Tony Hawk’s Pro Skater HD Review

Σοβαρά τώρα. Πείτε μου ποιος δεν έχει παίξει Tony Hawk στο PS1. Έστω για μια φορά σε φίλο ή σε demo από το γνωστό περιοδικό. Ήταν (και είναι) ένα must-have σούπερ κλασικό skateboarding game, που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην τιτανομέγιστη εποχή των 32-bit. Τα χρόνια πέρασαν, άρχισαν να βγαίνουν ετήσια αμέτρητα sequels και κάπου εκεί η σειρά άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα.

Η ιστορία λίγο-πολύ είναι γνωστή σε όλους μας. Τώρα πλέον αν κάποιος θέλει να παίξει ένα σωστό παιχνίδι skateboarding πρέπει να στραφεί στα SKATE και SKATE 2 της ΕΑ. Όμως τίποτα δεν κουβαλάει τόση αγάπη και μεράκι όσο το παλιό κλασικό Tony Hawk και γι αυτό η HD επανέκδοσή του ήταν αναμενόμενη. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Το πρόβλημα με το Tony Hawk’s Pro Skater HD είναι ότι προσφέρει την παλιά εμπειρία χωρίς τη μαγεία που θυμόμαστε να την διέπει. Ναι, θα δείτε τις παλιές πίστες σε HD αλλά υπάρχουν πολλά που δυστυχώς λείπουν από αυτό το νοσταλγικό HD port. Το gameplay όμως παραμένει το θυμόμαστε. Πατάμε το A για να είμαστε έτοιμοι για άλμα, πάμε σε ράμπες και εκτελούμε άλματα όπου πατάμε μανιωδώς τα διάφορα κουμπιά και για να προσγειωθεί ο χαρακτήρας χωρίς να φάει τα μούτρα του, αρκεί να τον έχουμε γυρίσει οριζόντια προς την τροχιά του. Το απίθανο grinding είναι κι αυτό εδώ, όπως και τα υπερβολικά μεγάλα άλματα που καμμία ανθρώπινη ύπαρξη δεν θα μπορούσε να κάνει χωρίς να αποκτήσει μόνιμα τραύματα στο μυοσκελετικό σύστημα. Ε, είπαμε, η μαγεία των video games, των βιβλίων, των ταινιών και της σάτιρας είναι η υπερβολή. Σωστά;

Τα υπόλοιπα ωραία της συνταγής, λείπουν. Οι χάρτες είναι μόνο επτά και από τα δύο πρώτα Tony Hawk καθώς και το local split-screen έχει κάνει φτερά. Τα physics είναι εντελώς διαφορετικά σε σχέση με τα παλιά Tony Hawk και δυστυχώς όχι προς το καλύτερο. Το παιχνίδι είναι αρκετά πιο αργό, με τεράστια recovery times όταν πέφτετε και θα βρεθείτε να τρώτε τα μούτρα σας χωρίς λόγο. Τα grinds και τα combos είναι αρκετά πιο δύσκολα και πολλές φορές θα βρεθείτε αντιμέτωποι με τα τεράστια glitches που σας στέλνουν πετώντας προς το ταβάνι μετά από μία… τούμπα. Γενικά το παιχνίδι υποφέρει και από τις περίεργες αποφάσεις της Robomondo για το τί αλλάζει και τί όχι. Τα αντικείμενα που πρέπει να μαζέψετε (τα γράμματα S-K-A-T-E, τα διάφορα κρυμμένα DVD που παλιά ήταν βιντεοκασέτες, κλπ) εμφανίζονται στο χάρτη. Δεν υπάρχει λίστα για τις κινήσεις, ούτε επιλογή να φτιάξετε την δική σας tracklist από την μουσική του παιχνιδιού. Πολλές τέτοιες μικρές περίεργες επιλογές κάνουν το παιχνίδι να είναι το ανάλογο μιας τσίχλας που μασήθηκε τόσο που έχει χάσει τη γεύση της.

Είναι πιο μπλέ και από το λογότυπο της Sega.

Οι πίστες, πέραν του ότι είναι ελάχιστες, είναι και οι μικρότερες από τα δύο πρώτα Tony Hawk. Για να τις ξεκλειδώσετε πρέπει να ολοκληρώσετε κάποιον αριθμό από τα objectives που σας δίνονται μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο. Δηλαδή να κάνετε συγκεκριμένα πράγματα όπως να μαζέψετε τα προαναφερθέ