Spec Ops: The Line Review

Τι ελπίδες μπορεί να έχει ένα κατά τα φαινόμενα συνηθισμένο στρατιωτικό 3rd-person shooter σε μια “νεκρή” περίοδο και μια κορεσμένη αγορά; Πόσα τέτοια παιχνίδια αντέχετε να παίξετε ακόμα; Πριν σκεφτείτε να… εγκαταλείψετε, καλό είναι να τσεκάρετε το Spec Ops: The Line. H αλήθεια είναι πως δεν είχα ιδιαίτερες ελπίδες και προσδοκίες για τον συγκεκριμένο τίτλο. Από την μία αυτά που γράφω παραπάνω, και από την άλλη το όνομα στιγματισμένο όνομα “Spec Ops”, τουλάχιστον για όσους είχαν

την ατυχία να γνωρίσουν τα μετριότατα παιχνίδια του PS1. Θα έπρεπε η 2Κ να επιλέξει διαφορετικό όνομα, αφού το νέο παιχνίδι δεν έχει σχέση με τα προηγούμενα. Κατά τ’ άλλα, το Spec Ops: The Line είναι μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς.

Το δυνατότερο σημείο του Spec Ops: The Line είναι κάτι στο οποίο αποτυγχάνουν συνήθως τέτοιου είδους παιχνίδια: η ιστορία. Η δράση διαδραματίζεται στο πάλαι ποτέ κραταιό Ντουμπάι, το οποίο, όντας χτισμένο στην έρημο, έχει καταστραφεί ολοσχερώς από βιβλικές αμμοθύελες. Στις αποτυχημένες προσπάθειες εκκένωσης συμμετείχε εθελοντικά το 33ο τάγμα του αμερικάνικου στρατού που επέστρεφε από το Αφγανιστάν. Οι στρατιώτες αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το Ντουμπάι και τους κατοίκους του όπως ήταν η διαταγή, και αντ’ αυτού επέλεξαν να μείνουν, θέτοντας την πόλη υπό κατοχή. Λόγω των καιρικών συνθηκών, το Ντουμπάι αποκόπηκε εντελώς από τον υπόλοιπο κόσμο και όλοι υπέθεταν ότι δεν επέζησε κανείς από την καταστροφή. Όμως κάποιους μήνες μετά, ανακαλύπτεται ένα σημείο ζωής και συγκεκριμένα ένα ηχογραφημένο ραδιοφωνικό μήνυμα του επικεφαλής του αμερικάνικου τάγματος. Εσείς αναλαμβάνετε τον ρόλο του Captain Martin Walker, ο οποίος ηγείται μιας τριμελούς αναγνωριστικής ομάδας της Delta Force του αμερικάνικου στρατού, με αποστολή να διαπιστώσει αν όντως υπάρχουν επιζώντες στο Ντουμπάι. Οι τρεις άνδρες δεν έχουν τι ιδέα τι κόλαση τους περιμένει.

Σεναριακά το Spec Ops: The Line ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό. Δεν είναι μόνο η ασυνήθιστη τοποθεσία όπου διαδραματίζεται η δράση, αλλά κυρίως το τί γίνεται εκεί. Οι εχθροί που αντιμετωπίζετε στο παιχνίδι δεν είναι Άραβες, τρομοκράτες, αντάρτες κλπ. Είναι τρελαμένοι Αμερικάνοι στρατιώτες, μέλη του καταραμένου 33ου τάγματος, των οποίων το σπίτι πλέον είναι το κατεστραμμένο Ντουμπάι. Η ιστορία του παιχνιδιού γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα καθώς προχωράτε και ανακαλύπτετε τί συμβαίνει στην πόλη. Υπάρχουν αρκετές ανατροπές, με αποκορύφωμα αυτή στο τέλος, η οποία σίγουρα θα σας εκπλήξει. Εξαιρετική είναι και η εξέλιξη των χαρακτήρων – όχι μόνο του πρωταγωνιστή, αλλά και των δύο συντρόφων του. Οι απίστευτες κτηνωδίες που συναντούν στο Ντουμπάι τους αλλάζουν για πάντα. Δεν αποκλείεται να κάνουν το ίδιο και σε εσάς, καθώς το παιχνίδι έχει ορισμένες πολύ βίαιες, σοκαριστικές σκηνές. Προσωπικά, πάντως, για πρώτη φορά σε video game ένιωσα πραγματικά άσχημα για κάτι που έκανα. Μόλις φτάσετε κι εσείς στο εν λόγω σημείο θα καταλάβετε αμέσως σε τι αναφέρομαι. Μάλιστα το παιχνίδι έχει και μια δόση ελευθερίας ή τέλο