O «κηπουρός» της καλτσοδέτας, λιανίζει και τον Βενιζέλο

Όπως ακριβώς σας το είχαμε γράψει, οι παπανδρεϊκοί παίρνουν την εκδίκησή τους και οδηγούν το Βενιζέλο στο… ψυχιατρείο. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και ο Παπανδρέου φαίνεται ότι το ξέρει καλά. Γι’ αυτό εφαρμόζει και το… δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται, αλλά αφού δε μπορεί ο ίδιος να τα πει, τα λένε οι… κηπουροί του.

Στην αρχή ήταν ο Ραγκούσης

που αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ βρίζοντας θεούς και δαίμονες, σειρά πήρε η Μαριλίζα και ακολουθεί ο Σωκράτης Ξυνίδης, πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας σε μη εκλόγιμη θέση το 2007, βουλευτής Ξάνθης το 2009 και με κυβερνητική θέση.

Αν θα ήθελε να κάνει κανείς απολογισμό της προσφοράς του Ξυνίδη στον τόπο θα θυμάται δύο – τρία πράγματα. Το πρώτο ότι το όνομά του ενεπλάκη στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου καθώς πολλοί έλεγαν ότι συναίνεσε στην παραχώρηση εκτάσεων στο μοναστήρι.

Το δεύτερο ιστορικό είναι η περίφημη φράση του «Σιγά την καλτσοδέτα» που απηύθυνε στην Εύα Καϊλή κι από τότε όποιος βλέπει την καλλίπυγο πρώην βουλευτή θυμάται πράγματι να αγοράσει καλτσοδέτες στη γυναίκα του.

Ο Ξυνίδης λοιπόν, ακραιφνής Παπανδρεϊκός, χρωστά την αναγνωρισιμότητά του στον Γιώργο Παπανδρέου, γι’ αυτό και αποφάσισε να ξεπληρώσει το χρέος του. Με ένα άρθρο του, λοιπόν, περιγράφει την κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ, και διαλύει την όποια ελπίδα είχαν κάποιοι ότι τα κορυφαία στελέχη θα τα βρουν μεταξύ τους και θα ξανακάνουν μεγάλο το κόμμα. Διαβάστε τι γράφει στο ίντερνετ ο πρόθυμος κηπουρός και βγάλτε τα συμπεράσματά σας για το τι πράγματι συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ και τι μέλλον έχει:

«Ο Βενιζέλος ήθελε να γίνει αρχηγός και αφού δεν τα κατάφερε στα ίσια υπονόμευσε τον Παπανδρέου. Ο Λοβέρδος ήθελε και αυτός να γίνει αρχηγός και το είπε, θυμώνοντας τον Βενιζέλο, αλλά στο τέλος αγκαλιάστηκαν με τον Βενιζέλο, προκειμένου να τελειώνουν με τον Παπανδρέου. Στη συνέχεια και όταν έριξαν τον Παπανδρέου, έγινε πολέμιος του Βενιζέλου και όταν είδε ότι δεν τον έπαιρνε, αποφάσισε να κάνει δικό του κόμμα (αλλά δεν το λέει ακόμη για να μην τον πουν προδότη και χρεωθεί τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ). Ο Χρυσοχοίδης ήθελε να γίνει αρχηγός, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι έπρεπε να αγκαλιαστεί με τον Λοβέρδο, που τα είχε βάλει με τον Βενιζέλο και να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Όταν είδε ότι αγκαλιάστηκε ο Λοβέρδος με τον Βενιζέλο (και αφού είπε μερικές χαζομάρες), αποφάσισε να αγκαλιαστεί και αυτός με τον Βενιζέλο, προκειμένου να τελειώνουν με τον Παπανδρέου και σε αντάλλαγμα ο Βενιζέλος τον έκανε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, αλλά ποτέ δεν πήγε στη βουλή να κάνει τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, γιατί είχε αποφασίσει ότι δεν μπορεί ο Βενιζέλος αλλά δεν ήθελε να πάει και με τον Λοβέρδο και είχε αρχίσει να πιστεύει ότι ίσως ο Σαμαράς να μην ήταν τόσο κακή περίπτωση ενόψει σύγκρουσης με αντιμνημονιακό λαϊκισμό. Ο Σκανδαλίδης, πιο πονηρός από όλους, αφού ξέχασε τις αριστερές του ανησυχίες που εκφραζόταν στη βουλή για ψύλλου πήδημα και την αποστροφή του για τον Παπανδρέου από τη στιγμή που έγινε υπουργός, το έπαιζε παραίν