Τα αγαπημένα μου open-world παιχνίδια

Οι πολυμορφικοί και ποικιλόμορφοι κόσμοι των παιχνιδιών ανοιχτού κόσμου αντικατοπτρίζουν ξεκάθαρα την διαρκή εξέλιξη του gaming. Θεωρώ μάλιστα ότι τα open-world σαν παιχνίδια διαθέτουν ένα μοναδικό πλεονέκτημα συγκριτικά με οποιοδήποτε άλλο είδος: οι αχανείς ψηφιακές εκτάσεις τους ή καλύτερα τα πελώρια ψηφιακά οικοσυστήματα τους παράγουν ατελείωτες ευκαιρίες και επιλογές ενασχόλησης για τους παίκτες. Σαφώς και οι “συζητήσιμες” πρακτικές τύπου map cleaning δεν έχουν εκλείψει ολοκληρωτικά, όμως

εκτιμώ ότι τα στοιχεία των γραφικών και του storytelling συνεισφέρουν σημαντικά στη σύσταση μιας συμπαγής και πολυεπίπεδης εμπειρίας. Το συγκεκριμένο κείμενο είναι αφιερωμένο στα open-world games που έπαιξα και ξεχώρισα για διάφορους λόγους. Θα “αδικήσω” κάποια όπως το Zelda Breath of the Wild και το Death Stranding που δεν είχα την τύχη να παίξω μέχρι τώρα, καθώς στηρίζομαι αποκλειστικά στις προσωπικές μου παραστάσεις. Ξεκινάμε (με τυχαία σειρά).

Shadow of the Colossus

Πολλοί ενδέχεται να απορήσετε με την συγκεκριμένη επιλογή καθώς το Shadow of the Colossus δεν αντιπροσωπεύει στο έπακρο τo open-world με την ευρεία έννοια του όρου. Το παιχνίδι είναι ειδική περίπτωση. Ο κόσμος του SotC δεν περιλαμβάνει αποστολές, υποαποστολές, εχθρούς και λοιπές προκλήσεις. Συναισθήματα όπως αυτά του ανεκπλήρωτου έρωτα, της απομόνωσης, της ματαιοδοξίας και της μελαγχολίας κατακλύζουν τον ψυχισμό του παίκτη. Το δημιούργημα της Team Ico δεν ενδιαφέρεται να οδηγήσει τον παίκτη σε μια διαδικασία εκτεταμένης αλληλεπίδρασης με τον κόσμο του. Η μαγεία του SotC έγκειται στις αντιθέσεις του. Όσο μικροσκοπικός φαντάζει ο ήρωας, άλλο τόσο θεόρατες φαντάζουν η έκταση του χάρτη και η κλίμακα των κολοσσών. Θα το λέω πάντα: το SotC είναι ένα από τα κορυφαία παιχνίδια όλων των εποχών.

Assassin's Creed 2

Το σκηνικό της Αναγεννησιακής Ιταλίας είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους το Assassin's Creed 2 έχει γράψει ιστορία (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Τα επιβλητικά φλωρεντιανά αρχοντικά, τα διάσημα εκκλησιακά κτίσματα και τα γραφικά βενετσιάνικα κανάλια πιστοποιούν την εικαστική ταυτότητα του τίτλου. Πέραν τούτου, το gameplay αναβαθμίζεται σημαντικά σε σχέση με το πρώτο AC, με το περιεχόμενο των αποστολών να εμπλουτίζεται με εξερεύνηση τάφων όπου το parkour χρησιμεύει στην επίλυση περιβαλλοντικών γρίφων. Επίσης, το σύστημα αγοραπωλησιών της βίλας Auditore ενισχύει ακόμα περισσότερο τον πυρήνα του gameplay. Τέλος, το storytelling με την ιστορία του πρωταγωνιστή Ezio και του κόσμου του AC γενικώς ξεδιπλώνεται αριστουργηματικά, θέτοντας τις βάσεις για τη συνέχεια της σειράς.

The Elder Scrolls 5: Skyrim

Το Skyrim, πέραν των αμέτρητων αποστολών και των επιλογών μέσω του συστήματος διαλόγων, υποστηρίζει dual wielding σύστημα μάχης, πλειάδα όπλων και πανοπλιών, ξόρκια και μαγικές δυνάμεις, επιτρέποντας στον παίκτη να φτιάξει ένα μοναδικό υβρίδιο πολεμιστή. Δεν θα μπορούσα να μην σταθώ και στο αχανές world building, με πόλεις, δάση, μπουντρούμια, κάστρα, ναούς. Μολονότι δεν μπορώ να είμαι φανατικός RPG-άς, πρέπει να παραδεχθώ ότι η Bethesda με τα Elder Scrolls όρισε εν τέλει μια open-world RPG σχολή, με το Skyrim να αποτελεί την κορωνίδα της σειράς (μέχρι φυσικά να κυκλοφορήσει το Elder Scrolls 6).

Far Cry 3

Το Far Cry 3, με εφαλτήριο την φρεσκοσχεδιασμένη τότε μηχανή γραφικών Dunia, αναπαριστά μοναδικά ένα τροπικό τοπίο, με τα χρώματα του πράσινου της ζούγκλας και του γαλάζιου της θάλασσας να πρωτοστατούν. Σε θέματα gameplay έχουμε να κάνουμε με ένα καθαρόαιμο open-world FPS όπου ο παίκτης μετατρέπεται μονομιάς από ανέμελος έφηβος σε πολεμική μηχανή που γεμίζει μολύβι και πετσοκόβει ζωϊκούς και ανθρώπινους εχθρούς. Σχεδόν μία δεκαετία μετά την κυκλοφορία του, το FC3 παραμένει το κορυφαίο παιχνίδι στην ιστορία της σειράς Far Cry. Ο ανταρτοπόλεμος στα καλύτερά του.

Asassin's Creed 4: Black Flag

Το Black Flag σηματοδότησε μια νέα αρχή τόσο για τη σειρά ΑC όσο και για τα λοιπά open-world παιχνίδια. Αφήνοντας πίσω την αστική αρχιτεκτονική ανοικτού κόσμου, η Ubisoft στράφηκε σε νέες world building τεχνικές. Συγκεκριμένα, η θεματολογία του χρυσού αιώνα της πειρατίας με την οποία καταπιάνεται το Black Flag έμελλε να αλλάξει για πάντα την τετριμμένη open-world αισθητική που επικρατούσε μέχρι τότε. Ο χάρτης χωρίζεται σε πελώριες θαλάσσιες εκτάσεις και χερσαία εδάφη. Ο παίκτης οργώνει τις καταγάλανες θάλασσες της Καραϊβικής και εξερευνά όρμους, νησιά, ακτές ακόμη και τον βυθό με τον διακαή πόθο για πλιάτσικο να κυριαρχεί ολότελα. Συχνά-πυκνά εφορμάει σε εμπορικά και πολεμικά καράβια επιδιδόμενος σε τεράστιας κλίμακας ναυμαχίες. To Black Flag για ένα πράγμα έχει μείνει στην ιστορία των open-world: την ομαλή διαδικασία μετακίνησης ή μετάβασης από θάλασσα σε στεριά και το αντίστροφο, που υλοποιείται εκπληκτικά και πλέον αποτελεί έναν από τους βασικούς μηχανισμούς των σύγχρονων AC. Αν ρωτάτε εμένα λοιπόν, το Black Flag πυροδότησε μια τρόπον τεινά επανάσταση, ανοίγοντας νέους δρόμους στον σχεδιασμό των open-world παιχνιδιών.

Batman: Arkham City

Το Batman: Arkham City παίρνει την επιτυχημένη φόρμουλα του προκατόχου του και την κάνει open-world. Νουάρ αισθητική που συνοδεύεται από πυκνή, χιονισμένη και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ανοικτός κόσμος προς εξερεύνηση, με βασικά εργαλεία μετακίνησης την κάπα και το grapple gun. Το stealth που χρησιμοποιείται σαν σαδιστικό μέσο εκφοβισμού ενάντια σε στρατιές εχθρών. Οι εντυπωσιακές χορογραφίες μάχης με τα ασταμάτητα combo και τα πάμπολλα gadgets. Παρέλαση εμβληματικών αρχικακών. Τί άλλο να ζητήσει κανείς; Το απόλυτο superhero game!

Red Dead Redemption 2

Το RDR 2 χτίζει πάνω στις βάσεις που έθεσε ο λατρεμένος προκάτοχός του. Απίστευτος τεχνικός τομέας, καταπληκτική σκηνοθεσία, εμφατική αναπαράσταση της Άγριας Δύσης, ωμός ρεαλισμός, μουσική που μιλάει απευθείας στην καρδιά και στο μυαλό. Επίσης, το καλύτερο ίσως voice acting σε παιχνίδι ανοικτού κόσμου, με οσκαρικές και “καθαρές” ερμηνείες που ξεχειλίζουν από συναισθήματα. Κατά την γνώμη μου σε θέματα gameplay και σεναρίου πάσχει, αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Εξετάζοντας αποκλειστικά και μόνο το καλλιτεχνικό υπόβαθρο του παιχνιδιού, οφείλω να υποκλιθώ στο μεγαλείο του.

Horizon Zero Dawn

Kανείς δεν πίστευε ότι ένα στούντιο που ειδικεύεται σε παραδοσιακά FPS (Killzone) θα μπορούσε να ταράξει τα νερά στα open-world παιχνίδια. Κι όμως! Η Guerilla Games ωρίμασε και με θαυμαστή τεχνογνωσία (Decima engine) και προεργασία μας έδωσε το Horizon Zero Dawn. Ο μετα-αποκαλυπτικός κόσμος του παιχνιδιού παντρεύει με μοναδικό τρόπο tribal και sci-fi στοιχεία, ένα concept του οποίου η επινόηση είναι πραγματικά ασύλλυπτη. Ο παίκτης περιπλανιέται σε ορεινές και δασικές εκτάσεις, ανάμεσα στα συντρίμια του άλλοτε κραταιού ανθρώπινου πολιτισμού, με μοναδικά εφόδια ένα θανατηφόρο τόξο και μια συσκευή scanner που εντοπίζει τα αδύνατα σημεία των μεταλλικών θηρίων που αντιμετωπίζει. Το Horizon Zero Dawn αποτέλεσε το μεγάλο “άρμα μάχης” του PS4 που έκρινε οριστικά την προηγούμενη γενιά υπερ της κονσόλας της Sony.

Assassin's Creed Unity

Με τον ερχομό των PS4/Xbox One, η Ubisoft μας έδωσε το φιλόδοξο Assassin's Creed Unity. Οι προοπτικές πολλές και αρκετά ελπιδοφόρες. Η αναβαθμισμένη μηχανή γραφικών AnvilNext, η ταραχώδης περίοδος της Γαλλικής Επανάστασης, το σαγηνευτικό Παρίσι, η πάλη της αστικής τάξης ενάντια σε μοναρχία-αριστοκρατία, το επανασχεδιασμένο σύστημα parkour, οι sandbox-stealth αποστολές και ο πρωταγωνιστής Arno Dorian. Θεωρώ το AC Unity ένα εκ των πλέον ενδεδειγμένων παραδειγμάτων της προηγούμενης γενιάς. Απίστευτα γραφικά και κλίμακα κτιρίων, αλλά όσο φανταχτερή είναι η βιτρίνα, αλλά τόσο κούφιο αποδείχτηκε το περιεχόμενο. Το παιχνίδι βγήκε με σωρεία τεχνικών προβλημάτων και τελικά έμεινε στην ιστορία ως φιάσκο. Ωστόσο, σε επίπεδο world building, level design και art direction, είναι ένα αριστούργημα που αξίζει κάποιος να βιώσει ιδίοις όμμασι.

The Witcher 3: Wild Hunt

Το Witcher 3 είναι το παιχνίδι που με έκανε να αναθεωρήσω πολλά. Δίχως να έχω εμπειρία από προηγούμενα Witcher, αποφάσισα να επενδύσω σε αυτό και με έβγαλε άσπρο πρόσωπο. Χρησιμοποιώντας μεσαιωνικές και γοτθικές αρχιτεκτονικές δομές, το παιχνίδι είναι ένα ολοζώντανο ψηφιακό οικοσύστημα. Από πού θέλετε να το πιάσουμε; Από τις αχανείς πεδιάδες του Velen; Την επιβλητική πόλη του Novigrad ή από το viking-ίζον περιβάλλον της νήσου Skellige; Το μεγαλύτερο προσόν του Witcher 3 εντοπίζεται στις αποστολές/υποαποστολές. Μέσω του συστήματος διαλόγων, η τροπή των αποστολών αλλάζει άρδην, με τις ανατροπές να δίνουν και να παίρνουν. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων που παρουσιάζουν μια σεβαστή ποικιλία ξεχωριστών προσωπικοτήτων. Ο καλοδουλεμένος RPG κορμός του τίτλου παραμένει πλούσιος με τα πάμπολλα skills, όπλα, πανοπλίες και ξόρκια να συντάσσουν έναν ευχάριστο πονοκέφαλο για τον παίκτη. Για όλα τα παραπάνω, το Witcher 3 ορθώς συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά open-world RPG όλων των εποχών.

Assassin's Creed Origins

Μετά την αποτυχία των AC Unity και AC Syndicate, η Ubisoft συνειδητοποίησε (έστω και καθυστερημένα) ότι οι μηχανισμοί της σειράς έπρεπε να αλλάξουν. Αντλώντας επιρροές από Witcher 3 και Souls, το Assassin's Creed Origins ακολουθεί πιο παραδοσιακά RPG μοτίβα (υποαποστολές, hitbox σύστημα μάχης, gear παραμετροποίηση κτλ.). Μπροστά στον παίκτη ορθώνεται με περίσσια μεγαλοπρέπεια ένας από τους ομορφότερους open-world χάρτες που σχεδιάστηκαν ποτέ. Ο κόσμος της Αρχαίας Αιγύπτου κοσμείται από τα προφανή: την ελληνιστική Αλεξάνδρεια, τις επιβλητικές πυραμίδες της Γκίζας, το αγέρωχο άγαλμα της Σφίγγας, την χαοτική έρημο Σαχάρα, τον ποταμό Νείλο, την ιερή πόλη της Μέμφιδας κτλ. Θα μπορούσα για ώρες να περιγράφω αλλά δεν έχει νόημα. Το Origins έδωσε το απαραίτητο “φιλί της ζωής” στη σειρά AC που έδειχνε να έχει φτάσει σε τέλμα.

Days Gone

Το Days Gone δεν ανακαλύπτει τον τροχό. Κάποιοι θεωρούν ότι εκμεταλλεύεται το πιασάρικο zombie apocalypse μοντέλο του The Last of Us, συνδυάζοντάς το με ανοικτό κόσμο. Πράγματι, το παιχνίδι δεν παίρνει τρομερά ρίσκα. Κατά βάση, είναι ένα action adventure ανοιχτού κόσμου όπου η τυπάρα που ακούει στο όνομα Deacon (σαφώς εμπνευσμένος από τον Jax Teller του SoA) πρέπει να επιβιώσει από στρατιές νεκροζώντανων και λοιπών κακοποιών στοιχείων. Το Days Gone λαμβάνει χώρα σε φανταστικά μέρη της κομητείας του Oregon, προσδίδοντας με ακρίβεια την μετα-αποκαλυπτική εικόνα ενός παρηκμασμένου κόσμου. Ο ήρωας μετακινείται με την μοτοσικλέτα του που συχνά χρειάζεται ανεφοδιασμό καυσίμων, ενώ ο ίδιος ψάχνεται για προμήθειες και πυρομαχικά, στήνει συμμαχίες με χαρακτήρες και αποκτά θανάσιμους εχθρούς με αρκετούς από αυτούς να τον... καταδιώκουν συνεχώς! Στο Days Gone ο Deacon ποτέ δεν είναι ασφαλής. Ο κώδικας του παιχνιδιού ωθεί τις ορδές των freakers (ζόμπι) να κινούνται διαρκώς σαν ενιαίες οντότητες. Μια λάθος κίνηση του Deacon και τον παίρνουν στο κατώφλι μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα. Όταν μιλάμε για ορδές δεν εννοούμε 10-20 ζομπάκια, αλλά τριψήφιο αριθμό, αργότερα και τετραψήφιο! Υποτιμημένο παιχνίδι από πολλούς αλλά προσωπικά λαχταρώ ένα sequel.

Assassin's Creed Odyssey

Όλοι μας είχαμε ονειρευτεί AC στην αρχαία Ελλάδα και με το Assassin's Creed Odyssey το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα. Τοποθετημένο στην περίοδο του Πελοπονησιακού Πολέμου, το Odyssey καταπιάνεται ακόμα περισσότερο με την αρχαία ελληνική ιστορία και μυθολογία, καταφέρνοντας να επιτύχει ένα αριστοτεχνικό πάντρεμα με το AC lore. Το παιχνίδι απομακρύνεται ολοκληρωτικά από τον τυπικό αστικό σχεδιασμό ενός open-world παιχνιδιού και αποτυπώνει τον (ίσως) πιο εντυπωσιακό ανοικτό κόσμο που προσωπικά έχω δει ποτέ: την αρχαία ελληνική επικράτεια (με ορισμένες βέβαια τοπογραφικές παραλείψεις ). Ο χάρτης απαρτίζεται από φημισμένες πόλεις της αρχαιότητας όπως Αθήνα, Σπάρτη, Κόρινθο και αρκετά από τα ελληνικά νησιά. Σε γενικές γραμμές, παραπέμπει σε έναν κολοσσιαίο πίνακα ζωγραφικής, με φανταχτερούς φωτισμούς και χρωματισμούς. Η διαδικασία μετάβασης από στεριά σε θάλασσα και τούμπαλιν λειτουργεί εξίσου εντυπωσιακά με το Black Flag, καθώς η Αδρέστια πλέει στο ελληνικό αρχιπέλαγος. Το σύστημα διαλόγων και οι hitbox μηχανισμοί των μαχών συμπληρώνουν την ολική RPG μετάλλαξη. Σχεδιαστικά και μόνο, το AC Odyssey αποτελεί ένα πληθωρικό open-world σύνολο.

Ghost of Tsushima

Το Ghost of Tsushima, η τελευταία μεγάλη αποκλειστικότητα του PS4, δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Το παιχνίδι βασίζεται σε (εν μέρει) πραγματικά γεγονότα της αρχαίας ιστορίας και κουλτούρας της Ιαπωνίας και πιο συγκεκριμένα τοποθετείται χρονικά στην περίοδο της μογγολικής κατοχής της νήσου Τσούσιμα. Έχοντας σαν εφαλτήρια το σύστημα μάχης που στηρίζεται στο clean cut, τη σκηνοθεσία του εμπνέεται από τις δημιουργίες του θρυλικού Akira Kurosawa, τα εντυπωσιακά γραφικά, την χρήση του ανέμου ως μέσο προσανατολισμού, το μαγευτικό soundtrack του Shigeru Umebayashi και το world building που καταρρίπτει κάθε έννοια στατικότητας, το Ghost of Tsushima εδραιώντεται με περίσσια άνεση στα κορυφαία open-world παιχνίδια των τελευταίων ετών.

Ολοκληρώνοντας, η φιλοσοφία πίσω από τη σύσταση ενός παιχνιδιού ανοιχτού κόσμου έχει αλλάξει άρδην. Σήμερα, τα open-world παιχνίδια καλούνται να διαχειριστούν πολυπρόσωπους gameplay μηχανισμούς και τηρουμένων των αναλογιών τα καταφέρνουν περίφημα. Με βάση την δική μου προσωπική εμπειρία, πιστεύω ότι αρκετά από τα προαναφερθέντα παραδείγματα τονίζουν την εξέλιξη και ξεχειλίζοντας ποιότητα, δημιουργικότητα και καλαισθησία, προδιαγράφουν ένα λαμπρό μέλλον. Όντας αθεράπευτα λάτρης του συγκεκριμένου είδους, ευελπιστώ σε νέες εμπειρίες και περισσότερες open-world εξορμήσεις.

Game20.gr, το Άσυλο των gamers