"In victory magnanimity, in defeat defiance"…

Τις πρώτες ημέρες μετά από τις εκλογές ο Τραμπ δημοσίως έδειχνε πως θα πήγαινε σε ομαλή παράδοση της εξουσίας, ενώ ήπιες ήταν και οι δημόσιες δηλώσεις της πλευράς Μπάιντεν. Είχε περιθώρια αξιοπρεπούς διαχείρισης του αποτελέσματος, ως κορυφαίος πολιτειακός παράγων, και διασφάλισης του μέλλοντος της οικογενειακής δυναστείας, όπως είχα γράψει εδώ ("Ο Τραμπ παρέδωσε στον Μπάιντεν"). Του το υπεδείκνυαν έμπειροι και έγκυροι πολιτικοί αναλυτές των ΗΠΑ, όπως π.χ. ο Πατ

Οι ήττες όμως είναι χείριστοι σύμβουλοι και εάν δεν υπάρχει εδραιωμένο πολιτικό υπόβαθρο οδηγούν συνήθως σε καταστρεπτικές αποφάσεις και πράξεις. Όλοι έκτοτε παρακολουθήσαμε την ξέφρενη πορεία του προς την δραματική αναπόφευκτη κορύφωση με τα αιματηρά γεγονότα στο Καπιτώλιο.

Η πραγματική ήττα του Τραμπ λοιπόν σημειώθηκε την 6η Ιανουαρίου. Αυτή η ημέρα ήταν το σημείο χωρίς επιστροφή, που οι άλλοι περίμεναν πως και πως και που δυστυχώς τους "το έδωσε στο πιάτο".

Η Αμερική είναι και επίσημα πλέον δύο «έθνη», δύο λαοί, δύο στρατόπεδα θα έλεγα, χωρισμένα φυλετικά, ιδεολογικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, δια παντός και επ’ αόριστον, με τον Τραμπ καταλύτη. Πως μπορεί να πιστεύει κανείς ότι θα συνεχίσουν να συμπορεύονται ανέφελα στο ίδιο μέχρι πρότινος μοτίβο;

Ο Τραμπ παρέλαβε τις Ηνωμένες Πολιτείες ολόκληρες και μπορεί να τις παραδώσει μισές...

Η διχοτόμησή θα μπορούσε να επέλθει ταχύτατα στο διάστημα έως την 20η Ιανουαρίου αλλά και μετά.

Τι θα μπορούσε παραδείγματος χάριν να σχεδιάζει ο δισεκατομμυριούχος επίδοξος καταληψίας του αμερικανικού Ράϊχσταγκ (ο οποίος είχε προαναγγείλει τα γεγονότα στο Καπιτώλιο με το tweet “something wild happens”);

Θα μπορούσε π.χ., επικαλούμενος την ισχύ την οποία του προσδίδουν τα 75 εκατομμύρια ψηφοφόρων του (συν 10 εκατομμύρια ψήφων που ισχυρίζεται ότι του εκλάπησαν στις εκλογές), να προκαλέσει απόσχιση.

Να δημιουργήσει το «κράτος Τραμπ», στις πολιτείες κεντρικά, εκεί όπου συγκεντρώνεται η κύρια εκλογική του δύναμη.

Ιδεολογικά και πληθυσμιακά (εδώ συμπεριλαμβάνεται και το «μάχιμο», οπλισμένο τμήμα του πληθυσμού εκατέρωθεν) η αντιστοιχία είναι εντυπωσιακή προς τις πρωτοαμερικανικές ιδρυτικές βάσεις.

Βόρειοι /Νότιοι: 75 εκ. ψηφοφόρους ο Τραμπ / 81 εκ. ψηφοφόρους ο Μπάιντεν. Πρόκειται για ακριβή διχοτόμηση 50/50, με κάποιες γεωγραφικές αποκλίσεις. Οι Νότιοι (νυν τραμπικοί) κανονικά θα έπρεπε να πάρουν στο νεοπαγές κράτος και ικανή ποσότητα των απογόνων των τότε σκλάβων τους μαζί, όπως παλιά... είναι άλλωστε και ψηφοφόροι του Τραμπ όπως υπερήφανα επεδείκνυε.
«Μάχιμο» τμήμα: τότε Βόρειοι / Νότιοι είχαν από 3.5 εκ. στρατό. Σήμερα 400 εκ. Αμερικανοί, δια του δύο, πάνοπλοι αμφότεροι οι «στρατοί».

Το νέο κράτος θα είχε εξ αρχής ορισμένα θεματάκια να λύσει:

α. Το θέμα του ονόματος. Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων. Αμερική δεν πρόκειται να το επιτρέψουν οι κάτοχοι των σφραγίδων του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος και της (μη υπαγόμενης σε ελέγχους) Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας.

β. Οι άλλοι (οι Δημοκρατικοί) θα είχαν «πιάσει τα στενά», τα παράλια, τις δύο ακτές. Πρόσβαση στη θάλασσα καμιά. Θα υπομειδιά ο Πούτιν... Το κράτος Τραμπ, η Trumpia, θα ήταν κάτι όπως ο εγκλωβισμένος από Ρώσους, Αζέρους, Τούρκους, αρμενικός θύλακας του Ναγκόρνο Καραμπάχ στα αζερικά υψίπεδα.

Και το κυριότερο,

γ. Πως θα ξεχαστεί το σύνθημα με το οποίο εξελέγη, «Make America Great Again», όταν αυτός, αντί να κάνει ξανά μεγάλη την Αμερική, το ζυγίζει (το μόνο βέβαιο), αν θα την μικρύνει κατά 50%. Αυτό βεβαίως είναι εσωτερική υπόθεση των ΗΠΑ και δεν αφορά πατριώτες άλλων χωρών, αφορά όλους τους παγκόσμιους παίκτες εν τούτοις, οι οποίοι τρίβουν τα χέρια τους. Λαμβάνουν θέσεις.

«In victory magnanimity, in defeat defiance»…

Η ματαιωθείσα φιλοδοξία του Ντ. Τραμπ ενίσχυσε την κυκλοθυμικότητα που του προκάλεσε η ήττα (την οποία ήττα, στην Τζώρτζια τουλάχιστον θα μπορούσε να την είχε αποφύγει, εάν εγκαίρως έπαυε τις έξαλλες εκδηλώσεις). Από ένα σημείο και μετά ηρνείτο να δεχθεί την πραγματικότητα, αλλά και πως να την δεχθεί, αφού δεν είχε μάθει να χάνει, παρά μόνο να απολύει (“you are fired”).

Η διακυβέρνηση όμως, δυστυχώς για τον ίδιο, δεν είναι “Apprentice”, ούτε η πανδημία μαγική εικόνα. Είχε και τον χρόνο και το πολιτικό περιθώριο να αποχωρήσει σαν Statesman. Τώρα οι άλλοι θα είναι περισσότερο κι από αμείλικτοι, επικαλούμενοι τους νεκρούς στο Καπιτώλιο και είναι ο ίδιος που τους έβαλε στα χέρια το "σχοινί με το οποίο θα τον κρεμάσουν". Στην κυριολεξία και όχι απλώς στα μανταλάκια του παγκόσμιου διαδικτυακού χωριού.

Του ετοιμάζουν παραπομπή, αποπομπή, καθαίρεση με την 25η τροπολογία, διώξεις ων ουκ έστιν αριθμός. Έχει και πολλά φορολογικά στα συρτάρια του, που τώρα θα ανοίξουν.

Ο Τραμπ λοιπόν το παραξήλωσε. Και μαζί του άρχισε να ξηλώνεται το πολύχρωμο αμερικανικό χαλί.

ΥΓ. Για το ξήλωμα του χαλιού μεγάλο «κόλλημα» έχουν φάει αυτές τις ημέρες τα δεξιότερα της ΝΔ αβλαβή, που ξεπετάχτηκαν στη διάρκεια του 2016, χρονιά κατά την οποία εξελέγη ο Τραμπ και γύρω από τον οποίο ως δορυφόροι περιστρέφονταν, έχοντας τον φάρο, οδηγό, τηλεευαγγελιστή.

Και τώρα ; Τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;...

Διαβάστε περισσότερα