο παιχνίδι-καλλιτέχνημα, αυτή τη φορά για το PlayStation VR. Tο Paper Beast είναι από τα παιχνίδια τύπου Journey, που πραγματικά εκπλήσσουν αποδεικνύοντας ότι το gaming είναι τελικά μορφή τέχνης. Πάντα νιώθω

ευτυχής όταν ανακαλύπτω νέα δημιουργήματα που με το λυρισμό τους απογειώνουν το συναισθηματισμό και τη φαντασία προσφέροντάς πολύ περισσότερα από τα κλασικά “πιστολίδια” – ειδικά όταν #menoumespiti.

Η ιστορία του Paper Beast είναι ιδιαίτερα παράξενη και περιγράφεται ως μία εξερεύνηση και περιπέτεια σε ένα οικοσύστημα φτιαγμένο από big data. Το παιχνίδι, προφανώς με στόχο να τονίσει την εξάρτησή μας από την τεχνολογία αλλά και την απίστευτα γρήγορη εξέλιξη αυτής, βάζει τον παίκτη στα μεταφορικά παπούτσια του εξερευνητή ενός ψηφιακού κόσμου που σιγά σιγά γεννιέται, δημιουργείται, καταστρέφεται. Μέσα από νέα είδη χάρτινων όντων, παρακολουθείτε τον αγώνα ενός καινούριου οικοσυστήματος και τις προσπάθειες αυτού να εξελιχθεί και να ισορροπήσει. Πρωταγωνιστές σε αυτή την περιπέτεια είναι τα paper beasts, χάρτινα όντα που ποικίλουν σε μέγεθος, σε κίνηση, σε ένστικτα. Όπως ακριβώς το οικοσύστημα μίας ζούγκλας, έτσι και εδώ υπάρχουν κυνηγοί και θηράματα, καθώς και η φύση που είναι η μητέρα όλων και η βασική συνθήκη για την επιβίωσή τους. Πρωταγωνιστής, όμως, είστε κι εσείς καθώς εκτός από απλός παρατηρητής, συμμετέχετε στην προσπάθεια όλων των ειδών να προχωρήσουν και να αντιμετωπίσουν τα εμπόδιά τους.

Μπορεί τα παραπάνω να φαίνονται περίεργα ίσως και λίγο ρομαντικά, αλλά πραγματικά ενθουσιάστηκα με όσα εξελίσσονται στο παιχνίδι. Ένας εντελώς καινούριος κόσμος προοδεύει και αναπτύσσεται ενώ παρακολουθείτε και συμμετέχετε με τελετουργική προσοχή στα όσα συμβαίνουν. Η ιστορία, όπως καταλαβαίνετε, είναι δύσκολο να περιγραφεί και να εξηγηθεί χωρίς να την δείτε ιδιοίς όμμασι. Το παιχνίδι θυμίζει ταινίες του Αγγελόπουλου, που χωρίς απαραίτητα να μπορείς εξηγήσεις τα γεγονότα που βλέπεις, αυτά σε παρασέρνουν με τη λυρικότητα και την ποιητική τους αφήγηση. Δε θα ντραπώ να πω πως συγκινήθηκα σε ορισμένες σκηνές, όπου η φύση γίνεται πρωταγωνίστρια και ο αγώνας κάθε πλάσματος ανταμείβεται. Δε θα ντραπώ να πω, επίσης, πως δέθηκα με πολλά από τα πλάσματα. Τα βοήθησα με κάθε μου προσπάθεια, ενώ έσωσα και μερικά από αυτά από τα δόντια κυνηγών – αν και αντικειμενικά και εδώ ισχύει η τροφική αλυσίδα. Υπάρχουν συνολικά έξι κεφάλαια-πίστες, τα οποία μπορούν να παιχτούν και ανεξάρτητα (μόλις τα ολοκληρώσετε). Υπάρχει επίσης ένα sandbox mode όπου μπορείτε να δημιουργήσετε το δικό σας οικοσύστημα paper beast - ενδιαφέρουσα προσθήκη, αν και δε συγκρίνεται με το story mode. Συνολικά η διάρκεια του παιχνιδιού (χωρίς το sandbox mode) είναι περίπου τέσσερις ώρες, που εξαρτάται και από το πόσο γρήγορα προχωράτε στις πίστες.

Paper beasts έχουν μαζευτεί γύρω από ένα περίεργο αντικείμενο που καίει.

Γιατί σας έχω ένα εξαιρετικό νέο: Το Paper Beast δεν είναι ένας απλός λυρικός περίπατος στον κόσμο που φαντάστηκε ο κύριος Chahi. Είναι υπόδειγμα παιχνιδιού και ως προς το gameplay. Το παιχνίδι ξεκινάει με μία σουρεάλ σκηνή, όπου ακούγεται δυνατά ποπ ιαπωνική μουσική και εσείς αλληλεπιδράτε με το μικρόφωνο, το ηχείο ή τα φώτα ενώ απολαμβάνετε αυτό το οπτικοακουστικό θέαμα. Κατόπιν ξαφνικά προσγειώνεστε σε μία τεράστια έρημο, όπου σιγά σιγά μέσα σε αυτό το αχανές τοπίο εμφανίζονται τα paper beasts, από πολύ μεγάλα μέχρι και σχετικά μικρά και αρχίζετε να τα ακολουθείτε/παρακολουθείτε προσπαθώντας πάντα να αλληλεπιδράσετε μαζί τους. Ένας μαγευτικός περίπατος ξεκινάει.

Το παιχνίδι ουσιαστικά είναι puzzle adventure που με εξαιρετικό τρόπο αφομοιώνει τους γρίφους στον λυρισμός. Σε κάθε πίστα πρέπει να σκεφτείτε κάποιο τρόπο για να προχωρήσετε είτε εσείς είτε η φύση του κόσμου παιχνιδιού. Άλλες φορές χρειάζεστε εσείς τη βοήθεια των χάρτινων φίλων σας προκειμένου να ανεβείτε σε ένα λόφο και να συνεχίσετε την πορεία σας. Κάποιες φορές, όμως, πρέπει να συνδράμετε ώστε το οικοσύστημα να μπορέσει να εξελιχθεί. Και τα δύο απαιτούν αρκετή παρατηρητικότητα και σκέψη από την πλευρά σας. Μπορεί ορισμένες πίστες να είναι πιο βατές και πιο ξεκάθαρες, υπάρχουν όμως μερικές που πραγματικά ξεπερνούν κάθε προσδοκία για τέτοιου είδους παιχνίδι. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να κάνετε διάφορα λάθη και συνεχόμενες προσπάθειες να βρείτε λύση. Στις περιπτώσεις αυτές η υπομονή είναι που ανταμείβει. Γιατί το Paper Beast θέλει να το παρατηρείτε και να το απολαμβάνετε με τους δικούς του ρυθμούς, ελαφρά νωχελικούς αλλά γαλήνιους. Αφεθείτε στην παρατήρηση, δοκιμάστε με υπομονή και επιμονή και θα ανταμειφθείτε.

Τα σύννεφα των αριθμών και γενικά οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν εντυπωσιάζουν.

Για την επίλυση των γρίφων χρειάζεται να αλληλεπιοδράσετε με τον κόσμο του παιχνιδιού. Κάθε ον έχει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά και εσείς πρέπει να τα χρησιμοποιήσετε κατάλληλα ώστε να πάτε παραπέρα. Υπάρχουν όντα, κάτι περίεργα σα φυτά-σφουγγαρίστρες, που απορροφούν ύλη από την μία τους πλευρά και τη βγάζουν από την άλλη. Υπάρχουν άλλα, σα χελώνες, που όταν έρχονται σε παραλήρημα χαράς βγάζουν χώμα από την πίσω τους πλευρά. Υπάρχουν όντα που τρώνε τα μικρότερα και άλλα που μαζεύονται γύρω από ένα δέντρο περιμένοντάς το να διανθίσει. Υπάρχουν, όμως, και ορυκτά υλικά που σας βοηθούν στην προσπάθειά σας – χαλαζίες που παγώνουν τα πάντα γύρω τους, κάτι σαν πέτρες που σας τηλεμεταφέρουν στο σημείο τους, ενώ τα πιο περίεργα είναι κάτι σαν πολύχρωμες πέτρες που κλωνοποιούν. Όλα αυτά ππρέπει να χρησιμοποιηθούν κατάλληλα από εσάς, ώστε να προχωρήσει ο κόσμος του παιχνιδιού.

Ο χειρισμός είναι εξαιρετικά πρωτότυπος και εύχρηστος, αλλά έχει και αδυναμίες. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε είτε το Dualshock, είτε τα PS Move. Με όποιο και να επιλέξετε, μπορείτε να τηλεμεταφέρεστε, αλλά και να αρπάζετε (σα να κρατάτε λάσο) σχεδόν όλα τα μικρά και μεσαίου μεγέθους όντα, να τα φέρνετε κοντά στο πρόσωπό σας για παρατήρηση ή να τα απομακρύνετε και να τα τοποθετείτε σε κάποιο άλλο σημείο της πίστας. Να σημειώσω εδώ, πως την τηλεμεταφορά την αποκτάτε ελάχιστα μετά την αρχή του παιχνιδιού. Στην αρχή το μόνο που μπορειτε να κάνετε είναι να αρπάζετε τα όντα και να τα παρατηρείτε από κοντά – που προσωπικά το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον από την οπτική της αλληλεπίδρασης και του παρατηρητή. Η πρώτη αδυναμία του χειρισμού έγκειται στο ότι ναι μεν το παιχνίδι υποστηρίζει PS Move και είναι αρκετά πιο άνετος ο χειρισμός με αυτά, δεν έχει όμως την διαδραστική εκείνη υλοποίηση άλλων τίτλων που προσφέρουν προέκταση των χεριών. Και στο συγκεκριμένο παιχνίδι είναι κρίμα, καθώς νιώθετε την ανάγκη να αγγίξετε τα πλάσματα που υπάρχουν γύρω σας και όχι απλά να τα παρατηρείτε. Η δεύτερη αδυναμία είναι στα comfort settings. Ενώ το κατανοώ πως πολύς κόσμος δεν έχει συνηθίσει το VR και νιώθει εύκολα ναυτία, ανήκω στην κατηγορία παικτών για τους οποίους πλέον το VR είναι δεύτερη φύση. Μπορώ να κάνω και κωλοτούμπες χωρίς να ζαλιστώ. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, θα ήθελα, όπως στην πλειοψηφία πλέον των παιχνιδιών, να έχω δυνατότητα για πλήρη περιστροφή κεφαλής και για κανονική κίνηση. Δυστυχώς εδώ μόνο το ελαφρύ setting της σπασμωδικής περιστροφής και της τηλεμεταφοράς είναι δυνατά.

Η τελετουργική μάζωξη γύρω από το δέντρο (της ζωής;) είναι μία λυρική πανδαισία.

Τα γραφικά είναι απολύτως ταιριαστά με τον τίτλο. Οι αχανείς έρημοι πραγματικά σας κάνουν να νιώθετε σα να βρίσκεστε στην μέση της Σαχάρας, ενώ οι κλιματικές συνθήκες εντυπωσιάζουν – ειδικά όταν γίνεται “χάσμα” και σπάνε τα big data σε αριθμούς δημιουργώντας μία περίεργα ελκυστική και απόκοσμη σκηνή. Την παράσταση όμως κλέβουν τα μοντέλα. Οι κινήσεις των paper beasts είναι ένα οπτικό αριστούργημα. Κάθε ένα ον ανάλογα με το είδος του έχει την δική του κινησιακή ομορφιά – αυτά που είναι σαν μικρά άλογα είναι ελαφριά και παρασύρονται από τον αέρα, τα καβούρια της άμμου τρεχουν πάνω σε αμμόλοφοους και τρύπες, ενώ η προσωπική μου απόλαυση είναι δυο όντα σαν σκούπες-πατσαβούρες. Εδώ δίνει ρέστα το παιχνίδι, καθώς νιώθετε ότι όντως παρακολουθείτε ένα ον φτιαγμένο από ένα σωρό λωρίδες χαρτί να σέρνεται στην άμμο ή το νερό. Οπτική απόλαυση. Το ελαφρύ αρνητικό των γραφικών είναι μία μικρή θολούρα και κυρίως ένα πιξέλιασμα στις κοντινές αποστάσεις. Μπορεί να είναι και εξεπίτηδες, αλλά προσωπικά θα ήθελα λίγο πιο καθαρά γραφικά. Ο ήχος επίσης ειναι εξαιρετικός. Η μουσική παρούσα μόνο όταν πρέπει, ενώ τα εφέ του αέρα και του γενικότερου κλίματος συμβάλλουν σημαντικά. Αλλά αυτό που μαγεύει είναι οι κραυγές και οι ιαχές των paper beasts. Άλλα μουγκανίζουν, άλλα κάνουν περίεργους μικροθορύβους, ενώ η ηχητική παρατήρηση αυτών εκπλήσσει ευχάριστα και κάνει αυτή την περιπέτεια να φαντάζει σαν ένα είδος ονειρικού σαφάρι.

Το Paper Beast δίχως αμφιβολία είναι μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του 2020. Ένα παιχνίδι που δυστυχώς δεν έχει πολυδιαφημιστεί και που πολλοί μπορεί να προσπεράσουν λόγω του εκκεντρικού του χαρακτήρα και της περίεργης περιγραφής του. Εάν όμως το προσπεράσετε θα χάσετε ένα από τα καλύτερα puzzle games του PS VR, έναν απαράμιλλης λυρικότητας κόσμο και ένα παιχνίδι με υπέροχη φαντασία και εξαιρετική υλοποίηση. Αν έχετε PS VR, το συστήνω ανεπιφύλακτα. Η τέχνη αξίζει να ανταμείβεται.

Ποιητικότητα και λυρισμός......συνδυασμένα με εξαιρετικό gameplayΗ κίνηση των paper beastsΜερικές θολούρες στα γραφικάΜόνο easy comfort setting διαθέσιμο για το VRΑπλοϊκή χρήση PS Move που δεν προσφέρει προέκταση των χεριώνΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS VRΑΝΑΠΤΥΞΗ:Pixel ReefΕΚΔΟΣΗ:Pixel Reef

Game20.gr, το Άσυλο των gamers