Sonic Superstars review

Μια ακόμη χρονιά, ένα ακόμη παιχνίδι Sonic – και αυτή τη φορά δεν είναι κάποια επική περιπέτεια ανοιχοτύ κόσμου ή κάτι τέτοιο. Το Sonic Superstars αποτελεί επιστροφή στις 2D ρίζες του Sonic, ως (άλλη) μία προσπάθεια αναβίωσης των παλιών καλών εποχών του μπλε σκαντζόχοιρου. Τα καταφέρει ή τελικά ο Sonic τρώει τα μούτρα

του ξανά;

Ο Doctor Robotnik (όχι Eggman, αυτά είναι για τους νέος και άμαθους) αρχίζει κλασικά τα σχέδιά του για εκβιομηχάνηση, ρομποτοποίηση και όλα τα (γι αυτόν) ωραία. Μαζί του έχουμε τον Fang, ο οποίος είχε να εμφανιστεί από το Sonic Fighters, συν έναν καινούριο χαρακτήρα, την Trip the Sungazer, ένα μυστηριώδες πλάσμα που αν και είναι τέρμα ατσούμπαλο, έχει αρκετά ανθεκτική πανοπλία. Ο Sonic, ο Tails, ο Knuckles και η Amy ξεκινάνε το ταξίδι τους στα Northstar Islands για να ανακαλύψουν τι κάνει ο πανούργος δόκτορας και να σταματήσουν τα σχέδιά του.

Το Sonic Superstars είναι μια 2.5D περιπέτεια. Σε μερικούς ίσως φέρει τραυματικές μνήμες από το Sonic the Hedgehog 4: Episode 2, αλλά ευτυχώς αυτή η αίσθηση φεύγει γρήγορα. Αν υπάρχει ένα πράγμα που πετυχαίνει το παιχνίδι, αυτό είναι η γενικότερη αίσθηση που δίνει. Είναι πολύ πιο κοντά στα vibes των 16-bit Sonic, ενώ υλοποιεί πολύ καλύτερα τη φιλοσοφία της φυσικής του Sonic, με την αδράνεια και τη φόρα να παίζουν σημαντικό ρόλο στο gameplay, όπως παλιά. Αυτή τη φορά, το spin dash, το super peel out αλλά και το drop dash δεν στέλνουν τον Sonic και τους φίλους τους σε υπερηχητικές κουτρουβάλες στον πιο κοντινό γκρεμό ή εχθρούς. Οι πίστες σε ένα μεγάλο ποσοστό εκμεταλλεύονται το νέο «παλιό» σύστημα φυσικής, με μπόλικες ράμπες, λούπες, και άπειρα boost pads. Επίσης έχουν την λογική των πιστών του Sonic 3, με πολλαπλά μονοπάτια εντός τους, και με το πιο πάνω να είναι αυτό που χρειάζεται περισσότερη «μαεστρία», το μεσαίο που ακολουθούν οι περισσότεροι παίκτες και το κατώτερο που συνήθως έχει αρκετό νερό ή/και λάκκους.

Στις πίστες ανακαλύπτετε χρυσά νομίσματα, τα οποία είναι διαφορετικά από τα κλασικά δαχτυλίδια. Στην πραγματικότητα δεν έχουν άλλη χρήση πέρα από το να αγοράσετε πράγματα από το κατάστημα για να παραμετροποιήσετε τα online avatars (περισσότερα γι αυτό παρακάτω). Μέσα στις πίστες συναντάτε δύο ειδών special stages. Κάποια special stage σας επιτρέπουν να μαζέψετε περισσότερα χρυσά νομίσματα και είναι είναι στην ουσία μια έκδοση των πιστών που στριφογυρίζουν στο Sonic 1. Αυτή την φορά αποτελούνται από διαφορετικά επίπεδα, ενώ διαθέτουν και νέες προσθήκες όπως διακόπτες που αλλάζουν το σχήμα της πίστας εισάγοντας ένα στοιχείο πάζλ. Φυσικά, υπάρχουν πολλοί παίκτες που δεν αντέχουν αυτές τις πίστες, λόγω της μόνιμης κίνησης και η αλήθεια είναι πως δεν είναι και ότι πιο ενδιαφέρον υπάρχει στο παιχνίδι. Τα άλλου είδους special stages είναι αυτά όπου παίρνετε τα chaos emeralds. Μέσα στις πίστες, αν πάρετε τον χρόνο να τις εξερευνήσετε, βρίσκετε τεράστια δαχτυλίδια τα οποία είναι στην πραγματικότητα portals που σας μεταφέρουν στα special stages.

Για να πάρετε τα chaos emeralds πρέπει να χρησιμοποιήσετε έναν μηχανισμό που μοιάζει πολύ με το homing attack των 3D Sonic, αλλά αντί για επίθεση, κάνετε swing σαν τον ταρζάν στην ζούγκλα. Ο σκοπός είναι να φτάσετε το ποθητό κρύσταλλο που κόβει βόλτες μέσα σε έναν χαμό, μέσα στον χρόνο που σας δίνεται. Το εν λόγω χρονικό περιθώριο είναι συνδεδεμένο με τα δακτυλίδια. Όταν πέφτετε πάνω σε εμπόδια χάνετε χρόνο, ενώ όταν μαζεύετε δακτυλίδια τότε αποκτάτε επιπλέον δευτερόλεπτα στο χρονόμετρό σας. Η πίστα τελειώνει όταν τελειώσει ο χρόνος, αν πέσετε στην άβυσσο και, φυσικά, αν αποκτήσετε το chaos emerald. Ευτυχώς ή δυστυχώς, κάθε πίστα έχει μόνο ένα μεγάλο δακτυλίδι και ένα ξεχωριστό chaos emerald, που σημαίνει πως αν τα θέλετε όλα, πρέπει να εξερευνήσετε τις πίστες και να πετύχετε (όσο μπορείτε) εντός των special stages.

Ταυτόχρονα, τα chaos emeralds, πέρα από την δυνατότητα να μεταμορφώνεστε σε Super Sonic μόλις τα μαζέψετε όλα, δίνουν στον χαρακτήρα σας μια έξτρα δυνατότητα που μπορεί να την χρησιμοποιήσει μια φορά σε κάθε πίστα. Από την κλήση δεκάδων avatars, μέχρι μία που μοιάζει με το homing attack, οι δυνάμεις είναι διαφορετικές μεταξύ τους και μπορούν να χρησιμοποιηθούν με πολλούς τρόπους. Όλα αυτά, αν τις αποκτήσετε και αν θυμηθείτε να τις χρησιμοποιήσετε. Το παιχνίδι έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς τις δυνάμεις των chaos emeralds. Οι χαρακτήρες μεταξύ τους έχουν τις αναμενόμενες διαφορές (ο Tails πετάει, ο Knuckles σκαρφαλώνει και η Amy έχει το pico-pico hammer) και έχουν πρόσβαση σε διαφορετικά μέρη χάρη σε αυτές τους τις ικανότητες, αλλά πέρα από τα boss fights, κατά την διάρκεια της πίστας είναι πάρα πολύ εύκολο να ξεχαστούν.

Μιλώντας για boss fights, αυτά είναι η μεγαλύτερη ίσως αδυναμία του παιχνιδιού. Αντιμετωπίζετε ίσως τα πιο βαρετά boss που έχουν υπάρξει σε παιχνίδι Sonic. Ορισμένες μάχες έχουν αρκετά καλές ιδέες, αλλά τις περισσότερες φορές περιμένετε να ολοκληρωθεί κάποιο μοτίβο επίθεσης για να καταφέρετε να αποφέρετε ένα χτύπημα. Ο λόγος που θυμάστε να χρησιμοποιήσετε τις δυνάμεις εδώ, δεν είναι η δυσκολία των boss, αλλά η γενικότερη καταστροφή που κάνουν στον ρυθμό του παιχνιδιού χωρίς να είναι πραγματικά δύσκολα. Ο εν λόγω σχεδιασμός των boss μάλλον οφείλεται στο local multiplayer, ώστε να μην σκάνε όλοι οι παίκτες μαζί για να τα λιανίσουν σε δευτερόλεπτα. Μέχρι τέσσερις μπορούν να παίξουν στις πίστες παρέα. Το βασικό πρόβλημα με αυτό είναι πως λόγω της φύσης των χαρακτήρων να τρέχουν σαν παλαβοί, αρκετά συχνά βλέπετε τους συμπαίκτες σας να χάνονται στο υπερπέραν. Κάτι που είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό και λίγο απογοητευτικό, αφού όλες οι διαφημίσεις του παιχνιδιού είχαν να κάνουν με το multiplayer! Το δεύτερο πρόβλημα του τίτλου είναι ο γενικός ρυθμός. Η κάθε τοποθεσία, ή “zone”, δεν έχει τον ίδιο αριθμό πιστών. Κάποιες έχουν λιγότερες αλλά με μεγαλύτερη διάρκεια, ενώ άλλες περισσότερες αλλά μικρότερες πίστες. Συχνά αναρωτιέστε πότε τελειώνει μια μεγάλη πίστα ή γιατί τελείωσε τόσο γρήγορα ένας ολόκληρος κόσμος. Υπάρχουν μάλιστα πίστες όπου παίζετε με συγκεκριμένο χαρακτήρα, κάτι όχι απαραίτητα κακό, αλλά είναι κάπως περίεργο να αφαιρείται η δυνατότητα επιλογής ξαφνικά.

Φυσικά, πρέπει να αναφέρουμε το online battle mode, στο οποίο οι παίκτες παίζουν ως ρομποτάκια, τα οποία μπορούν να παραμετροποιήσουν αγοράζοντας διακοσμητικά, όπλα και δυνατότητες από το κατάστημα με χρυσά νομίσματα. Το συγκεκριμένο mode υποστηρίζει και split-screen, αλλά είναι πολύ πιο απολαυστικό online, αφού είναι πιο εύκολο να δείτε τί συμβαίνει στην πίστα. Σε κάθε αγώνα οι παίκτες περνάνε από δοκιμασίες. Το Zap Scrap σας πετάει σε μια μικρή πίστα και σας βάζει πχ να κάνετε ζημιά στους άλλους παίκτες με ηλεκτρικά πυρά, στον κλασικό αγώνα δρόμου που θυμίζει Sonic Rivals ή το competition mode του Sonic 3, στο survival όπου πρέπει να επιβιώσετε από ένα μπαράζ πυρών χωρίς να πέσετε στο κενό, και στο Star Snatcher όπου πρέπει να μαζέψετε τα περισσότερα αστέρια. Στο τέλος κάθε πίστας βγαίνει ο νικητής.

Από πλευράς παρουσίασης, το παιχνίδι αφήνει καλές εντυπώσεις. Σε γενικές γραμμές λίγα παιχνίδια Sonic μπορούν να χαρακτηριστούν άσχημα, αν και όταν η σειρά προσπαθεί να πάει τον τόνο σε κάτι λίγο πιο «ώριμο» (που ποτέ δεν το καταφέρνει) συνήθως το αποτέλεσμα είναι κάπως μουντό. Το Sonic Superstars όμως είναι γεμάτο χρώμα και animation. Ο βασικός του πυλώνας είναι το ότι φέρνει πίσω την αισθητική των παλιών παιχνιδιών, χωρίς όμως να τα κάνει ξεπατικοτούρα όπως έκανε το Sonic Generations. Έτσι, διαθέτει ολοκαίνουριες πίστες με νέες θεματικές, οι οποίες είναι τέρμα πολύχρωμες. Μάλιστα, μερικά από τα θέματα που υπήρχαν σε προηγούμενους τίτλους αυτή τη φορά έχουν κάποιες τσαχπινιές, πχ (στο καζίνο εμπεριέχεται το concept του στοιχειωμένου σπιτιού. Το περιβάλλον είναι γεμάτο λεπτομέρεια, με αρκετά πράγματα να συμβαίνουν στο παρασκήνιο. Βλέπετε πχ την Amy ή τον Tails να κάνουν νέες φιλίες. Γενικά, βρίσκετε τους άλλους χαρακτήρες να κάνουν τα δικά τους, κάτι που δίνει την αίσθηση πως αυτή η περιπέτεια δεν είναι μοναχική, ακόμα και αν παίζετε solo. Υπάρχουν πολύ ωραίες λεπτομέρειες παντού, όπως το γεγονός πως τα αφτιά και τα καρφιά του Sonic κουνιούναι με τον αέρα όταν βρίσκεται σε πλατφόρμες που κινούνται με μεγάλη ταχύτητα. Τα μοντέλα είναι εκφραστικότατα, δεδομένου πως η ιστορία δεν περιέχει οτιδήποτε λεκτικό, οπότε οι χαρακτήρες εκφράζονται μέσα από τις κινήσεις, τα πρόσωπα, αλλά και τα καμώματά τους (ειδικά ο Fang που είναι πεισματάρης και γκρινιάρης).

Ως προς τον ήχο, ο Tee Lopes επιστρέφει στο ρόλο του συνθέτη από το Sonic Mania. Σίγουρα όμως δεν είναι η καλύτερή του δουλειά, με την έννοια πως δύσκολα ξεπερνάει κάτι την απίστευτη μουσική επένδυση του Sonic Mania. Μερικά κομμάτια είναι αρκετά καλά, ενώ άλλα είναι μάλλον αδιάφορα. Πού και πού έρχεται κι αυτό το ψεύτικο soundfont του Mega Drive που από κάποια στιγμή και μετά απλά βαρεθήκαμε να ακούμε.

Το Sonic Superstars δεν είναι τέλειο, αλλά αποτελεί μια ποιοτική επιστροφή στις 2D ρίζες του Sonic, αναγνωρίζοντας τί έκανε τα παλιά παιχνίδια τόσο διαχρονικά. Δυστυχώς ο σκαντζόχοιρος κρίνεται στις λεπτομέρειες και θέματα όπως τα κάτω του μετρίου boss και οι ειδικές δυνάμεις των chaos emeralds που σχεδόν ξεχνιούνται στο gameplay, το κρατάνε πίσω. Πάντως, αν είστε φαν των παιχνιδιών Sonic, σίγουρα θα περάσετε καλά με το Sonic Superstars.

Σωστό, κλασικό gameplayΠολύχρωμο, λεπτομερές και ευφάνταστοΠίστες με νέα θέματα και σχεδιασμόΔιασκεδαστικό online battle modeΟι ειδικές δυνατότητες που δίνουν τα chaos emeralds......οι οποίες δεν κάνουν ιδιαίτερη διαφορά στις πίστεςΒαρετά και υπερβολικά μακροσκελή boss fightsΠερίεργη ανισορροπία στον αριθμό πιστών των κόσμωνΚάποια προβλήματα στο local multiplayerΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, Xbox Series X/S, PS4, Xbox One, Switch, PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:SegaΕΚΔΟΣΗ:SegaΔΙΑΘΕΣΗ:Zegetron

Game20.gr, το Άσυλο των gamers