Return to Monkey Island review

Η δεκαετία του ‘90 ήταν η καλύτερη εποχή για τους adventure-άδες, με τη LucasArts να προσφέρει αξέχαστες εμπειρίες όπως τα Indiana Jones and the Fate of Atlantis, Sam and Max Hit the Road, The Dig, Full Throttle και άλλες. Δυστυχώς, με το τέλος του σερί κυκλοφοριών

της LucasArts ήρθε σιγά σιγά και η αλλαγή -προς παρακμή- των adventure όπως τα ξέραμε. Πλέον, κοιτάμε πίσω σε αυτήν τη δεκαετία με νοσταλγία, όχι μόνο επειδή μεγαλώσαμε, αλλά και επειδή τα σημερινά παιχνίδια δυσκολεύονται να προκαλέσουν τις ίδιες συγκινήσεις όπως τότε. Πέρασαν πάνω από 30 χρόνια από το ξεκίνημα της κλασικής point and click adventure σειράς Monkey Island, με ήρωα τον Guybrush Threepwood, έναν νέο που ήθελε να γίνει πειρατής. Δεκαετίες αργότερα, ο νέος αυτός έχει μεγαλώσει, έχει κάνει μια επιτυχημένη καριέρα, και έχει πλέον τη δική του οικογένεια, ακριβώς όπως και οι περισσότεροι προγραμματιστές που πήραν μέρος στη δημιουργία του. Αν και πιστεύαμε ότι η σειρά δεν είχε να προσφέρει κάτι καινούριο μετά το Tales of Monkey Island (2009), επιστρέφει αναπάντεχα για να μας διαψεύσει με το Return to Monkey Island.

To Return to Monkey Island διαδραματίζεται μετά τα γεγονότα του Monkey Island 2. Έχουν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που ο Guybrush τα έβαλε με τον άσπονδο εχθρό του, τον πειρατή-ζόμπι LeChuck. Η αγαπημένη του Elaine δεν είναι πια κυβερνήτης, οι παλιοί πειρατές «δεν είναι όπως παλιά», ακόμη και ο φίλος του ο Stan, γνωστός businessman, είναι στη φυλακή για «εγκλήματα που σχετίζονται με το μάρκετινγκ». Η ζωή του δείχνει να έχει τελματώσει, μέχρι τη στιγμή που μαθαίνει πως επιτέλους έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει το περίφημο μυστικό του Monkey Island. Αρκεί να βρει ένα καράβι, ένα πλήρωμα και όλα όσα χρειάζεται ένας αξιοσέβαστος πειρατής όπως εκείνος. Βέβαια, για κακή του τύχη, ο LeChuck αναζητά το μυστικό την ίδια ακριβώς στιγμή με εκείνον, οπότε τα πράγματα περιπλέκονται. Ποιο είναι, επιτέλους, αυτό το περίφημο μυστικό και πόσα πρέπει να περάσει ο Guybrush για να το μάθει; Ποιος θα το μάθει πρώτος; Αξίζει την ταλαιπωρία ή θα ήταν προτιμότερο να μην το μάθει ποτέ;

Το παιχνίδι χωρίζεται σε κεφάλαια και είναι μια ιστορία μέσα στην ιστορία, την οποία διηγείται ο Guybrush στο παιδί του. Ουσιαστικά, ο πρωταγωνιστής παρουσιάζει το παιχνίδι στη νέα γενιά παικτών, με τους παλαιότερους να «γνωρίζουν ήδη». Αν δεν έχετε παίξει κανένα από τα προηγούμενα της σειράς ή απλά έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που παίξατε τα προηγούμενα, ένα λεύκωμα με στατικές εικόνες και ζωηρές περιγραφές έρχεται για να σας μάθει ή θυμίσει τα βασικά μέρη της ιστορίας. Το χαρακτηριστικό χιούμορ, με τα λογοπαίγνια και τις ξαφνικές ατάκες, δεν λείπει ούτε αυτή τη φορά. Ο LeChuck είναι ένας εργοδότης ίσων ευκαιριών σε ένα μέρος που «ανέχεται ως επί το πλείστον ακόμη και ανθρώπους», επισκέπτεστε ένα παγωμένο νησί ονόματι Brr Muda, ενώ λέγεται πως το να βρεις καρχαρία στην πισίνα σου δεν είναι σύμπτωση. Για να μην αναφέρουμε την επαγγελματία κλειδαρά… Locke Smith.

Ο point and click χειρισμός αφήνει πίσω τον «παραδοσιακό» πίνακα με τα ρήματα (pick up, look at κτλ) των πρώτων παιχνιδιών, δίνοντας τη θέση του στη σύγχρονη επιλογή μεταξύ δεξιού και αριστερού κλικ. Με το ένα μελετάτε ένα αντικείμενο ή άτομο και με το άλλο αλληλοεπιδράτε μαζί του, ανάλογα την περίσταση. Εκεί που διαφέρει σε σχέση με άλλα παιχνίδια του είδους είναι ότι στη θέση του απλού ονόματος ενός αντικειμένου όταν σύρετε τον κέρσορα επάνω του, πολλές φορές εμφανίζεται ένα σχόλιο, μια άποψη, ερώτηση ή συνέχεια προηγούμενης συζήτησης. Έτσι, βλέπετε τη σκέψη του ήρωα απέναντι σε αυτό που κοιτάζει, παρά κάτι ακόμα που βρίσκεται εκεί για να αλληλοεπιδράσετε μαζί του. Αυτό είναι κάτι που θα θέλαμε να ξαναδούμε στο μέλλον. Σ

Σε αντίθεση με τα πρώτα παιχνίδια της σειράς, όλα όσα μπορείτε να εξετάσετε στο περιβάλλον εμφανίζονται με ένα πάτημα του tab, εξανεμίζοντας το πρόβλημα του pixel hunting (και παράλληλα μειώνοντας τον χρόνο παιχνιδιού). Επίσης, πατώντας ένα κουμπί μπορείτε να διαβάσετε τυχόν υπότιτλους που σας ξέφυγαν ή απλά να τους ξαναδιαβάσετε. Τρέχετε λίγο πιο γρήγορα με διπλό κλικ, κάτι το οποίο είναι χρήσιμο από περίπου τα μισά του παιχνιδιού και μετά, όπου καλύπτετε μεγάλες αποστάσεις. Από τα ασυνήθιστα του χειρισμού είναι το ότι πρέπει να πατήσετε το . (τελεία) για να προσπελάσετε μια γραμμή διαλόγου, αντί απλά να κάνετε ένα κλικ, και το ότι έχετε στη διάθεσή σας μόνο εννιά θέσεις αποθήκευσης της προόδου. Όσον αφορά τους γρίφους, το παιχνίδι έρχεται με δύο εκδοχές: casual και hard. Στην πρώτη, οι γρίφοι είναι λιγότεροι, ευκολότεροι, και σας επιτρέπουν να απολαύσετε την ιστορία χωρίς απαραίτητα να σας αρέσουν τα point and click. Η δεύτερη αποτελεί την κλασική περίπτωση ενός adventure (όπως λέει το ίδιο το παιχνίδι, «αυτή η έκδοση απευθύνεται στον επαγγελματία adventure gamer που τα θέλει όλα»).

Η λίστα με τα “To do” είναι μια χρήσιμη προσθήκη που βοηθάει να βρίσκετε όλα όσα χρειάζεστε με λογική σειρά. Υπάρχει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ποικιλία ως προς το τί πρέπει να κάνετε για να προχωρήσει η ιστορία, αν και κάποιες φορές πρέπει να επαναλάβετε κάτι ή να είστε λίγο γρήγοροι. Κάντε ό,τι περνάει από το χέρι σας για να κατηγορήσετε έναν φίλο, κερδίστε σε διαγωνισμούς μαθηματικών και ρεψίματος, διαβάστε το προσωπικό ημερολόγιο του κακού LeChuck, ανταλλάξτε ψάρια, φτιάξτε ένα διαλυμένο καράβι με ένα κλικ, και κρατήστε την αναπνοή σας κάτω από το νερό. Κατά τη διάρκεια των τουλάχιστον 10 ωρών που διαρκεί το παιχνίδι, φέρνετε εις πέρας δεκάδες «ανοησίες» αποστολές που στην πλειοψηφία τους προκαλούν γέλιο. Ο συνδυασμός των αντικειμένων μεταξύ τους είναι πολύ απλός, αφού το παιχνίδι δεν επιτρέπει τη δοκιμή λάθος αντικειμένων μεταξύ τους, γλιτώνοντάς σας χρόνο από άσκοπες δοκιμές και περιττά επαναλαμβανόμενα σχόλια. Ειδικά από ένα σημείο και μετά, κουβαλάτε τόσα πολλά αντικείμενα στο inventory που θα χρειαζόσασταν ώρες για να δοκιμάσετε τα πάντα μεταξύ τους.

Από την άλλη, λίγο μετά τα μισά του παιχνιδιού, έρχεστε αντιμέτωπος με αρκετό πέρα-δώθε από τοποθεσία σε τοποθεσία για να κάνετε μόνο ένα πράγμα. Πχ ταξιδεύετε σε ένα νησί, βλέπετε κάτι που δεν λειτουργεί μόνο του, επιστρέφετε στο προηγούμενο νησί για να πάρετε αυτό που χρειάζεστε και ύστερα ξαναπάτε στο αρχικό. Σε αυτές τις περιπτώσεις έπρεπε να υπήρχε -έστω προαιρετικά- δυνατότητα fast travel ή ακόμη και προσπέλασης ολόκληρου του ταξιδιού, αφού το να ξοδεύετε χρόνο απλά και μόνο πηγαίνοντας από το ένα μέρος στο άλλο για ένα αντικείμενο δεν είναι ούτε διασκεδαστικό ούτε κάποιο χαρακτηριστικό των κλασικών adventures που αναπολούμε με νοσταλγία. Εκτός αυτού, υπάρχει ένας πολύ μικρός αριθμός επαναλαμβανόμενων γρίφων που, αν και προφανώς προστέθηκαν ως αστείο, από ένα σημείο και μετά απλά γίνονται προβλέψιμοι. Στην πλειοψηφία τους, τα προβλήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο Guybrush λύνονται είτε με λογική είτε με υπομονή, όμως ακόμη κι αν «κολλήσετε» κάπου, το υπέροχο hint system λύνει τα χέρια. Χωρίς spoilers, μέσα από μια σειρά ερωταπαντήσεων, δίνει μόνο τις άκρως απαραίτητες πληροφορίες επάνω σε επιλεγμένα θέματα. Έτσι, είναι σχεδόν αδύνατον να αφήσετε το παιχνίδι στη μέση λόγω δυσκολίας (όπως γινόταν στα 90s, χωρίς γρήγορο ίντερνετ και walkthroughs).

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια του παιχνιδιού είναι οι σκόρπιες σε όλο τον κόσμο κάρτες με στοιχεία για διάφορα γεγονότα που αφορούν την ιστορία του παιχνιδιού. Η κάθε κάρτα δοκιμάζει τις γνώσεις σας με τη μορφή ερώτησης πολλαπλών απαντήσεων, όπως το πόσα λεπτά μπορεί να κρατήσει την αναπνοή του κάτω από το νερό ο Guybrush ή ποιο βιβλίο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του νησιού. Ακόμα κι αν κάνετε λάθος -που είναι σίγουρο ότι θα κάνετε πολλές φορές- οι κάρτες αυτές είναι προαιρετικές και επανεμφανίζονται διαρκώς.

Τα γραφικά αποτελούν το πιο αμφιλεγόμενο σκέλος του παιχνιδιού. Πρόκειται για στιλ γραφικών που είτε θα λατρέψετε, είτε απλά θα προσπαθήσετε να συνηθίσετε όσο παίζετε. Στη χειρότερη περίπτωση, απλά θα κοιτάζετε τα πολύχρωμα περιβάλλοντα και όλους τους χαρακτήρες, αποφεύγοντας να εστιάσετε τον πρωταγωνιστή, ο οποίος πιθανότατα είναι ο πιο ιδιαίτερα σχεδιασμένος από όλους. O Guybrush δεν μοιάζει τόσο με τον εαυτό του, δείχνει κουρασμένος, ταλαιπωρημένος και με αφύσικα μακρουλό πρόσωπο, ακόμα και όταν μεταμφιέζεται, σε αντίθεση με όλους τους άλλους χαρακτήρες που δείχνουν εναρμονισμένοι με το «κάτι διαφορετικό και φρέσκο» που ήθελαν να παρουσιάσουν οι προγραμματιστές. Προσπερνώντας το σημείο αυτό, τα «μεγάλα» γραφικά με το ξεχωριστό στυλ πολλές φορές γοητεύουν, ειδικά όταν βρίσκεστε σε γνώριμα μέρη, όπως το House of Mojo με τη Voodoo Lady, η εικονική φωτιά στο Melee Island ή το SCUMM bar (συντομογραφία του “Script Creation Utility for Maniac Mansion”, τη μηχανή της LucasArts για τα adventures της). Όλα αυτά φέρνουν αναμνήσεις πολλών ωρών που ίσως περάσατε πηγαίνοντας από το ένα μέρος στο άλλο χωρίς να έχετε βρει τη λύση του τελευταίου γρίφου. Ενδεχομένως η εξερεύνηση στο Melee Island να μην καταφέρνει να έχει τον ίδιο αντίκτυπο που είχε την πρώτη φορά δεκαετίες πριν, όμως μεταφέρει επαρκώς το παρελθόν και το κατάλληλο ύφος.

Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι παλιοί φίλοι, όπως ο Murray, το κρανίο που μιλάει, και η Voodoo Lady, αλλά κάνετε και νέες γνωριμίες που σας βοηθούν να ανακαλύψετε το πολυπόθητο μυστικό. Ο δαιμονικός πειρατής Flambe τρώει καυτερά για πλάκα, αφού το κεφάλι του έτσι κι αλλιώς έχει πιάσει φωτιά, ο δικαστής Planke υπηρετεί το δίκαιο, και ο πωλητής των πεντανόστιμων(;) scurvydogs (συνδυασμός χοτ ντογκ και του ψευδωνύμου που έδιναν στους ναυτικούς λόγω αβιταμίνωσης) αντιπαθεί τα παιδιά και αρνείται να δώσει δωρεάν φαγητό. Μια αναπάντεχη ευχάριστη προσθήκη είναι το zoom με full screen στα χέρια χαρακτήρων όταν δίνουν κάτι σημαντικό, πράγμα που θυμίζει καρτούν παλιάς σχολής και δίνει μια πρόσθετη ζωηράδα στο παιχνίδι. Από την άλλη, κάτι που ξενίζει είναι ο αριθμός των περιοχών που επισκέπτεστε με λίγα σημεία για αλληλεπίδραση. Κάποιες έχουν μόνο ένα άτομο να μιλήσετε ή ένα αντικείμενο για να πάρετε, ενώ άλλες δείχνουν άδειες ή σαν να υπάρχουν απλά για να συμπληρωθεί ένας προκαθορισμένος αριθμός περιοχών.

Στον τομέα του voice acting έχει γίνει εξαιρετική δουλειά, με τους περισσότερους ηθοποιούς να επιστρέφουν για να υποδυθούν τους ήρωές τους. Ο Dominic Armato είναι ξανά εδώ ως απολαυστικός Guybrush Threepwood όπως και η Alexandra Boyd ως Elaine. Ο LeChuck όμως δεν ακούγεται τόσο απειλητικός, αφού ο Jess Harnell αντικαθιστά τον Earl Boen, κάτι που αν είστε «παλιός» θα παρατηρήσετε αμέσως. Οι συνθέτες της σειράς επίσης επιστρέφουν. Γνώριμη και διακριτική μουσική σας συντροφεύει καθόλη την διάρκεια της περιπέτειας, πολλές φορές με διασκευές προηγούμενων κομματιών, με το κύριο μουσικό θέμα να συγκινεί καθώς πέφτουν οι τίτλοι.

Το Return to Monkey Island αναμφισβήτητα φτιάχνει την διάθεση με το χιούμορ και την ευχάριστη ατμόσφαιρά του. Σαν αυτοτελής δουλειά, είναι το άθροισμα όλων των προκατόχων του, μεταφέροντας νοσταλγία στους παλαιότερους παίκτες, που ήταν εκεί από την αρχή και προσφέροντας μια συνολική εμπειρία που θα εκτιμήσουν οι νεότεροι. «Κουνώντας το μαντήλι» στη χρυσή εποχή των adventure, αλλά παράλληλα αγκαλιάζοντας όλους όσοι το λάτρεψαν, το παιχνίδι επενδύει σε μεγάλο βαθμό στη νοσταλγία, με έμφαση στο ταξίδι αντί του προορισμού. Λόγω των πολλών αναφορών σε παλαιότερα γεγονότα που έζησαν οι ήρωες, πιθανότατα θα το απολαύσετε περισσότερο αν έχετε παίξει τα προηγούμενα Monkey Island, όμως αξίζει να ασχοληθείτε μαζί του ακόμα και ως ανεξάρτητη περιπέτεια.

Διασκεδαστικοί διάλογοιΕυχάριστη ατμόσφαιραΆριστο voice actingΥπέροχο hint systemΣχόλια μέσα στο interfaceΠολλές αναμνήσεις από τα παλιάΛογικοί γρίφοιΑρκετό πήγαινε-έλαΟ σχεδιασμός του GuybrushΟρισμένοι επαναλαμβανόμενοι γρίφοιΟι «άδειες» τοποθεσίεςΔεν προσθέτει κάτι στην ιστορία της σειράςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PC, SwitchΑΝΑΠΤΥΞΗ:Terrible ToyboxΕΚΔΟΣΗ:Devolver Digital

Game20.gr, το Άσυλο των gamers