Las Hellas…

Του Μηνά Π.

Η πανδημία του COVID 19 μας βρήκε ως κράτος εντελώς απροετοίμαστους και συνεπώς ανίκανους να διαχειριστούμε το «τσουνάμι» που θα επακολουθούσε τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Ρημαγμένη ήταν ήδη η υγεία, η παιδεία και η κοινωνική πρόληψη-φροντίδα ειδικά για τους ασθενέστερους οικονομικά συμπολίτες μας. Μας πέτυχε με τα «βρακιά κατεβασμένα» όπως λένε στην πιάτσα.

Αν το δούμε από τη θετική πλευρά, όσο είναι ανεκτός ο όρος αυτός στην προκειμένη περίπτωση, μας δόθηκε μια τεράστια ευκαιρία να «φωτιστούν» οι γνωστές σε όλους μας παθογένειες του κράτους, οι ελλείψεις και αδυναμίες

της πατρίδας μας. Τι καλά! Επιτέλους οι άνθρωποι που κρατούν τις τύχες της Ελλάδας μας στα χέρια τους μπορούσαν να  κοιτάξουν, να επιδιορθώσουν ή να αλλάξουν τα κακώς κείμενα και επιτέλους να ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία  υπό τη σκέπη ενός σοβαρού ευρωπαϊκού κράτους.

Ίσως τελικά να είμαστε άτυχοι ή ανίκανοι και εμείς όπως και οι πολιτικές επιλογές μας για τη διακυβέρνηση της χώρας μας. Έπειτα από τις περιπέτειες που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια με τα γεγονότα να τρέχουν με καταιγιστικούς ρυθμούς (μνημόνια – πανδημία) το μόνο που είχαμε ανάγκη ήταν «λίγος ήλιος».

Αντιθέτως, το μόνο που μας περιμένει είναι μια «κλιμακούμενη» απογοήτευση.

Η υγεία καταρρέει ως μια κακοστημένη φάρσα και η παιδεία οδεύει προς ιδιωτικοποίηση και προφανώς  προς την πλήρη διάλυση στο δημόσιο σκέλος της.

Γιατροί στα νοσοκομεία της πρωτεύουσας αλλά κυρίως της περιφέρειας είναι δυσεύρετοι. Οι ασθενέστεροι οικονομικά Έλληνες όλο και «σφίγγουν το ζωνάρι» ενώ μέρα με την ημέρα πολλαπλασιάζονται.

Αν μας δίδαξε κάτι η πανδημία είναι το πόσο έχουμε ανάγκη τις «κατώτερες» δουλειές και πόσο κακοπληρωμένες είναι συγκριτικά με άλλες. Από το ανθρώπινο χέρι που μας αλλάζει τον ορό, ξεσκατίζει τους αρρώστους και τους ανήμπορους ή καθαρίζει τα νοσοκομεία και τα σχολεία, μέχρι τον άνθρωπο που θα φέρει το φαγητό στο σπίτι μας, τον εργάτη στα εργοστάσια και στα χωράφια, ως τον γιατρό που μας χειρουργεί και με τη βοήθεια της ρομποτικής. Είναι πολύ νωρίς ακόμη για την υπάρχουσα τεχνολογική πρόοδο ώστε όλοι αυτοί να «πάρουν δρόμο» και να μην τους χρειαζόμαστε.

Τα παραπάνω επαγγέλματα είναι μόνο μια τυχαία δέσμη που αναφέρω κακοπληρωμένων αναλογικά με τον κάθε “cool CEO” που αμείβεται μηνιαίως όσο όλες οι καθαρίστριες μαζί σε ένα νοσοκομείο.  Mάλλον αυτές δε φέρνουν πολλά χρήματα στον «σωστό» άνθρωπο…

Ήταν σχεδόν σίγουρο πως μετά την πανδημία θα επακολουθήσει ο πληθωρισμός. Το αποτέλεσμα αυτού; Βασικά προϊόντα στην Ελλάδα (ελέω των χαμηλών μισθών) εν μια νυκτί να γίνουν είδος πολυτελείας. Με συνδυασμό την ανέλεγκτη αισχροκέρδεια των επιχειρήσεων και την έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος από την κυβέρνηση (γιατί άραγε) για την αποτροπή των παραπάνω η φτωχοποίηση του Έλληνα λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις που ακόμα δεν έχουμε οριοθετήσει στην καθημερινή μας ζωή.

Η  κοινωνική ψαλίδα ανοίγει επικίνδυνα για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες και αν δεν υπάρξει κάποιο «γεγονός» ιδιαιτέρως συνταρακτικό συντόμως προβλέπω ότι η χώρα μας θα προσλάβει κοινωνικά χαρακτηριστικά  διαβόητου |λατινικού τύπου» και ίσως στον παγκόσμιο χάρτη να αναγράφεται ως  “Las Hellas”.

Από την ανασφάλεια, στην αβεβαιότητα και στο τι θα μας ξημερώσει, η Ελλάδα «|τρέχει» στις ράγες των Τεμπών καθημερινά. Θρηνεί, μουτζώνεται, αυτομαστιγώνεται, όμως εύκολα ξεχνά και ξανά προς τη δόξα τραβά. Οι εξελίξεις και τα γεγονότα επέρχονται σταδιακά και ξαφνικά  όπως πέφτουν και  οι «ηγέτες». Ειδικά οι γιαλαντζί…

The post Las Hellas… appeared first on antinews.gr.