Bloomberg: Το νέο σχέδιο για την Ελλάδα δεν είναι καλύτερο από το προηγούμενο

Οι ηγέτες της ΕΕ κατέληξαν στο σχέδιο Γ για να σώσουν την Ελλάδα. Δυστυχώς, απουσιάζει ένα κρίσιμο στοιχείο, όπως και στα σχέδια Α και Β: η επαρκής ελάφρυνση του χρέους.

Η συμφωνία μεταξύ των υπουργών της ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι ευπρόσδεκτη και καθυστερημένη. Παρέχει την απαραίτητη υποστήριξη στην ελληνική κυβέρνηση που έχει αναλάβει τεράστιους πολιτικούς κινδύνους για να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις για την ενίσχυση.

Θέτει επίσης ένα τέλος έπειτα από εβδομάδες διαφωνιών

μεταξύ της Ευρώπης και του ΔΝΤ για το πώς να καλύψουν το έλλειμμα χρηματοδότησης της Ελλάδας – μια καθυστέρηση που είχε απειλήσει να υπονομεύσει την πίστη στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης, ακόμη και μεταξύ των Ελλήνων που πιστεύουν ότι κάνουν τις αλλαγές και τις θυσίες που απαιτούνται.
Η συμφωνία, ωστόσο, δεν κάνει αρκετά για να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο ζήτημα: ένα ελληνικό χρέος που φτάνει στο 170% περίπου του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και παραμένει αφόρητη κάτω από οποιοδήποτε λογικό σενάριο.

Η συμφωνία υποθέτει ότι η Ελλάδα θα βγει από το πρόβλημα, μειώνοντας το χρέος της σε λιγότερο από 110% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, ακόμη και υπομένοντας την συντριπτική λιτότητα που απαιτείται για να διατηρηθεί το πλεόνασμα του προϋπολογισμού στο 4% του ΑΕΠ.

Με άλλα λόγια, αυτό είναι απλώς το τελευταίο από μια σειρά προσωρινών μέτρων για να αποφευχθεί η άτακτη στάση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ που θα μπορούσε να «μολύνει» τις πολύ μεγαλύτερες οικονομίες της Ισπανίας και της Ιταλίας.

Αποτελεσματική λύση

Η Γερμανία και άλλα κράτη-πιστωτές αρνήθηκαν να εξετάσουν την απλούστερη και πιο αποτελεσματική λύση της διαγραφής μέρους του χρέους της Ελλάδας για τους επίσημους δανειστές, μια κίνηση που θα ισοδυναμούσε με ρητή δημοσιονομική μεταφορά. Αντ’ αυτού, συμφώνησαν να μειώσουν το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της Ελλάδας, παρατείνοντας την περίοδο αποπληρωμής του και δανείζοντας χρήματα για να αγοράσει πίσω τα ομόλογα που κατέχουν οι ιδιώτες επενδυτές.

Στο σύνολό τους, τα μέτρα αυτά έπρεπε να ανακουφίσουν το χρέος με περίπου 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2020. Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, χαλάρωσε την προηγούμενη απαίτηση του, ότι η Ελλάδα θα πρέπει να φτάσει το χρέος της στο 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020.

Οι ακροβασίες μπορεί να είναι απαραίτητες για να περάσει η συμφωνία από τα εθνικά κοινοβούλια που πρέπει να την επικυρώσουν, αλλά θα μπορούσαν να κερδίσουν περισσότερα χρήματα. Μερικές χώρες της ευρωζώνης, για παράδειγμα, θα πρέπει τώρα να πληρώνουν περισσότερα για να δανειστούν χρήματα από ό,τι λαμβάνουν σε τόκους από την Ελλάδα.

Αυτό είναι μια ταχυδακτυλουργική δημοσιονομική μεταφορά, όπως είναι και η 10-ετής επέκταση ορισμένων ληξιπρόθεσμων  χρεών και οι διακοπές αποπληρωμής των δανείων που η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ υποσχέθηκαν λίγους μήνες πριν.

Παραδόξως, ένα μεγάλο μέρος του βάρους θα πέσει στις χώρες που έχουν επίσης οικονομικά προβλήματα. Η Ιταλία και η Ισπανία, για παράδειγμα, θα πρέπει