Zelda: Link’s Awakening review

Υπάρχουν παιχνίδια που έχεις συνδέσει με πόνο και παιχνίδια που έχεις συνδέσει με χαρούμενες καταστάσεις. Είναι γενικό φαινόμενο για όσους μεγαλώσαμε στην εποχή που η ηλεκτρονική διασκέδαση ξεκίνησε να γίνεται κομμάτι της ζωής μας. Αυτή είναι η σχέση μου με το The Legend of Zelda: Link’s Awakening. Το έπαιξα σε

μια φάση που ήμουν στο νοσοκομείο με αρκετά βαριά πνευμονία, μόλις εννιά χρονών τότε. Θυμάμαι ότι το παιδί στο διπλανό κρεβάτι είχε κι αυτό ένα Game Boy, γιατί άκουγα να παίζει. Θυμάμαι μόλις είχα ολοκληρώσει το Mystic Quest (γνωστό και ως Final Fantasy Adventure) και βαριόμουν θανάσιμα. Τότε μας ήρθε η ιδέα να ανταλλάξουμε κασέτες γιατί αυτός μόλις είχε βγάλει το Link’s Awakening. Μέχρι να βγούμε από το νοσοκομείο, είχαμε ρουφήξει αχόρταγα τις ασπρόμαυρες περιπέτειες που μας προσέφερε το αξέχαστο φορητό της Nintendo. Ήμασταν και οι δύο καθηλωμένοι στα κρεβάτια μας για αρκετές ημέρες. Δεν θυμάμαι το όνομα του παιδιού, ούτε την φωνή του. Θυμάμαι όμως ότι το Link’s Awakening μου έδωσε μια διέξοδο σε κάτι που το παιδικό μυαλό μου το έκανε τεράστιο. Γι αυτό και το συγκεκριμένο παιχνίδι καταλαμβάνει μια θέση στην καρδιά μου, όντας άρρηκτα συνδεδεμένο με την παιδική μου ηλικία.

Το remake του Zelda: Link's Awakening έρχεται να μου (μας) θυμίσει επίσης ότι το παιχνίδι είναι μια ανεξάρτητη περιπέτεια με τον δικό της ξεχωριστό κόσμο. Δεν υπάρχει Zelda, δεν υπάρχει Hyrule. Το Koholint Island είναι ένα νησί στην μέση του πουθενά. Αυτό είναι άμεσα ανάλογο με το γεγονός ότι το Game Boy ήταν μια φορητή κονσόλα και δεν συνδεόταν σε οποιοδήποτε άλλο μέσο. Είχε την δική του λογική και τους δικούς του κόσμους να προσφέρει. Ίσως γι αυτό το remake βγήκε ταυτόχρονα με το μικρό αδερφάκι του Switch, το Switch Lite, το οποίο κόβει τον δεσμό με την τηλεόραση και είναι από μόνο του ένα “νησί”. Μια φορητή κονσόλα που από μόνη της είναι μια αυτοτελής μονάδα.

Είστε μαζί μου μέχρι εδώ; Υπέροχα. Ας προχωρήσουμε με το review. Αν πρέπει να τοποθετήσουμε το Link’s Awakening κάπου στο ταλαίπωρο timeline της σειράς Zelda, ας πούμε ότι είναι μετά το A Link to the Past, αλλά πριν το Oracle of Seasons/Ages. O Link βρίσκεται στην μέση μιας φουσκοθαλασσιάς και μετά από μια κατραπακιά από κεραυνό, ξεβράζεται στο Koholint Island. Ένα μικρό νησί γεμάτο μυστικά. Για να μπορέσει να φύγει από εκεί πρέπει να ξυπνήσει το Wind Fish, που κοιμάται μέσα σε ένα τεράστιο αυγό στην κορυφή του βουνού που βρίσκεται στην μέση του νησιού. Για να γίνει αυτό, πρέπει να μαζέψετε τα οκτώ μουσικά όργανα των Σειρήνων, που προφανώς βρίσκονται σε οκτώ διαφορετικά dungeons. Κομμάτια lore δεξιά και αριστερά στο νησί εμπλουτίζουν την απλή, αλλά περίεργη ιστορία του παιχνιδιού. Ακόμα και το να φτάσετε στα dungeons είναι από μόνο του ένα παζλ που πρέπει να λύσετε με υπομονή. Βέβαια, για να είμαι δίκαιος και να αφήσω τα γυαλιά της νοσταλγίας στην άκρη, πρέπει να αναφέρω ότι τα dungeons δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Ο σχεδιασμός τους είναι αρκετά πιο απλός από τα συνηθισμένα Zelda και λύνονται σχετικά πιο εύκολα. Γενικά, μην περιμένετε πολύ μεγάλη προσοχή.

Για μικρό νησί, φαίνεται να έχει πολλά διαφορετικά κλίματα...

Εδώ έρχονται τα νέα χαρακτηριστικά του remake να γεμίσουν τα κενά που αναπόφευκτα έχει το παιχνίδι, που ας μην ξεχνάμε ότι είναι ένα Zelda “παλιάς κοπής” και μάλιστα φορητής κονσόλας. Η πρώτη προσθήκη είναι η δυνατότητα να save οπουδήποτε στον χάρτη. Στα dungeons δυστυχώς κάνετε save μόνο στην αρχή τους, αλλά τα περισσότερα πράγματα που κάνετε σε αυτά όπως οι λυμένοι γρίφοι, τα ηττημένα mini-boss και τα αντικείμενα, παραμένουν. Έπειτα έχουμε την διαχείριση αντικειμένων που είναι πολύ καλύτερη. Το power bracelet και τα pegasus boots λειτουργούν αυτόματα με το A και το L χωρίς να χρειάζεται να τα θέσετε κουμπιά. Μόνο το X και το Y μένουν για να επιλέξετε τα αντικείμενα που θέλετε να χρησιμοποιήσετε, αλλά πέρα από το feather που σας δίνει την δυνατότητα να κάνετε άλμα, τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται πιο συχνά έχουν πλέον το δικό τους, ξεχωριστό κουμπί. Αυτό κάνει το παιχνίδι απείρως πιο ευχάριστο, αφού δεν χρειάζεται να είστε όλη την ώρα σε ένα μενού για να αλλάζετε τα αντικείμενα χάνοντας τον ρυθμό. Επίσης ο κόσμος πλέον δεν κινείται οθόνη-οθόνη, αλλά η κάμερα ακολουθεί τον χαρακτήρα από περιοχή σε περιοχή. Αυτό κάνει το νησί να δείχνει ενιαίο και πιο πειστικό.

Τα mini-games που βρίσκονται στον κόσμο είναι ίδια με τα αρχικά. Το ψάρεμα πλέον είναι μια πιο βαθιά και ωραία εμπειρία, ενώ μπορείτε να πάρετε άδεια μπουκάλια για να βάλετε νεράιδες. Το παιχνίδι με την “δαγκάνα” (έτσι το έλεγα μικρός, μην με βαράτε) έχει περισσότερα αντικείμενα. Μπορείτε να πάρετε το yoshi doll, αλλά και άλλες φιγούρες και να τις στολίσετε σε βάσεις μέσα στα σπίτια του χωριού, σε εντελώς διαφορετικά side-quests. Ταυτόχρονα, και στα δύο mini-games μπορείτε να πάρετε heart pieces για να αυξήσετε το μέγιστο HP του Link. Τα boss έχουν υποστεί αλλαγές που ήταν απαραίτητες, όπως περισσότερη οπτική λεπτομέρεια ως προς το πότε κάνετε ζημιά, αλλά και περισσότερη επιθετικότητα, αφού ο Link είναι πολύ πιο εύκολος στον χειρισμό του.

Κοίτα αυτήν την φάτσα. Είναι η φάτσα της επιτυχίας.

Φυσικά, αν το παιχνίδι σας φαίνεται εύκολο -που μεταξύ μας, είναι- υπάρχει το hero mode αν θέλετε να δοκιμάσετε το ταλέντο σας. Στο hero mode οι εχθροί κάνουν διπλή φθορά, δεν πέφτουν καρδιές από εχθρούς ή νεράιδες από τα mini-boss και μπορείτε να γιατρευτείτε μόνο αν πετύχετε κάποιο δωμάτιο με προϋπάρχουσες νεράιδες, αν πάτε σε κάποιο fairy fountain ή αν πάρετε γιατροσόφι από την Crazy Stacy. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Dampe και την καλύβα του, στην οποία μπορείτε να φτιάξετε τα δικά σας dungeons, χρησιμοποιώντας δωμάτια από αυτά όπου έχετε ήδη βρεθεί. Δείτε το σαν ένα φτωχό και περιορισμένο Mario Maker για Zelda, καθώς δεν μπορείτε να αλλάξετε τα περιεχόμενα των δωματίων αυτών καθαυτών. Μεγάλο κρίμα είναι ότι μπορείτε να μοιραστείτε αυτά τα dungeons με φίλους μόνο με τη χρήση amiibo. Άλλες μικρές προσθήκες όπως περισσότερα warp points στον χάρτη, autosave και καλύτερο collision επίσης κάνουν θετική διαφορά.

Ως συνήθως στα remake, έτσι και σε αυτό ο πιο βελτιωμένος τομέας είναι ο οπτικοακουστικός. Ο κόσμος του παιχνιδιού έχει σχεδιαστέι από την αρχή, με νέα αισθητική. Πλέον όλο το παιχνίδι είναι φτιαγμένο σα να έχει στήσει κάποιος μια τεράστια μακέτα με γλυκούλικα πλαστικά κουκλάκια. Ακόμα και το εφέ του tilt-shift που θολώνει τις άκρες της οθόνης ενδυναμώνει την αίσθηση ότι η δράση διαδραματίζεται σε μια μινιατούρα. Παρόλο που κάποιοι μπορεί να ξενιστείτε από αυτήν την απεικόνιση, η αλήθεια είναι ότι είναι τόσο συνεπής, που μετά από λίγο αντιλαμβάνεστε γιατί πραγματικά αποτελεί μια τέλεια ιδέα για τη στιλάτη ανανέωση ενός κλασικού 2D Zelda. Και αυτή η συνέπεια βρίσκεται παντού. Από την διαχείριση του φωτός που δημιουργεί τις ανάλογες αντανακλάσεις δίνοντας στην ουσία την αίσθηση του γυαλιστερού πλαστικού, τον σχεδιασμό των εχθρών, μέχρι και τον τρόπο που τα πάντα κινούνται. Ταυτόχρονα, η προσοχή στη λεπτομέρεια σε κάθε σημείο του παιχνιδιού, όπως τα εσωτερικά σπιτιών και των dungeons, είναι τεράστια και ταυτόχρονα δεν χαλάει τη συνοχή του οπτικού στιλ. Προσθέστε και τα υπέροχα εφέ νερού και φωτιάς και το αποτέλεσμα είναι ένα παιχνίδι χάρμα οφθαλμών, το οποίο θα παραμείνει όμορφο διαχρονικά, αφού στηρίζεται περισσότερο στο στιλ παρά στην αληθοφάνεια.

Δυστυχώς όμως όλο αυτό έρχεται με ένα μεγάλο κόστος: το frame rate. Ανάμεσα από τις περιοχές του χάρτη, αλλά και στο Goponga Swamp, το frame rate πέφτει από 60 στα 30. Μπορεί να μην κάνει το παιχνίδι εντελώς unplayable, αλλά ταυτόχρονα η αλλαγή είναι αρκετά εμφανής και χαλάει τη συνολική εικόνα.

Ο Link κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει να ξυπνάει σε ξένα σπίτια.

Η μουσική έχει δεχτεί επίσης την προσοχή που της αρμόζει. Χρησιμοποιούνται κλαρινέτα, μελόντικες, βιολιά και άλλα όργανα για να δέσουν με τη χαριτωμένη αισθητική του παιχνιδιού. Μερικές φορές η μουσική είναι πλήρως ορχηστρική, άλλοτε έχει μέσα samples από ήχους του Game Boy και άλλες φορές παίρνει εντελώς άλλη κατεύθυνση όπως στο Animal Village όπου είναι φτιαγμένη από... νιαουρίσματα και γαυγίσματα. Συνολικά ο ήχος του παιχνιδιού είναι εξίσου προσεγμένος, με στιλ που τον κάνει επίσης διαχρονικό και δεμένο με τα γραφικά.

Το The Legend of Zelda: Link’s Awakening είναι ο ορισμός του σωστού remake και παραδίδει μαθήματα για το πώς ανανεώνεις εξ ολοκλήρου ένα παλιό παιχνίδι χωρίς όμως να αλλάζεις την αρχική φόρμουλα. Είτε είστε παλιός, είτε νέος παίκτης, θα εκτιμήσετε δεόντως το Link’s Awakening.

Χάρμα οφθαλμώνΩραίες προσθήκες παντούDungeon editor όπου φτιάχνεις τα δικά σου dungeons...…αλλά τα μοιράζεσαι μόνο μέσω amiiboΠτώσεις του frame rateTα dungeons παραμένουν φτωχά, ειδικά σε σχέση με άλλα ZeldaΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:SwitchΑΝΑΠΤΥΞΗ:GrezzoΕΚΔΟΣΗ:NintendoΔΙΑΘΕΣΗ:CD Media

Game20.gr, το Άσυλο των gamers